#از زبان آسیه

بالا سر غزالی رفتم که غرق در خواب و به شدت معصوم بود ‌

طفل مظلوم و بی پناهی که ۱۵ سال پیش در آغوش مادری ام پناهش دادم ، حال دختری شده بود که جانم به جانش بند شده و ترس از دست دادنش ، کابوس های این شب هایم ..

خم شدم و پیشانی اش را بوسیدم

با صدای در اتاق از جا پریدم و با دیدن مهراد ، حق به جانب گفتم :

ترسیدم بچه .

بی توجه به تشری که زدم که ، با غمی آشکارا گفت :

مامان ، میخوان غزالو ازمون بگیرن؟

با اطمینانی که نمیدانم از کجا پیدایش شد گفتم :

– تا وقتی من و پدرت زنده ایم این اتفاق نمی افته .

گذشته از این ها ، غزال با تربیت ما رشد کرده . من دخترمو میشناسم

خوب یادش دادم چطوری باید راه درست رو انتخاب کنه .

ولی من نگرانم ، خواهرمم برای این مشکلات و پریشونی خیلی کوچیکه

– غزال همیشه بیشتر از سنش میفهمید . این موضوع هم بهش آسیب زد و هم براش یه پوئن مثبت بود …

مهراد ، ادامه حرفمو گفت : نکته منفیش این بود که نتونست اونطور که باید بچگی کنه و نکته مثبتش این بود که همیشه تونست با مشکلاتش کنار بیاد .

همه ی این حرف هایی که میزنید درسته مادر ، ولی این که آسیب روحی جبران ناپذیری بهش وارد میشه ، قابل انکار نیست ‌

– بهرحال اون ها خونوادش هستن و این هم قابل انکار نیست .

پسرکم هم میدانست ، همه ی این هارا میدانست ‌ . ولی همچو من ، خیره به آینده ای نامعلوم بود که برای خواهرش رقم میزدند .

کنترل صدایش ، از دستش در رفت و با داد گفت : مامان ، اون ها هیچ حقی ندارن غزال خواهر منه ، فقط من . این دختر غزال معینی ، دختر شما و بابا فرهاده ‌

هول زده به مهراد نگاه کردم ولی دیگر دیر بود .

غزال با وحشت از خواب پرید ، دست هایش لرزشی آشکار داشت .

گرچه من هم اینگونه ، با فریاد بلند میشدم ، حال بهتری نداشتم .

دخترم ، همانطور که گیج به اطرافش نگاه میکرد ، گفت :

چیشده ؟ چرا مهراد داد میزد ؟ ساعت چنده ؟

نگاهی سرشار از سرزنش انداختم ، به پسری که دست روی ناموسش گذاشته بودند . غیرتی بود ، همچو پدرش .

مهراد ، با لبخندی که سعی در ماستمالی کردن کارش داشت ، گفت:

هیچی ، منو مامان داشتیم حرف میزدیم یکم بحث بالا گرفت .

غزال ، با نگاهی که میخواست چیزی را کشف کند گفت : راجع به من بود مگه نه ؟

خواستم حرفی بزنم که پیشدستی کرد : خودم یکم از حرفاتونو شنیدم ، داشتین راجع به امشب حرف میزدین .

مهراد به سمتش رفت و گیسش را گرفت : از کی تاحالا گوش وایمیسی؟

غزال ، با نگاهی عاقل اندر سفیه گفت : ببخشید که تو اتاقم خواب بودم داداشی .

داشتم بیرون میرفتم که با صدای جیغش ، هول زده برگشتم و با دیدن مهراد که موهایش را کشیده بود ، سری به نشانه ی تاسف تکان دادم :

شما دوتا آدم نمیشید نه ؟

غزال همانطور که سعی داشت خودش را از دست مهراد نجات دهد ، با حاضر جوابی گفت : مهرادو نمیدونم ولی راجع به خودم باید بگم که ، فرشته ها آدم نمیشن .

– من از دست تو چیکار کنم زبون دراز ؟

اومممممم شکر خدا کن عشقم شکرررر .

با خنده بیرون اومدم و اون دوتا رو به حال خودشون گذاشتم .

خودم را خوب نشان میدادم ، ولی که میداند در دل یک مادر چه میگذرد؟!.

حوالی ظهر بود که صدای کلید رو شنیدم و با دیدن قامت فرهاد که توی چهارچوب نقش بسته بود ، لبخندی تو ام با تعجب به لبم اومد .

به سمتش رفتم که در آغوش گرفتم و گونه ام رو بوسید

سئوالم رو به زبون آوردم :

سابقه نداشت این ساعت از روز بیای خونه !!!

با لبخند شیطونی گفت : ناراحتی برم

با لحنی مچ گیرانه گفتم : هرچقدر هم سعی کنی با شوخی هات حواسمو پرت کنی ، نمیتونی ..

من که میدونم بخاطر امشب استرس گرفتی و از ترس اینکه دخترتو ، لولو بخوره زود اومدی .

اینبار خارج از شوخی و بدون تعارف نگاهم کرد : آره ، واقعا عصبی و مضطرب بودم .

روی مبل نشوندمش و دستشو فشردم : نگران نباش عزیزم ، من به دخترم ایمان دارم .

میدونم که خطا نمیره .

#از زبان غزال

همه ی خونواده در تکاپو بودن ، همه الا من .

منی که آروم بودم و شادتر از هروقتی به کارهام ادامه میدادم .

این آرامش قبل از طوفان رو‌ دوست داشتم .

یه ویدیو کال با زهرا گرفتم که سریع جواب داد :

سلااااااام . چطوری؟؟؟

دلم تنگ شده برات نکبت .

– اند می . تو چه خبر ؟

اومممممم خبرا که امشب میرسه عشقم .

خنده ای رو صورتم اومد ، خنده ای آشنا . زهرا با جیغ گفت : وایییییی غزال نخند . تو رو خدا اینجوری نخند

یعنی هروقت اینجوری میخندی میخوای دودمان هممونو به باد بدی

خنده ام جمع که نشد هیچ ، تازه پهن تر هم شد : وا ، من کی فرستادمتون رو هوا ؟

پوف کلافه ای کشید و با درماندگی جواب داد : تقریبا همیشه .

با جیغ اسمشو صدا زدم که بحثو عوض کرد و یه نیم ساعت دیگه باهم حرف زدیم .