دلارای نالید

_از دردش نمی ترسم

_از اینکه هومن بفهمه میترسی؟

دلارای سکوت کرد و مانیا ادامه داد

_هیچی نمی فهمه
اونقدر بهت اعتماد داره که حتی شک هم نمیکنه قول میدم

فکر میکرد با این حمله حال دلارای بهتر می‌شود
غافل از اینکه دخترک را بدتر ناراحت می کند

دلارای کم مانده بود به هق هق بیوفتد

حق با مانیا بود

هومن به او اعتماد کامل داشت
و او قرار بود بزرگترین کلاه زندگی اش را سرش بگذارد

اویی که باید همراه و همسفر زندگی اش باشد

بالاخره ماشین مقابل ساختمان قدیمی متوقف شد…

دلارای پرسید:

_همین جاست؟

مانیا به آدرسی که یکی برایش پیامک کرده بود نگاه کرد

_آره همین جاست

دلارای نفس عمیقی کشید و پیاده شد
زنگ در را زدند و بعد از چند ثانیه
صدای زنی در گوشش پیچید

_بله؟

دلارای به مانیا خیره شد

مانیا سرش را جلو برد:

_سلام آیناز باهاتون هماهنگ کرده بود

_بیاین طبقه آخر

پله ها را با پاهای لرزان بالا رفتند

هیچ کدامشان تا بحال پایشان به چنین جایی باز نشده بود

زنی حدوداً ۳۵ ساله در را باز کرد و نگاهی به هر دویشان انداخت

_بیاین تو

مانیا اول وارد شد و دست دلارای را هم کشید

زن بی حوصله سمت اتاق دیگری رفت

_بیا اینجا

با دیدن مانیا و دلارای که هر دو سمت اتاق راه افتادند ایستاد:

_هر دوتون میخواید ترمیم کنید؟!

دلارای آرام نالید:

_من

_فقط تو بیا

مانیا گفت:

_میترسه،نمیشه منم بیام؟

_قبلا باید میترسید نه الان!

مانیا خواست حرفی بزند که دلارای اجازه نداد

تنها وارد اتاق شد

تخت سفید و میز سبز رنگی که چند وسیله پزشکی روی آن به چشم میخورد

_قراره ازدواج کنی؟!

دلارای بغض کرده به اطراف خیره بود

احساس میکرد با این کار خیانت بزرگتری به هومن میکند

اصلا شاید روزی جرات میکرد و حقیقت را به او می گفت
تا اگر قرار بود زندگیشان کنار هم ادامه پیدا کند رازی نمی ماند

آن زمان چطور امروز را برایش توضیح میداد؟

توضیح رابطه اش با ارسلان راحت تر از امروز بود