سامیار رفت سمتش و دستش رو توی جیب گرمکنش کرد و کیف پولی که نمی دونم کی وقت کرده بود برداره رو بیرون اورد….

بازش کرد و مقدار زیادی چک پول تا نخورده در اورد و گرفت سمت پرستار و با لحن جدی گفت:

-الان جایی باز نیست شیرینی بگیرم..این شیرینی شماست..من خیلی نگران بودم، حالمم خوب نبود…

داشت به سبک خودش عذرخواهی می کرد اما یک ببخشید خشک و خالی هم نمی گفت…

خیال هممون راحت شد و خنده امون گرفت..

اخم های پرستار باز شد و شوکه گفت:

-من درکتون میکنم اما رفتارتون درست نبود..به اینم نیازی نیست هرموقع شیرینی گرفتین حتما می خورم..مبارکتون باشه….

-حق با شماست..شیرینی هم میگیرم..این شیرینی شما جداست..خواهش میکنم قبول کنین…

پرستار با مکث چک پول هارو از دست سامیار گرفت و لبخند زد:

-ممنون..امیدوارم پاقدمش براتون پر برکت باشه..

سامیار تشکر کرد و پرستار با لبخند رفت..

سامان با دستش چند تا پشت سامیار زد و سامیار کیفش رو برگردوند تو جیبش…

نگاهش رو بین هممون چرخوند و بی قرار و بی طاقت گفت:

-حالا کِی می تونم ببینمشون؟..

عسل با حرص گفت:

-وای..حالا میخواد سرمونو بخوره با دیدنشون..

همه امون زدیم زیر خنده و حتی خوده سامیار هم خنده ش گرفت و همراه باهامون خندید…

#پارت1718

===============================

تو اتاق بودیم و منتظر بودیم سوگل بهوش بیاد..

فاطمه خانم روی صندلی کنار تخت نشسته بود و همچنان داشت زیرلب دعا می خوند…

سامیار طرف دیگه ی تخت ایستاده بود و دست سوگل رو توی دستش گرفته بود و با دست دیگه اروم موهاش رو نوازش می کرد….

سورن یک دستش رو توی جیبش فرو کرد و با نگرانی گفت:

-چرا بهوش نمیاد؟..چند ساعته اوردنش..

عسل تکیه داد به سامان و گفت:

-پرستار گفت کم کم بهوش میاد دیگه..

سامیار چشم غره ای بهشون رفت و اهسته گفت:

-هیس اروم حرف بزنین..بذارید بخوابه خسته اس..

سورن پوفی کرد و عسل چشم هاش رو تو کاسه چرخوند…

از حرکتشون خنده ام گرفت..از وقتی که توی اتاق اومده بودیم، با هر حرفشون سامیار دعواشون می کرد که حرف نزنن و بذارن سوگل استراحت کنه….

سامیار دوباره چپ چپ نگاهشون کرد و با صدای خفه گفت:

-اصلا شما چرا موندین؟..برید خونه من هستم..

سورن صاف ایستاد و با تشر گفت:

-دیگه چی؟..من تا سوگل بیدار نشه جایی نمیرم..

عسل هم لبش رو گزید و با حرص گفت:

-اقارو باش..فکر کرده میذارن شب اینجا بمونه..یکی از ما خانما باید کنارش بمونیم…

#پارت1719

چشم های سامیار گرد شد و عصبی گفت:

-یعنی چی؟..پس اتاق خصوصی برای چی گرفتم؟..مگه دست خودشونه نذارن…

سورن به تقلید از سامیار و برای حرص دادنش گفت:

-هیس اقا سامیار..چه خبرته الان بیدارش میکنی..

سامان خنده ش گرفت و زد زیر خنده و سامیار دوباره صداش رو خفه کرد و غرید:

-زهرمار..صدای نکره تو بیار پایین..

سورن پوزخندی زد و گفت:

-اره صداتو بیار پایین..فقط سامیار خان حق نعره زدن داره…

سامیار دوباره به سورن چشم غره رفت و گفت:

-برای چی اینقدر با من یکی به دو میکنین..میدونین اعصابم شخمیه..شما هم….

میون حرفش، با دیدن حرکت کوچیک سر سوگل بلند گفتم:

-اِاِ داره بهوش میاد..ببینین سرشو تکون داد..

تو یک لحظه همه هجوم بردیم سمت تخت و فاطمه خانم با تشر گفت:

-چه خبرتونه..ارومتر..

همه با لبخندی گشاد و چشم هایی خیره به سوگل نگاه می کردیم تا چشم هاش رو باز کنه…

لب های خشکیده ش رو کمی از هم باز کرد و ناله ی ارومی کرد…

سامیار دوباره دست سوگل رو گرفت و کمی خم شد روی صورتش و اروم گفت:

-جونم عشقم..

فاطمه خانم هم دست دیگه ش که انژیوکت بهش وصل بود رو گرفت و با محبت گفت:

-سوگل جان..چشماتو باز کن دخترم..

#پارت1720

سوگل بدون باز کردن چشم هاش، دوباره ناله ای کرد و فاطمه خانم گفت:

-دختر قشنگم..چشماتو باز کن مامان جان..

سورن هم از کنار فاطمه خانم کمی خم شد روی تخت و صداش کرد:

-سوگل جان..خوبی داداشی؟..

پلک های سوگل لرزید و اروم و خیلی کم لای چشم هاش رو باز کرد…

چشم هاش بی حال و خسته بود..

نگاهش خیره موند به سورن و خش دار و بی جون نالید:

-سورن؟..

سورن بیشتر خم شد روی تخت و با محبت گفت:

-جون دلم..خوبی؟..

سوگل اروم پلک زد و نوک زبونش رو روی لب های خشکش کشید و بریده بریده گفت:

-ما..مامان و..بابا..کو؟!..

تن سورن لرزید و شوکه نگاهش رو به سامیار  دوخت و با مکث لب زد:

-چی میگه؟..

سامیار اما خیره و با تشویش و نگرانی به سوگل نگاه می کرد و انگار از شوک زیاد قادر به حرف زدن نبود….

همه سکوت کرده بودیم و شوکه و با ترس به سوگل نگاه می کردیم…

سورن دوباره نگاهش رو به سوگل دوخت و بی نفس لب زد:

-مامان و بابا؟..

سوگل ناله ای کرد و با اخم های در هم و همون لحن قبلی گفت:

-اره..دید..دیدمشون..اما..اما هرچی..التماس..کر..کردم..م..منو..با خودشون..نبردن…

#پارت1721

فاطمه خانم دستش رو به طرف ما بلند کرد که اروم باشیم و حرفی نزنیم، بعد خودش بازوی سوگل رو نوازش کرد و مهربون گفت:

-سوگل جان..یادت میاد چرا اومدیم بیمارستان؟..

سوگل بدون اینکه سرش رو تکون بده، چشم هاش چرخید سمت فاطمه خانم و با اخم و گیجی نگاهش کرد…..

عسل لبش رو گزید و با وحشت گفت:

-چشه؟..چرا اینطوری میکنه؟..

سامان با عجله حرکت کرد سمت در اتاق و گفت:

-میرم پرستارو خبر کنم..

سامیار بالاخره انگار به خودش اومد و موهای سوگل رو نوازش کرد و با ترسی که تو صداش موج میزد اروم گفت:

-سوگل جان..

نگاه سوگل چرخید سمتش و با همون نگاه قبلی نگاهش کرد…

جوری نگاه می کرد که انگار هممون غریبه بودیم و جز سورن کسی رو نمی شناخت…

سامیار خم شد روی صورت سوگل و تقریبا با التماس پچ زد:

-عشقم؟!..

نفس سوگل حبس شد و چشم هاش رو محکم روی هم فشرد…

نگاه هممون با ترس و وحشت بهش بود که یهو نفس حبس شده ش رو فوت کرد بیرون و چشم هاش رو تا ته باز کرد و شوکه به سامیار نگاه کرد:

-سامیار..

پلک های سامیار روی هم افتاد و نفس هممون با خیالی راحت و اسوده بالا اومد…

#پارت1722

سورن از حالت خم شده روی تخت صاف شد و موهاش رو چنگ زد و خداروشکر کرد…

سامیار خم شد پیشونی سوگل رو بوسید و با تمام احساسش لب زد:

-جون سامیار..جونم عشقم..

سوگل دستی که انژیوکت بهش نبود رو به سختی برد سمت شکمش و با وحشت و نگرانی نالید:

-بچه ام؟!..

لب های سامیار به لبخنده مهربونی از هم باز شد و گفت:

-خوبه..حالش خوبه عزیزم..نگران نباش..

-کجاست؟..

-هنوز نیاوردنش..منتظر بودن بهوش بیایی تا بیارن بهش شیر بدی…

قطره اشکی اروم از گوشه ی چشم سوگل پایین اومد و با بغض گفت:

-دیدیش؟!..

سامیار اروم موهاش رو نوازش کرد و با لبخند گفت:

-هنوز نه..

من که تا حالا کمی عقب تر ایستاده بودم، قدمی جلو رفتم و لبخند زدم:

-تبریک میگم سوگل جان..خسته نباشی..

نگاهش رو از سامیار به سمت من چرخوند و بی حال تشکر کرد…

فاطمه خانم دست سوگل رو کمی بالا اورد و بوسه ای روی انگشت های دستش زد و مادرانه گفت:

-خوبی دخترم؟..

دوباره اشک تو چشم های سوگل جمع شد و با حال و هوای غریبی گفت:

-خوبم مامان..