با صدای قدم های محکم و پیوسته ش، کیان و البرز سر بلند کردن و با دیدنش چشم هاشون گرد شد…

کیان از جا بلند شد و همینطور که به نزدیک شدنش نگاه می کرد، با حرص گفت:
-چیکار میکنی سورن؟..می خواهی خودتو به کشتن بدی؟!…

بی حوصله دستش رو توی هوا تکون داد و گفت:
-علیک سلام..ممنون من خوبم شما چطورین.

کیان دندون هاش رو بهم فشرد و غر زد:
-خوبی؟..واقعا فکر میکنی حالت خوبه؟..به خدا که زده به سرت سورن…

-نتونستم تو خونه بمونم..تنهایی اعصابم بدتر خورد شد…

-گفتیم برو چند ساعت استراحت کن و یکم بخواب..نگفتیم برو فکر و خیال کن..هنوز نرفته برگشتی؟!…

-طاقت نیاوردم..اینجا باشم خیالم راحت ترِ..

البرز به موهای مرتب شده و ریش و سبیل اصلاح شده ش نگاه کرد و گفت:
-خوبه باز دوش گرفتی..حالا یکم شبیه ادمیزاد شدی..خدایی سورن هیچی نمی گفتیم ولی با اون موها و ریش های بلند خیلی قیافه ت شخمی شده بود….

سورن لبخنده محو و بی حالی به البرز زد و بعد رو به کیان گفت:
-حالش چطوره؟..

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [16/09/1401 10:19 ب.ظ]
#پارت1487

کیان سری به تاسف تکون داد و گفت:
-همونطوری..

-کی کنارشه؟..

-دنیز و خاله..

سورن سری تکون داد و با صدای باز شدن در اتاق، سر سه تاشون سمت در چرخید…

مهتاب خانوم و پشت سرش دنیز از اتاق خارج شدن و سورن تکیه ش رو از دیوار برداشت و گفت:
-سلام..چرا اومدین بیرون؟..خوابیده؟..

مهتاب خانوم با تعجب نگاهش کرد و گفت:
-سلام..تو اینجا چیکار میکنی..مگه نگفتم برو خونه استراحت کن…

-نتونستم تو خونه بمونم..حالش خوبه؟..خوابه؟..

مهتاب خانوم سری تکون داد و دنیز با بغض گفت:
-خودشو زده به خواب..یک کلمه حرف نمیزنه..یه جوری به دیوار روبه روش خیره میشه انگار اصلا تو این دنیا نیست….

سورن با نگرانی نیم نگاهی به در اتاق انداخت و گفت:
-روانشناس اومد پیشش؟..

مهتاب خانوم روی نیمکت توی راهرو نشست و غمگین گفت:
-اره اومد اما با اونم حرف نزد..حتی نگاهمونم نمیکنه..این سکوتش منو می ترسونه…

سورن اب دهنش رو بلعید و گفت:
-من برم یکم باهاش حرف بزنم..شاید با من حرف بزنه..

مهتاب خانوم نگاهش کرد و با ذوق گفت:
-اره مادر برو..خدا خیرت بده..شاید جواب تورو بده..

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [17/09/1401 11:33 ب.ظ]
#پارت1488

سورن سری تکون داد و گفت:
-میخواهین شما برین خونه یکم استراحت کنین..فعلا من هستم…

کیان هم سری به تایید تکون داد و گفت:
-اره..خاله شما با دنیز برین خونه..البرز میرسونتون..

-نه مادر من دلم طاقت نمیاره..نمی تونم تو خونه بمونم..

سورن به چشم های خسته ی مهتاب خانوم نگاه کرد و گفت:
-خسته ای مادرجون..چیزی بشه من باهاتون تماس میگیرم..برین یکم استراحت کنین بعد دوباره بیایین….

مهتاب خانوم با تردید نگاهش کرد و گفت:
-اخه کجا برم..بچه ام اینجاست..

البرز دخالت کرد و گفت:
-من قول میدم دوباره زود بیارمتون..باید استراحت کنین که بتونین از پرند مراقبت کنین..اینطوری حال خودتونم خدایی نکرده بد میشه…..

مهتاب خانوم کوتاه اومد و گفت:
-پس مرتب باهام درتماس باش سورن جان..

-چشم..خیالتون راحت..

دنیز نگاهش رو بینشون چرخوند و گفت:
-من بمونم..شاید کاری چیزی باشه انجام بدم..

کیان سرش رو به منفی تکون داد و گفت:
-نه عزیزم..چشات غرق خون شده..برو یکم استراحت کن دوباره بیا…

دنیز که بدجور سرش درد می کرد و از بی خوابی چشم هاش می سوخت، قبول کرد و از جاش بلند شد…

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [19/09/1401 11:16 ق.ظ]
#پارت1489

به مهتاب خانوم هم کمک کرد و سه تایی با البرز خداحافظی کردن و رفتن…

سورن به کیان نگاه کرد و گفت:
-تو هم برو کیان..از دیروز اینجایی..برو یکم استراحت کن…

-نه میمونم..

-کیان برو یه دوش بگیر و یکم خستگی در کن..چشمای خودتم باز نمیشه..من هستم دیگه…

کیان مردد به در اتاق پرند نگاه کرد و سورن دوباره گفت:
-کاری چیزی بود خبرت میکنم بیایی..

کیان سوییچش رو توی دستش چرخوند و گفت:
-اخه تنها میمونی..

-اینجا که فعلا کاری نیست..منم میرم ببینم باهام حرف میزنه یا نه..بهت نیاز بود زنگ میزنم بیایی…

کیان نفس عمیقی کشید و گفت:
-پس خبرم کن..گوشیم روشنه چیزی شد زنگ بزن سریع خودمو میرسونم…

-باشه داداش..برو خیالت راحت..

بهم دست دادن و کیان هم خداحافظی کرد و سلانه سلانه راه افتاد و رفت…

سورن نگاه از کیان گرفت و به در اتاق خیره شد..

سری تکون داد و توی دلش خدا رو صدا کرد و رفت سمت اتاق…

پشت در اتاق موهاش و یقه ی لباسش رو مرتب کرد و بعد اروم دستگیره ی در رو پایین کشید و در رو باز کرد….

اروم وارد اتاق شد و در رو پشت سرش بست..

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [20/09/1401 10:39 ب.ظ]
#پارت1490

چشم های پرند بسته بود و با باز و بسته شدن در اتاق، هیچ عکس العملی نشون نداد…

سورن با قدم های اروم و بی صدا به تخت نزدیک شد تا اگه واقعا خواب بود بیدارش نکنه…

کمی توی صورت پرند خیره شد و متوجه شد دنیز درست می گفت…

پرند خودش رو به خواب زده بود و این از حرکت اروم پلک های بسته ش معلوم بود…

نفسی کشید و اروم صندلی گوشه ی اتاق رو برداشت و کنار تخت گذاشت و روش نشست…

نگاهی به دست پرند انداخت که بخاطره اتفاقات روز قبل و در اومدن سوزن سرم و پاره شدن رگش، کاملا کبود و خون مرده شده بود….

دستش رو بلند کرد و نوک انگشت هاش رو اروم روی کبودی دستش کشید…

انگشت های پرند تکون کوچکی خوردن و از اینکه بیدار بود مطمئن تر شد…

همینطور که انگشت هاش رو نوازش وار پشت دست پرند می کشید، اروم صداش کرد:
-پرند جان..

پلک پرند دوباره تکون خورد اما نه جواب داد و نه چشم هاش رو باز کرد…

سورن لبخنده محوی زد و مهربون دوباره صداش کرد:
-پرند..می دونم بیداری..نمی خواهی نگام کنی؟..

باز هم سکوت پرند بود و قلب سورن که اروم اروم داشت ضربانش بالا می رفت…

کمی خم شد روی تخت و پر احساس پچ زد:
-بس نبود این همه مدت که چشم هات بسته بود و من محروم بودم از دیدن نگاهت؟…