_پدر و مادرت مواظبت نبودن؟ دلم گرفت از یادآوری اینکه من از بچگی بی پناه بودم و تو تنهایی هام ترسیدم و آخرشم کسی نیومد بغلم کنه و بگه افرا نترس من اینجام.. من هستم.. من مواظبتم.. و کم کم یاد گرفتم که منتظر دستی و پناهی نباشم.. _نه.. اونا

برای دومین بار اومدن خونمون و اینبار به قصد شیرینی خوردن و بله برون و تعیین روز عقد بود.. وقتی آهیر گفت که میخواد با من خصوصی حرف بزنه بازم رفتیم تو اتاقم و بهم گفت که امیدوارم خوب فکر کرده باشی چون دیگه راه برگشتی نیست.. گفتم فکرامو کردم

  اشک هام و نمی‌تونستم کنترل کنم و صورتم خیس از اشک شده بودند. یه جورایی جنونی بهم دست داده بود تو دلم گفتم اصلا چرا زندم؟! چرا نفس می‌کشم؟! چرا وقتی اون نیست من و تو این خونه باشم؟ خدایا من این زندگی کوفتی و نمیخوام! نمیخوامش! جونم و

  سرمو پایین انداختم نمی‌خواستم با اون آدم چشم تو چشم بشم در اتاق که باز شد عطر خاص شاهو کل اتاق و پر کرد نفس کشیدن تو هوایی که اونم اونجا بود قبلا برام آرزو بود لذت بخش ترین کاری بود که انجام می دادم اما الان شنیدن عطرش

ولی این.. این که آهیر بود !.. آهیر امانی !!! سینی چای از دستم افتاد و سه استکان چای ریخت روی پاها و شلوار آهیر !.. آخ خفه ای گفت و از جاش بلند شد و صدای وای چی شدی پسرم مامانمو شنیدم که اومده بود گند دخترشو تمیز کنه،

  بعد رفتن پرستو زیاد طول نکشید سر و کله ی کیانوش پیدا شد اومد روی تخت نشست و پرسید : _ بهتری ؟ _ من حالم خوبه فقط اگه تو از اینجا بری خیلی خوب میشه میدونستی با چشمهای ریز شده داشت به من نگاه میکرد ، چند دقیقه

    بدون خداحافظی از ماشینش پیاده شدم و تلافیمو سر در ماشینش خالی کردمو چنان محکم بهم کوبیدم که حس کردم قراره از جا کنده بشه شایدم بعداز من از جا کنده میشد!!! عقب عقب رفتم و بهش نگاه کردم .خیلی سریع از ماشین پیاده شد اما همونجا موند.

  ” آراد “ میدونستم توی یک روز نتونسته هیچ کاری انجام بده ولی توقع داشتم لااقل کمی ناراحت بشه و جلوی دیگران خجالت زده بشه ولی با جوابی که داد فهمیدم سخت در اشتباهم و این پرو تر از این حرفاس ، اخمام توی هم کشیدم و عصبی گفتم

۵ _مادر من وقتی یه نفر از لحاظ جسمی و روحی مشکل داره با جنسیتش، و اذیت میشه، چرا باید از امکانات پزشکی استفاده نکنه و طوری که میخواد زندگی نکنه؟ _این حرفا تو کت من نمیره افرا.. خودش هر غلطی میخواد بکنه ولی بچه ی منو از راه بدر

هنوز مات چشمهاش بودم و فکر میکردم این چشمها رو کجا دیدم و چطور اینقدر برام آشناست که یه مرد سیاهپوش دیگه اومد توی هال و نگاهی به من کرد و با اضطراب گفت _این دیگه کیه؟ مگه نگفتی خونه نیستن؟ دزد چشم طوسی دستشو از چونه م برداشت و

  هامون عصبی دندون روی دندون کشید و لب زد : _ علی حرفای امروزمون از این در بیرون نمی‌ره؛ اوکی؟ اگه اوکیه خیالم و راحت کن تا حرف بزنم و انقد نیشخندای مسخره ات و تحمل نکنم! رو مغزمی علی بفهم! علی تقریبا قهقه ی بلندی زد و به