گاهی وقتها مثل الان باخودم میگفتم همینکه یکی از ما دونفر خوشبخت شده هم خوب و کافیه.
اگه من به مقصودم نرسیدم اما شیوا رسید و احساس خوشبختی میکنه و همین کافیه.
سر خم کردم و به کارتهای توی دستم خیره شدم که همون موقع نزدیک شدن یه ماشین و توقفش جلوی در باعث شد سرم رو بالا بگیرم.
نگاهم که به فرزاد افتاد یکم از دیدنش جا خوردم.
پیاده شد و قدم زنان اومد سمتم.
رو به روم ایستاد و خیره به صورتم گفت:

-سلام…

جواب سلامشو ندادم و چرخیدم که برم داخل اما اون خیلی زود گفت:

-لایق شنیدن جواب سلامم نیستم !؟

ایستادم و دوباره به آرومی چرخیدم سمتش.
فرزاد اون آدمی بود که دیدنش هم حالمو خوب میکرد هم بد.
نمیدونم چطور باید این حسم رو توصیف کنم.
فقط میتونستج بگم وقتی می دیدمش اون حس علاقه ای که بهش داشتم و همیشه سرکوبش میکردم تو وجودم بیدار میشد و وقتی یادم میومد متاهلم و اون علاقه ای به بودن با من نداره دلگیر میشدم و پژمرده!

چنددقیقه ای نگاهش کردم و بعد آهسته گفتم:

-خب..سلام…

اشاره ای به کارتهای توی دستم کرد و پرسید:

-عروسی کیه و ما خبر نداریم!؟

نگاهی به کارتها انداختم و جواب دادم:

-عروسی خواهرم شیواست…

آهانی زمزمه کرد و با تکون سرش پرسید:

-منم دعوتم !؟

از اونجایی که شیوا اونو حتی ندیده بود چه برسه به اینکه بشناسش و واسش کارت بفرسته،خیلی زود منظورش رو از پرسیدن اون سوال فهمیدم.
میخواست دعوتش کنم و خب انگار کارتی که شیواه گفته بود رو به دوست و آشنایی که خود میخوام بدم قسمت اون بود.
نمیدونم چرا اینقدر بی هوا خودش رو علاقمند به عروسی اومدن نشون داد در هرصورن اون کارت اضافی ای که شیدا بهم داده بود رو به سمتش گرفتم و گفتم:

-بگیر…قسمت تو شد!

کارت رو ازم گرفت و بهد از اینکه نگاهی کوتاه بهش انداخت گذاشتش تو جیب شلوارش و همزمان گفت:

-مرسی! خیلی وقت هیچ جشنی نرفتم!

بله در جریان بودم که کلا همچین جاهایی کم می رفت واسه همین تقرییا مطمئن گفتم:

-گمون نکنم این یکی رو هم بیای…

لبخند کمرنگی روی صورت نشوند و گفت:

-آره …شاید…شاید نیام…خو دوست داری من بیام؟

نمیدونم چرا همچین سوالی پرسید اما شونه هام رو با بیتفاوتی بالا انداختم و گفتم:

-دوست داشتن یا نداشتن من چه اهمیتی داره!؟

در کمال تعجبم گفت:

-داره…اگه تو بگی بیا میام و اگه بگی نیا نمیام…

پوزخندی زدم و گفتم:

-من نه دعوت به اومدنت میکنم و نه دعوت به نیومدن! کارتو بهت دادم…تصمیم باخودت!

اینو گفتم و اینبار بدون اینکه منتظر شنیدن حرف دیگه ای از طرفش بمونم رفتم داخل…