خلاصه رمان :     افرا یکی از خوشگل ترین دخترای دانشگاهه یکی از پسرای تازه وارد میخواد بهش نزدیک. بشه. طرهان دشمنه افراست که وقتی موضوع رو میفهمه با پسره دعوا میگیره و حسابی کتکش میزنه. افرا گیجه که میون این دو دلبر کدوم ور؟ در آخر

      خلاصه رمان : نیکو توی بیمارستان به هوش میاد در حالی که همه حافظه اش رو از دست داده.. به گفته روانشناس، نیکو از قبل دچار مشکلات روانی بوده و تحت درمان.. نیکو به خونه برمیگرده ولی قتل های زنجیره ایی که اتفاق میوفته، باعث میشه نیکو

        صدای راغب تمام سرش را پر کرده بود. میگفت داغ فرزند دیده و داغ به دل تک تکشان میگذارد.   میگفت از بدترین جای ممکن بهشان ضربه میزند و جگر گوشه هایشان را هدف گرفته است.   او و حامی و مَدی را که عذاب داد،

        مامان هم خندید و گفت: -الهی بگردم..از دخترشون عکس گرفتی؟..   -اره اره..کلی عکس گرفتم ازش..   -یادت باشه بهم نشون بدی..   -چشم..وای مامان خیلی خوشگله..باید ببینیش..دل من براش غش می کرد..خیلی ناز و دوست داشتنیه….   مامان از جاش بلند شد و گفت: -همه

            وحید بیچاره را نگران کرده بودم، نام زایمان طبیعی همانگونه الکی و از استرس از دهانم پرید و او همان را جدی گرفت.   با شرایط دو قلو بودن بچه‌هایش و پارگی کیسه اب، سریع به بیمارستان رساندیمش، نمیدانم اگر دیر میرسید چه میشد

        ماهرخ توی دلش ذوق کرد. دوست داشتن شهریار از چشمانش معلوم بود…   -اومدم که بمونم صفیه جان… شهیاد کجاست…؟!   -با دوستاش رفتن بیرون… الاناس که برسه… حالا چرا سرپایی قربونت برم بیا بشین…!!!   صفیه روی صندلی نشاندش و بعد تر و فرز برایش

            _ محمد، محمد برو ماشینو حاضر کن، بدو باید برسونیمش بیمارستان!   صدای جیغم هردویشان را از جا پراند اما کیمیا تند تند نفس میکشید، خودم را به کنارش رساندم و موبایلم را برداشتم تا به وحید زنگ بزنم.   تا روشن شدنش دردسر

    چند ثانیه بعد در آغوشم بود.   _ کجایی بی‌معرفت من؟   وارد بازی ناجوانمردانه‌ای شدم که راه برگشت نداشت.   هردو دست را بند کمرش کردم و بالا کشیدم، مثل دختری در آغوشم.   _ لوس شدی.   _ خسته شدم، دلم برات تنگ شده، حالم ازهمه

        -می‌دونم دوست نداری منو ببینی اما زخمی شدی بذار کمکت کنم.     خدایا من دیوانه شده بودم یا او؟!     چطور می‌توانست آنقدر نرمال و طوری که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده رفتار کند؟!     ناباور سرم را به چپ و راست تکان دادم.

      امیریل به ضرب از جا بلند شد که عزیز و عمه فرشته هم سمتش دویدند… حالا انگار زخم شمشیر بود…!     توی نقشم فرو رفتم… -وای امیریل چی شد…؟! ببخشید از دستم لیز خورد…!!!     امیریل نگاه تند و طوفانی اش را بهم دوخت که

            _ بیخیال کیمیا، هیچکدوم ازینا نمیتونه درد منو دوا کنه…   با عصبانیت دست به زمین و دیوار گرفت و خواست برخیزد:   _ تو که اونجا نیستی حورا، تو که نمیبینی چی میکشه، مادرمو ندیدی، وضعیت لاله و خاله‌مو ندیدی، داداشمو ندیدی…  

      منظور از آریا همچین دختری بود؟ شایان سمت میکائیل خم شد و در گوشش پچ‌ زد: – حاجی پشم و پیله هام آریاشونو     میکائیل در پهلویش ضربه ای زد و وقتی آریا سمتشان آمد به رسم ادب بلند شد و دست داد؛ آریا با لبخند