از حرف های محمد که بی هیچ شرمی بیان میکرد خجالت زده سر پایین گرفت.

نفس عمیقی کشید و اهسته گفت:

– نگین این حرفا رو تو روخدا!

محمد اما بی توجه به ملورین دستش را رها کرده و گفت:

– بمون تا من برم انتخاب کنم واست!

چشم های ملورین از این بی شرمی محمد گرد شد و به دنبالش روانه شد و گفت:

– یعنی چی؟

– چی یعنی چی؟

اب گلویش را پایین فرستاد و به داخل مغازه سرکی کشید.

با دیدن فروشنده که دختری جوان و طناز بود ابرو در هم کشید و گفت:

– شما میخواین برین تو مغازه ای که فروشندش زنه و واسه من لباس خواب بگیرین؟

سر محمد به عقب برگشت و رد نگاه ملورین را دنبال کرد.

لب هایش را روی هم فشرد تا خنده‌اش بلند نشود و بعد به سمتش چرخید:

– خب معمولا همچین مغازه هایی فروشندشون زنه دیگه! این کجاش عجیبه.

چشم هایش را ریز کرد و گفت:

– من نگفتم عجیبه!

– پس چی؟

هر دو دستش را کنار پاهایش مشت کرد و دندان هایش را کمی روی هم سابید و گفت:

– شما نمیفهمی یا خودتو زدی به نفهم بودن!

محمد بیخیال شانه بالا فرستاد و سرش را کمی به به گوش دخترک نزدیک کرد و گفت:

– هر کدومش که خودت فکر میکنی من همونم منتها الان دلم داره پر میزنه هیکلتو تو اون لباس خواب سرخی که پشت ویترینه ببینم

حرفش را زد و دوباره عقب گرد کرد تا به سمت مغازه برود که ملورین با استیصال دستش را چنگ انداخته و گفت:

– نه نه! خودم میرم!

روی پاشنه‌ی پا به سمتش چرخید:

– چی؟

شرمزده گفت:

– خودم میرم لباسو میگیرم واسه خودم! شما همینجا بمونین من میرم و برمیگردم.

محمد لب هایش را روی هم فشرد و سری به نشانه‌ی تایید تکان داد:

– پس منو مینو منتظرت میمونیم!

به ناچار سری به نشانه‌ی تایید تکان داد و گفت:

– باشه!

محمد کارت بانکی‌اش را به دست ملورین داد و با شیطنت کنار گوشش گفت:

– هر چیز دیگه ای که خودتم خوشت اومد بخر، مطمئنا سلیقه‌ی تو خیلی خوبه!

گونه هایش سریع رنگ گرفت و با قدم هایی سست به سمت مغازه حرکت کرد

همین که وارد شد، فروشنده از روی صندلی به نشانه‌ی ادب بلند شده و گفت:

– سلام خوش اومدین!

سرش را تکان داد و اهسته گفت:

– سلام ببخشید اون لباس خواب سرخی که پشت ویترینه رو میخوام!

فروشنده ادامسی که در دهانش بود را باد کرده و سپس دوباره ترکاند و سر تکان داد:

– باشه عزیزم!

لباس خواب مد نظر را بیرون اورد و ملورین تازه چشمش به مدل لباس خواب افتاد!

تنها پوششی که داشت سینه بند توری و شورتی بود که بود و نبودش چندان فرقی نمیکرد

بالا و پاییت لباس خواب با یک بند نازک بهم وصل شده بود و به قول گفتنی…

نپوشیدنش از پوشیدنش سنگین تر بود!

اب گلویش را سخت پایین فرستاد و با دستی لرزان کارت را به دست فروشنده داد:

– ممنونم همینو واسم حساب کنید‌