گوشه ی لبم را جویدم … بعید می دانستم ! خواستم چیزی بگویم که در نیمه باز اتاقم کاملاً باز شد و فافا به جمعمان پیوست .

– سلام آیدا جون !

توی دستش یک جفت گوشواره ی رزینِ سرخ رنگ بود که شکل انار بود و خودم آنها را درست کرده بودم .

– سلام فائز جون … خوبی عزیزم ؟!

– چقدر قشنگن این گوشواره هات ! عکسشونو دیدم توی پیجت … لایکت کردم !

بهش لبخند زدم . چقدر این دختر بی شیله پیله و مهربان بود … اصلاً انگار نه انگار که مادری مثل عمه آشا داشت ! همیشه نسبت به او علاقه ای خواهرانه همراه با اندکی دلسوزی داشتم .

– قابلت رو نداره ! میخوای مال تو ؟!

گفت :

– عزیز دلی !

و گوشواره ها را روی میز کارم گذاشت .

کار من هم این بود که زیور آلات مهره ای و رزین درست می کردم و در پیجم می فروختم . در آمدم زیاد نبود ، ولی من از انجام این کار لذت می بردم . هر چند می دانستم عمه آشا این کارها را سبک بازی و وقت تلف کردن می دانست ! او حتی دوست نداشت فافا از این مدل زیور آلات استفاده کند .‌.. چه برسد به درست کردنشان !

فافا باز گفت :

– خوشگل شدی !

و به موهایم اشاره کرد ! لبخند زدم و قری به گردنم دادم . هستی فوراً پرسید :

– ولیعهد رو دیدی امروز ؟

– آره !

– چی گفت از موهات ؟ خوشش اومد ؟!

– فکر کنم اصلاً متوجه نشد !

صورتش را یک مدلی مچاله کرد … انگار خرمالوی نارس خورده بود !

– کوره به قرآن !

فافا پرسید :

– نمی ریم پیش بقیه ؟!

– شما مهمونی دعوت شدین ! من کجا بیام ؟!

هستی بی حوصله و پر خشونت من را هل داد به سمت کمد لباسم … .

– برو یه چی بپوش تا دهنتو پر خون نکردم ! … زنیکه ی سلیطه ی پاچه ور مالیده !

***

***

ما و خانواده ی عمو رضا در یک ساختمان زندگی می کردیم .

تقریباق ده سال قبل بعد از اینکه مادر بزرگ فوت کرد ، بابا اکبر و عمو رضا خانه ی کلنگی را کوبیدند و یک ساختمان سه واحده با حیاط و پلکان مشترک ساختند .

من و بابا اکبر در طبقه ی همکف ، خانواده ی عمو رضا در طبقه ی بعدی … و واحد عمه آشا و عمه الهام هم در بالاترین طبقه بود که به اجاره داده بودند .

وقتی با هستی و فائزه توی حیاط رفتیم … اولین کسی که به حضورم واکنش نشان داد ، شادی بود :

– چه عجب بیدار شدی دختر عمو ! … تا این موقع می خوابی … اون وقت شبا چیکار می کنی ؟!

اعتنایی به حرفش نکردم و به جمع سلام دادم .

عمه الهام دستم را گرفت و کشید و روی گونه ام را بوسید . عمه آشا چپ چپی نگاهم کرد و با اشاره به تخت سینه ی خودش … از من خواست شالم را روی سینه هایم مرتب کنم .

عمو رضا پرسید :

– از بابات خبری نداری عمو جان ؟

– الان زنگ زدم بهشون . مسافر داشتن … بعدش میان خونه !

هاشم خان ، شوهر عمه الهام اظهار نظر کرد :

– توی چهار شنبه سوری … کله خری میخواد رانندگی کردن !

خندید … انتظار داشت من هم بخندم . ولی من فقط بر و بر نگاهش کردم تا از رو رفت .

آن وقت عمو رضا گفت :

– چرا ایستادین دخترا ؟! … صندلی بیارید ، بشینید ! شادی جان … برای آیدا چایی بریز !

و با اشاره ای به فلاسکِ دو قلوی کنار پای شادی …

شادی پشت پلکی نازک کرد و با بی اعتنایی جواب داد :

– آیدا جون که تعارف نداره با ما ! خودش بریزه !

عمو رضا به دخترش چشم غرّه رفت و من هم بدون پلک زدن چند لحظه ای نگاهش کردم . واقعاً دوست داشتم جلو بروم و با پشت دست توی دهانش بخوابانم !

عمه الهام انگار خطر را حس کرد که دستپاچه گفت :

– هر چند الان نزدیک شامه و ممکنه از اشتها بیفتی … ولی چیپس خونگی درست کردم گذاشتم یخچالِ عمو رضا اینا ! دوست دارید برید بالا بخورید !

زن عمو سوده هم گفت :

– اگه رفتید … یه سر هم به خورشت ها بزنید ته نگیره !

هستی هول هولکی گفت :

– آره ، بریم ! بریم چیپس بخوریم !

و با کشیدن دستم … من را به سمت پلکان راهی کرد . فافا هم همراهمان آمد .

همینطور که از پله ها بالا می رفتیم … زیر لبی غر زدم :

– دختره ی ایکبیریِ از خود راضی ! من اگه تعارف نداشتم که الان یکی می خوابوندم توی دهنت !

هستی گفت :

– ولش کن سلیطه خانم رو … ک…ون لقش !

فائزه گفت :

– شادی می دونه داداشش عاشق توئه ، حرصش میاد ! تو هم وقتی عروسی کردی … توی خونه تون راهش نده !

هستی انگشت شصتش را به نشانه ی موافقت بالا آورد :

– آ باریکلا فافا خانم ! ایده های زن داداش پسندانه ای داری ! وقتی جاری شدین با هم … دو نفری درش بذارید !

من پقی زدم زیر خنده … ولی فافا تا بناگوش سرخ شد . یک بار برایمان اعتراف کرده بود که به شایان ، برادر کوچک تر شهاب علاقه دارد … و از آن به بعد هستی مدام به رویش می آورد !

دست فافا را گرفتم و گفتم :

– ولش کن اینو ! اسکله !

و همراه با او وارد واحدِ عمو رضا شدم ….

بوی خوش قرمه سبزی در فضای خانه پیچیده و شکمِ گرسنه ام را به قار و قور انداخت . یادم آمد ظهر که به خانه برگشتم از بس فکرم مشغول شهاب بود ، حتی میلم به ناهار نکشید .

یکراست یکی از صندلی ها را عقب کشیدم و پشت میز آشپزخانه نشستم . هستی رفت سر یخچال و فافا هم رفت تا به قرمه سبزی ها سر بزند .

– به به ! چه قرمه سبزیِ خوش رنگ و رویی ! سوده خانم چه دستپختی داره انصافاً !

از لحن ذوق زده ی فائزه خنده ام گرفت . فافای خوش قلب و تپل عاشق غذاها بود و هیچوقت این علاقه اش را پنهان نمی کرد !

هستی ظرف چیپس خانگی را با شیشه ی سس خرسی از یخچال بیرون آورد و پشت میز به من ملحق شد . گفت :

– بیا حالا ته بندی کن … هنوز مونده تا شام ! سوده جون تا دردونه اش نیاد خونه که به ما شام نمی ده !

بعد همانطور که روی چیپس ها سس خالی می کرد … رو به من ادامه داد :

– راستی آیدا … فهمیدی بچه ها باز قرار کافه گذاشتن ؟

– نه … تلگرام رو چک نکردم ! حالا کجا ؟

هستی سرش رو روی شونه اش خم کرد و روی میز ضرب گرفت و با ریتم خواند :

– بیا بریم دشت کدوم دشت ؟ همون دشتی که خرگوش خواب داره آی بله ! بچه صیاد به پایش دام داره آی بله !

غش غش خندیدم . من و هستی هنوز با دو نفر از همکلاسی های دوران دبیرستان رابطه داشتیم و گاهی با هم قرار می گذاشتیم . روشنک ، یکی از دوستانمان تازگی ها روی پسری کراش زده بود که در کافی شاپ “هتل شاهید” پیانو می زد … و این دفعه ی سوم بود که ما را مجبور می کرد آنجا برویم .