تمام احساسات ناجوری که درتلاش بودم از خودم دورشون نگه دارم که دست کم ذره ای اعصاب برام باقی بمونه با خبری که مونا بهم داد دوباره تو سرم جون گرفتن و پررنگتر از همیشه شدن.
من چه جوری میتونم با خیال راحت کنارشهرام باشم وقتی منفور ترین آدم این قصه و ماجرا منم !؟
میتونم تصور کنم که تصور میکنن چه شخصیتی ام!
یک هرزه که پریده وسط زندگی مردی که نامزد داشته و همه هم اینو میدونستن!
همینطور تو سرم باخودم حرف میزدم که سکوت خونه با صدای زنگ در شکست.
نمیدونم چرا ناخوداگاه تنم از ترس لرزید اینبار بیشتر از وقتی که مونا بی سروصدا اومد خونه و شونه ام رو فشرد.
اما ما انتظار اومدن کسی رو نداشتیم.
هیچکس!
مونا که از آشپزخونه بیرون اومد فورا پرسیدم:

-کیه !؟ نکنه تو آدرس اینجارو به مامانم داده باشی! هان!؟

لقمه ی توی دانش رو قورت داد و چپ چپ و معنی دار نگاهم کرد. میدونم سوالم از اون که این چند روز در تک تک لحظات کنارم بود یه نمه ناجور به نظر می رسید اما من واقعا از اینکه بی هوا زنگ این خونه رو بزنن و آقا رهام و مامان و ژینوس تو قاب قرار بگیرن وحشت داشتم با این حال خلی هم نق و غرولند حواله ام نکرد و فقط بعد گفت:

-حرفها میزنیاااا…چی خیال کردی راجب من!؟

با قورت دادن آب دهنم پرسیدم:

-پس کیه!؟

به سمت در رفت و جواب داد:

-امیر! ولی تو راحت باش داخل نمیاد.با من کار داره

خیالم که راحت شدآهسته گفتم:

-باشه

و بعد دوباره سرم رو گذاشتم رو زانوهاج و چشمامو بستم و این حالت تا وقتی ادامه پیدا کرد که احساس کردم یک نفر کنارم نشسته …