کرایه رو حساب میکنم و خودمو میکشونم از سمت دیگه ی تاکسی پیاده میشم….از صبح که بیدار شدم کمرم درد گرفته بود و حالا با اینطور پیاده شدنم دردش بیشترم میشه….

به صفحه ی موبایلم نگاه میکنم و آدرسی که برام فرستاده بود…..

اطرافم رو از نظر میگذرونم و سمت در بزرگ آهنی میرم….

کوچه ی خلوت و عجیبی هست….با اینکه خیلی طویل و دراز ولی تعداد کمی خونه داخلش هست که البته خیلی بزرگ بودن خونه ها باعث شده تعدادشون کم باشه.‌….انگاری بیشتر شبیه خونه باغن تا خونه….

جلوتر میرم و میخوام زنگ بزنم ولی با دیدن دری که فقط رو هم گذاشته شده منصرف میشم…

در رو با دستم هل میدم که با صدای جیر جیر خیلی بدی باز میشه….

وارد میشم و با دیدن صحنه ی رو به روم دهنم از تعجب باز میمونه…..تا چشم کار میکنه فقط درخته….درخت های خیلی بزرگ و بلند…..

ترس عجیبی میفته به دلم….زمین پر شده از برگ های خشک و زرد پاییزی….باد میون درخت ها میپیچه و صدای ترسناکی رو ایجاد میکنه….وضعیت این خونه بیشتر به متروکه میخوره….انگار خیلی وقته که کسی تو این خونه نیومده…..

اینجا دیگه کجاست!!….میترسم و میخوام برگردم که موبایلم زنگ میخوره…..

با دیدن شماره اصلان فورا جواب میدم….

_ بیا جلوتر دخترم….نترس….الان خودم میام دنبالت….

میخوام بگم نمیخواد میخوام برگردم ولی تا بخوام دهنم رو باز کنم تماس رو قطع میکنه…..

حس ترس همه ی وجودمو گرفته ولی کنجکاوی و سوال هایی که از اصلان دارم این اجازه رو نمیده تا بخوام از این خونه بزنم بیرون….از طرفی هم مطمعنم پام به خونه برسه محاله بارمان اجازه ی بیرون رفتن دوباره رو بهم بده….اگه امروزم در رو قفل نکرده بود فقط و فقط به این خاطر بود که بهش گفتم باید برم سونوگرافی و قرار بود روژین رو بفرسته دنبالم تا با هم بریم دکتر…..

نگاهم باز به اطراف میچرخه…خودم خواستم بیام خونش…..میخواستم یه آدرس ازش پیدا کنم….ولی هیچوقت فکر نمیکردم آدرس همچین جایی رو بده….

طولی نمیکشه که قامتش از دور نمایان میشه….

با دیدنم سرعتش رو بیشتر میکنه…..

_ خوش اومدی دخترجان….خوش اومدی عزیزم….نمیدونی چقده از دیدنت خوش حالم…

ای حروم زاده ی زبون باز….

چقد دلم میخواد با همین دستام خفه ش کنم….

چند قدمیم وایمیسه و میخواد بغلم کنه که عقب میرم و این اجازه رو بهش نمیدم….

دستاش تو هوا میمونه و اینبار صورتش رو حرص میپوشونه……

_ خیلی خب….بریم داخل…بریم داخل که هوا سرده….بریم….

یه قدم دیگه عقب میرم و لب میزنم: داخل نمیام….بیرون حرف بزنیم بهتره….

_ اینجوری که نمیشه دخترم….بیرون هوا سرده…تو هم وضعیتت جوری نیست که بشه سرپا وایسی….

با دستام محکم بند کیفم رو میگیرم و میگم: من همینجوری راحتم…

نفسش رو کلافه وار بیرون میده و میگه: من راحت نیستم….قراره کلی حرف بزنیم و مدرک بهت نشون بدم…پس بهتره بریم داخل…در ثانی بهتره با خواهرای دیگت هم آشنا شی…من کلی ازت تعریف کردم…الان منتظرتن…نمیشه که بهشون بگم دخترم تا جلوی در اومد ولی تو نیومد….بریم…بریم که میدونم زیاد وقت نداری و دزدکی اومدی اینجا…..

میخنده و ادامه میده: هاان؟…درست نمیگم عزیزم…..

حرفاش به شدت تحریکم میکنه….عقلم بهم میگه همین حالا در رو باز کن و همون راهی که اومدی رو برگرد ولی با بارمان چیکار کنم که دیگه قرار نیست اجازه بده بیام بیرون……

چشم رو عقلم می‌بندم و باهاش هم قدم میشم…دلشوره یه لحظه هم ولم نمیکنه…..نگاهم مدام در حال گردشه و اطراف رو از نظر میگذرونه….

از بین درخت هایی که سربه فلک کشیدن میگذریم و به خونه ی قدیمی دو طبقه ای که انتهای باغ میرسیم….

_ بیا عزیزم…بیا….

جلوتر میره و با صدای بلندی میگه: فرنوش…فرزانه….بیاین…بیاین طلوع اومده…..

انگار به پاهام وزنه آویزون کردن که اینهمه سنگین شدن و باهام راه نمیان….

میترسم چیز خوبی در انتظارم نباشه….

دو دلی رو کنار میذارم و از چند پله ی ورودی بالا میرم….

در رو به آرومی هل میدم و وارد میشم…..

سالن خیلی بزرگی رو به روم هست….البته یه سالن خالی….بدون هیچ وسیله ای…..

_ بیا جلوتر طلوع….بیا الان دخترا هم میان پایین…..

صداش رو از جایی که نمیدونم کجاست میشنوم…..

چقدر همه چیز اینجا عجیبه و حسی بهم میگه چقدر اشتباه کردم که اینجا اومدم…..

سکوت وحشتناکی تو این خونه حاکمه….و جز صدای باد که از پنجره داخل میاد هیچ صدایی رو نمیشه شنید….

_ طلوع جان…..

میخوام قبل از اینکه ببینتم بیرون بزنم….یعنی باید اینکار رو انجام بدم…..این ادم همونی بود که با نقشه ساره رو کشوند تو خونش و بدترین بلا رو سرش اورد…..

عجب احمقی بودم که بهش اعتماد کردم….

میچرخم و میخوام بیرون بزنم که در یهویی و با یه هل محکم بسته میشه…..

جیغ بلندی میکشم و میخوام بازش کنم که با دیدن شخصی که در رو هل داده بود دهنم از تعجب باز میمونه…..

کامران!!…..

خدای من…

اینجا چه خبره!!؟….

صدای خنده و قهقهه باعث میشه به سرعت بچرخم……

_ عین همون مادرت یه احمق به تمام معنایی…

تمام وجودم به لرزه در میاد…خدایا….عجب حماقتی کردم‌….

_خیلی بیشتر از اونی که فکر کنی احمقه اصلان…

_ اره….میدونم…از اینجا اومدنش مشخصه….یه ذره از هوش من رو به ارث نبرده کودن…..

دستایی از پشت شونه هام رو میگیره و میچرخونتم…..

_ خب…خب….طلوع جان مشعوف…بهت گفته بودم یه روز بالاخره باهات تسویه میکنم…..