پرستار از لای در اومد بیرون و عصبی گفت:

-صداتو بیار پایین تا نگهبانو صدا نکردم..مگه اینجا چاله میدونه صداتو انداختی رو سرت…

سامیار رفت تو صورت پرستار که من و عسل از جا پریدیم و هول شده صداشون کردیم…

سامان محکم سامیار رو عقب کشید و سامیار در همون حال داد زد:

-صدا کن ببینم..اصلا رییس این خراب شده کجاست؟..ازتون شکایت میکنم..ببینین چیکار…

سامان دستش رو روی دهن سامیار گذاشت و عصبی گفت:

-بسه سامیار..خفه شو..

سامان همینطور که سامیار تقلا می کرد، کشیدش عقب و سورن رفت سمت پرستار و گفت:

-من عذر می خوام..حالش خوب نیست نگرانه، شما ببخشید..چند ساعته اینجاییم کسی بهمون هیچ خبری نداده….

پرستار کمی صداش رو پایین تر اورد اما همچنان با عصبانیت گفت:

-مگه هرکی نگرانه و حالش خوب نیست باید اینجارو روی سرش بذاره؟..اینجا بیمارستانه اقا…

-حق با شماست..ببخشید..

پرستار از لحن اروم و عذرخواهِ سورن کمی ارومتر شد و گفت:

-این اقارو اروم کنین تا نگهبانو صدا نکردم..بیمارتون کیه؟..

-سوگل فرهمند..حامله اس..

پرستار با کمی مکث که انگار داشت فکر می کرد گفت:

-اخرای عملشه..حالشون خوبه..

سورن با خوشحالی گفت:

-خیلی ممنون..ممنونم..بازم ببخشید..

#پارت1711

پرستار سر تکون داد و چپ چپ به سامیار نگاه کرد که هنوز با سامان درگیر بود و برگشت داخل و در رو بست….

سامان که خیالش راحت شده بود، دستش رو از دهن سامیار برداشت و محکم هولش داد عقب و با حرص گفت:

-بسه دیگه..همه جا باید داستان درست کنی؟..ببند دهنتو…

سامیار برگشت سمت سورن و فریاد زد:

-دهنتو سرویس میکنم مرتیکه..برای چی میگی ببخشید..اونا باید عذرخواهی کنن…

سورن اخم هاش رو توی هم کشید و با خشم گفت:

-صداتو بیار پایین..فکر کردی اینجا کجاست که با داد و فریاد می خواهی کارتو پیش ببری..حقت بود بیان بندازنت بیرون….

سامیار خواست هجوم ببره سمت سورن که سامان دوباره گرفتش و سورن عصبی تر گفت:

-ولش کن ببینم چه غلطی میخواد بکنه..

رفتم سمت سورن و بازوش رو گرفتم و کشیدمش عقب و هول شده گفتم:

-سورن..سورن اروم باش..اون نگرانه..تورو خدا کوتاه بیا…

سورن چنگی به موهاش زد و با حرص گفت:

-مگه ما نگران نیستیم؟..مرتیکه فقط یاد گرفته نعره بزنه…

-ولش کن..حالش خوب نیست..حق داره..باید درکش کنین…

سری تکون داد و من عقب تر کشیدمش و بردمش سمت دیوار…

#پارت1712

فاطمه خانم که رفته بود کنار سامیار، دستی به صورت سامیار که از حرص و عصبانیت قرمز شده بود کشید و با ارامش گفت:

-اروم باش مادر..با عصبانیت تو که کاری پیش نمیره..این چه حالیه..به خدا طبیعیه..سزارین همینقدر طول میکشه….

سامیار دست هاش رو مشت کرد و با صدایی که به شدت می لرزید گفت:

-من دارم دیوونه میشم..دارم دیوونه میشم..

فاطمه خانم تن لرزون سامیار رو به اغوش کشید و با مهربونی گفت:

-نگران نباش پسرم..بهت قول میدم زنت و دخترت صحیح و سالم میان پیشت..اروم باش…

سامیار دست هاش رو دور مادرش حلقه کرد و مثل یک بچه بی پناه که به مادرش پناه میاره، پیشونیش رو روی شونه مادرش گذاشت و اروم تر تکرار کرد:

-دارم دیوونه میشم..

فاطمه خانم با یک دست موهای سامیار و با دست دیگه کمرش رو نوازش کرد…

با دلسوزی نگاهش می کردم که با اون قد و قواره ی گنده، انگار تو بغل مادرش خودش رو جمع کرده بود….

عسل با گریه سرش رو چرخوند و نگاه ازشون گرفت..

سورن که داشت صحنه ی مقابلش رو نگاه می کرد، انگار دلش سوخت که چند قدم به سمتشون برداشت و با لحن اروم و بدون عصبانیتی گفت:

-پرستار گفت اخرای عمله و حالشون هم خوبه..

سامیار از بغل فاطمه خانم خودش رو جدا کرد و سرش رو تکون داد…