از افکارم خارج شدم و صاف به چشمان قرمزش خیره شدم ، برای لحظه ای یاد زمانی افتادم که تبدیل به گرگ شده بود و فورا نگاهم رو ازش دزدیدم …

_ ت…تو… تو… بهم … حمله کردی … ت..تو ..ت..تبدیل به …گ…گرگ شدی !

عصبانی دستی به صورتش کشید و زیر لب پچ پچ کنان گفت :

_ لعنت به من ! نباید اینجوری میشد‌ ، لعنت به من !

ناگهان با صدای بلندی فریاد زد :

_ تو چرا بدون اجازه من بهم نزدیک میشی ؟

با این حرفش متوجه شدم که صد در صد منو با یکی اشتباه گرفته ، پوزخندی زدم و حرصی در حالی که لب های خشکم رو تر میکردم گفتم :

_ جالبه ! من بدون اجازه بهت نزدیک میشم …. نمیدونم چرا هر حرفی میزنی برعکسه !

_ اینقدر رو مغزم راه نرو دختر جون ! عین آدم حرفتو بزن !

_ پس یادت نمیاد نه‌؟ بعد از اینکه مثل ابر قهرمان ها اومدی نجاتم دادی دیگه بقیش رو یادت نمیاد نه ، یادت نمیاد بی اجازه منو بوسیدی ؟

قهقه ای از روی عصبانیت سر داد ؛

_ من ؟

_ هوم …

_ تو رو ؟

_ آره نکنه شک داری !

_ من که باور نمیکنم این مزخرفاتت رو !

_ باور نکن ، چون برام مهم نیست که باور کنی ، دنبال فهموندنش هم به تو نیستم …

_ ببین من نمیدونم چیکار کردم ، اما هرکاری که کردم رو اصلا به خاطر نمیارم …

من نشونش میدم که چه بلایی سرش میارم ، کاری میکنم که مرغ های آسمون به حالش گریه کنن ، البته با استفاده از امکانات کمی که اینجا هست ….

از سرجام بلند شدم و لنگان لنگان در حالی که پاهام خیلی درد میکرد ، سعی کردم به سمت رود خانه که چند متری د‌ورتر بود جلو برم ، چون نقشم رو باید اونجا عملی میکردم ،

فوری از روی زمین بلند شد و به سمتم اومد ، بازوم رو محکم گرفت و به سمت خودش برگردوندم ،

بی تفاوت لب زدم :

_ چیه ؟ باز چیشده ؟

_ چرا اینجوری راه میری ؟

خندیدم و لب زدم :

_ شاهکار جنابعالیه ! ولم کن دستم درد اومد …

اما همچنان دستم رو گرفته بود …

_ نکنه میخوای دستمو بشکنی ؟ ولم کن پام درد میگیره !

_ نمیزارم اینجوری راه بری ، من کردم خودمم درستش میکنم ،

دستش رو دور کمرم انداخت و از روی زمین بلندم کرد ،

از حرص و عصبانیت جیغ کشیدم …

_ بزارم زمین ، مرتیکه ی روانی ، روان پریش ، بزارم زمین !

هر چقدر دست و پا میزدم ، جیغ میزدم ، فایده نداشت ، همونطور که به مسیرش ادامه میداد ، از شنیدن حرف های من لبخند کجی کنج لبش نشست ، که باعث میشد چهره اش رو جذابتر جلوه بده ،

بی تفاوت لب زد :

_ منم خیلی علاقه ندارم بغلت کنم ، پس اینقدر رو مغز من راه نرو ، میخواستی بری رودخانه آره ؟

_ مرتیکه عوضی ، بزارم زمین خودم میرم ، میگم بزارم زمین …

من مینالیدم و اون لبخند میزد ، بعد از ناله های فراوان فهمیدم فایده نداره ، این آدم رو باید درست ادبش میکردم ، فقط تا صبح صبر کنه ، نشونش میدادم .‌‌…

بالاخره کنار روخونه رسیدیم و آروم روی زمین گذاشتم ، درد مچ پام به قدری زیاد بود که فورا روی زمین نشستم ، و مشغول ماساژ دادنش شدم ،

منتظر موندم که بره اما در کمال تعجبم کنار رودخانه اما چند متری از من دور تر نشست ، به وضع خرابم نگاهی انداخت .‌‌..

و بی تفاوت کنار رودخانه دراز کشید ‌….

داشتم از حرص دیوونه میشدم ،

این اینجا چیکار میکرد چرا نمیرفت یه جای دیگه بخوابه ، خدایا ! مرتیکه ی فراموشکارو باش !

لعنتی خیلی جذاب بود ، چشماش آدم رو مجذوب میکرد ، تازه اومده میگه ، من یادم نمیاد ، عوضی ! صبح نشونت میدم ، فقط دعا کن صبح نشه ،

درحالی که پاهام رو آروم داخل دستم گرفته بودم ، به درخت پشت سرم تکیه زدم و سعی کردم خوابم ببره ، چون فردا صبح قرار بود حسابی بخندم ….

گابریل هم با ژست خاصی که گرفته بود ، خودش رو به خواب زد ….. تا صبح لحظه شماری میکردم ….

*****