بعد از آن روز، همه چیز صد و هشتاد درجه فرق کرده بود. دیگر گوشه گیر و بد اخلاق نبودم.   بر خلاف چیزی که در قلبم میگذشت، مدام میخندیدم و سعی میکردم ذهنم را با پناه بردن به رنگ ها و قلم هایم منحرف کنم.   پدر

    فاطمه خانم و همه شروع کردن به تعارفات معمول و بعد من و دنیز هم با مامان رفتیم سمت اشپزخونه تا بهش کمک کنیم….   تو اشپزخونه مامان با استرس و نگرانی از این طرف به اون طرف می رفت و تند تند کار می کرد تا همه

      رز سری به تایید تکان داد و سپهر دلش، فکرش، خیالش یک ملاقات عاشقانه تر را طلب می‌کرد و ادامه داد: – خیلی عوض شدی انگار چند سال ندیدمت!     و رز ناخواسته خجالت می‌کشید، عوض شدنش را پای چیز دیگری می‌گذاشت و احساس می‌کرد سپهر

            نریمان جلو رفت، عصبانیت از صورتش می‌بارید. یقه ی مرد را چنگ زد ، بین دندان های کلید شده غرید:   – درست حرف بزن ببینم! قسطی حرف نزن ، عصبی ام نکن مرد !   مرد با ترس به چشم های سرخ نریمان‌نگاه

      ***   چند دقیقه ای می شد که روبروی باشگاه بدنسازی ایستاده بودم … دو دل از اینکه داخل بروم یا نروم .   در دل خدا خدا می کردم سر و کله ی مجتبی پیدا شود و بتوانم با او صحبت کنم . ولی خبری از

        رستا گردنش را بالا کشید. نگاهش که به چشمان سرخ مرد افتاد. حالتش جور عجیبی بود که باعث شد قدمی به عقب بردارد که امیریل بازوی چپش را محکم چسبید که دخترک از درد ناله ای کرد و حواس مرد سمت بازویش رفت…     سر

        برای عقلش دلالیل منطقی بافت اما آنقدر در خانه و پیش بابا عطا و دوستانش مجبور شده بود قوانین خاصی را رعایت کند و بخاطر گوشزد‌های مدام مادربزرگش و دنیز همیشه از مرد‌ها دوری می‌کرد که ذهنش به این راحتی‌ها قانع نمیشد!   اما با این

          حورا     خیره به محمد لب زد:   _ این کیه حورا؟   محمد اخم کرد و جلوتر رفت: _ گفتم شما، جناب؟   من ترسیده در ان لحظه حتی اعتقادات محمد را هم زیر پا گذاشته و بازویش را چنگ زدم تا دعوا

            چند ساعتی گذشت و او همان کنار دیوار منتظر ماند، با بیرون رفتن وحید و کیمیا که راهی سمت ماشینشان شدند چشم ریز کرد، کوچه کوچکی بود و بخاطر مصالحی که ریخته بودند راه ماشین بسته بود.   حق هم داشتند، در روستا زیاد

    کمی تو بغل هم موندیم و بعد سورن سرش رو عقب کشید و صورتش رو جلوی صورتم نگه داشت…   با یک دستش موهام رو از بغل صورتم کنار زد و با چشم هایی خمار و پر از نیاز نگاهم کرد…   خم شد سمتم که سرم رو