یزدان با همان لبخند یک طرفه ای که بر روی لبانش نشانده بود ، خیلی آرام سر عقب کشید و خوبه ای زیر لب گفت .

دست از دور کمر گندم آزاد نمود و دستی که دست گندم را گرفته بود بالا برد و چرخی به تن او داد و دامن حریر گندم را در هوا به رقص درآورد .

گندم چرخی دور خودش زد و وقتی صورتش رو در روی یزدان قرار گرفت ، نگاهش به سمت سینه اویی که حالا بیش از نیم متر از آن فاصله گرفته بود ، داد …………. باید در کمال بی شرمی اعتراف میکرد که تمام جانش برای برگشتن به آن نقطه امن و گرمی که ثانیه های پیش آنجا بود ، دل دل می کرد .

حال که فکرش را می کرد ، می دید لقب فرشته مرگ زیادی به یزدان می آمد …………… این مرد ، می توانست جان هر آدمی را به راحت ترین روش ممکن بگیرد و نفسش را در کمترین زمان بند بیاورد .

یزدان انگار که با نگاه خیره گندم که معطوف سینه های ستبر مردانه اش شده بود ، دردش را فهمیده باشد ، باز او را سمت خودش کشید و دست به دور کمرش حلقه نمود و به سینه اش چسباند و اجازه داد گندم نفس راحت شده اش را آرام بیرون بفرستد ………. به راستی که این مرد فرشته مرگ بود .

***

سه روزی از برگشتشان به تهران می گذشت و یزدان به همراه جلال در اطاق مانیتور نشسته بودند و فیلم های دوربین مداربسته ای که شبانه نصب کرده بودند را برای بار هزارم چک می کرد .

همان چیزی که یزدان فکرش را می کرد ، اتفاق افتاده بود . برق خانه دقیقاً راس ساعت دو نصف شب رفته بود و کلیه دوربین ها از کار افتاده بودند و هیچ چیز ضبط نکرده بودند ، بغیر از دوربین هایی که یزدان روز آخر دستور نصبش را داده بود …………… دوربین هایی که با برق اضطراری کار می کردند .

در نبود آنها در آن دو شب ، چهار پنج نفری با چهره هایی کاملاً پوشانده شده و سر تا پا سیاه بعد از ساعات دو سه نصف شب وارد عمارت شدند و عمارت را برای پیدا کردن چیزی زیر و رو کردند .

ـ حدستون درست بود یزدان خان .

یزدان با همان ابروان درهم گره خورده ، گوشه لبش را لمس کرد و نگاه دقیقش را روی فیلمی که جاسوس ها تا پشت در اطاقش آمده بودند ، داد .

ـ در مورد اینکه با خروجمون از عمارت ، فرهاد افرادی رو به اینجا می فرسته درست بود …………. اما درباره اینکه این افراد برای شمعدونی ها به اینجا اومدن ، اشتباه بود . اینا اصلاً به دنبال شمعدونی ها نبودن . اینجوری که اینا وسط هر سر رسید و دفتر و کتابی که دم دستشون می یاد و چک میکنن ، معلوم میشه که به دنبال سند یا مدرکی هستن .

ـ درسته . با توجه به معامله ای که در پیش دارن ، اون شمعدونی ها دیگه نباید براشون ارزش خاصی داشته باشه .

یزدان پوزخندی بر روی لبش نشاند ………… چورچینش ، اندک اندک داشت کامل می شد .

ـ فکر کنم فهمیده باشم که دنبال چی می گشتن ………. اینا دنبال دفتر بازرگانی من بودن . همون دفتری که تمام کارهام و داخلش می نویسم . فرهاد انقدر احمق نیست که بی گدار به آب بزنه و اون حجم از محموله رو به دست منی بده که مطمئناً نه تنها دوستش نیستم ، بلکه براش رقیبیم که هر لحظه منتظر یه فرصت برای زمین زدنشم ………… فرهاد انقدر باهوش هست که بدونه باید به دنبال یه ضمانت نامه محکم برای برگشت محموله به دستش بگرده . اون پیر خرفت خوب همه چیز و کنار هم چید . اون از سوئیتی که برای من و گندم در نظر گرفته بود تا هر لحظه تحت نظرش باشیم ………… این از افرادی که شبونه به عمارت فرستاده .

– پس با این اوضاع و احوال بیشتر به نفعش بود که با شما وارد معامله نشه .

– نه . فرهاد خوب میدونه که هیچ کس غیر از من نمی تونه اون محموله به اون بزرگی رو جا به جا کنه ‌.

ـ اینکه تونستیم زودتر دست فرهاد و بخونیم یعنی ما یک پله جلوتر از اونیم . همینکه افراد فرهاد دست خالی از این عمارت بیرون رفتن ، یعنی خوب تونستید از پس اون مردک بر بیاین ………. البته الان که فکر می کنم می بینم شما بجای یک هیچ ، دو هیچ از فرهاد جلو ترید .

یزدان سرش را سمت جلال چرخاند و سوالی به او نگاه نمود :

ـ دو هیچ ؟ چطور ؟

ـ وجود اون دختر تو اون جشن جز یه خوش شانسی بزرگ برای شما ، چیز دیگه ای نبود .

ـ گندم ؟

ـ درسته ………… نه من ، نه شما زبان ایتالیایی نمی دونستیم و اگر اون دختر نبود ، امکان نداشت بتونیم حالا حالا ها سر از نقشه اونها در بیاریم .

یزدان سری تکان داد و نگاهش را سمت مانیتور دیگری چرخاند و به تصویر زنده گندم درون مانیتور که در باغ ، در محوطه ای که او برایش معین کرده بود ، برای خودش می چرخید نگاه نمود .

ـ آره . وجود گندم کنار من فقط یه خوش شانسیه و بس .

با ضربه ای که به در اطاق مانیتورینگ خورد ، جلال نگاهش را سمت در کشید :

ـ بیا تو .

در آرام باز شد و یکی از خدمه ها وارد شد و نگاهش را میان یزدان و جلال چرخاند :

ـ میز ناهار آمادس آقا . بفرمایید پایین .

ـ باشه ، الان میام .

با بیرون رفتن خدمه ، یزدان از پشت میز مانیتور بلند شد و به جلالی که پشت سرش ایستاده بود نگاه کرد .

ـ من میرم پایین . از این چیزهایی که اینجا گفته شد ، با هیچ کدوم از نگهبانا صحبت نکن . ما هنوز نتونستیم جاسوس فرهاد و پیدا کنیم .

ـ حله قربان . خیالتون راحت .

از پله ها پایین می رفت که چشمش به یکی از خدمه ها افتاد ، بلند صدایش زد تا سمتش برود .

ـ بفرمایید یزدان خان . امری دارید ؟

ـ اون دختری که تو حیاط داره راه میره رو صدا کن بگو بیاد سالن غذا .

ـ چشم قربان .

وارد سالن غذا خوری شد و نگاهش را روی میزی که همچون همیشه تکمیل چیده شده بود ، چرخاند و به سمت صدر میز ، جایگاه همیشگی اش رفت و روی صندلی مخصوصش نشست .

با شنیدن صدای تق تق صندل های آشنایی که سکوت سالن را می شکاند ، نگاهش را سمت گندم خندان با آن صورت بشاشش چرخاند و نگاهش نمود ………….. گندم تنها فرد در این عمارت بود که فارق از هر چیزی ، بی خیال عالم و آدم زندگی می کرد و به نظر می رسید به چیزی هم اهمیت نمی دهد .

نگاهی به لباس های راحتی در تنش با آن دستمال سر مشکی رنگی که به سرش پوشانده بود و رویش پر بود از ستاره های اکلیلی صدفی رنگ ، انداخت .

با دست به صندلی کنارش اشاره کرد و گندم با همان صورت خندان و بشاش ، بدون آنکه به یزدان نگاهی بی اندازد ، روی صندلی ای که یزدان اشاره کرده بود نشست و به جلالی که خبردار پشت یزدان ایستاده بود نگاه نمود و سلامش داد .

ـ سلام جلال جون . چطوری ؟

جلال نگاهش را سمت گندم کشید و آرام برایش سری تکان داد ……………. نزدیک به سه ماه از آمدن گندم به این عمارت می گذشت و هنوز اتفاق خاصی که مبتنی بر سر رسیدن تاریخ انقضای گندم باشد را ندیده بود ………… هرچند با اتفاقاتی که پیش آمده بود و زبان ایتالیایی که تنها این دختر از پسش بر می آمد ، به نظر می رسید یزدان حالاحالاها خیال دور کردن این دختر از خودش را نخواهد داشت .