با صدای فریادم آنچنان از جاش پرید
که گوشی توی دستش تکونی خورد و
نزدیک بود روی زمین بیفته

– چشم الان میرم از پایین زنگ میزنم

با درد چشم غره ای بهش رفتم :

– برووووووو فقط زود باش

با بیرون رفتنش از اتاق قدمی برداشتم
که درد بدی توی شکمم پیچید ، از
شدتش لبم رو محکم زیر دندون فشردم
که طمع تلخ خون توی دهنم پیچید

با غم و اشکای حلقه شده توی چشمام
سرمو بالا گرفتم و زیر لب با بغض زمزمه
کردم :

خدایااااااااااا فقط همین یه بار به دادم
برس !!

زیر لب مدام اسم خدا رو صدا میزدم
و ازش میخواستم فقط فقط فقط
بچه ام سالم باشه

به هر بدبختی که بود خودم رو بیرون
خونه رسوندم شانس آوردم خونه
خالی بود وگرنه با وجود نگهبانا مگه
میتونستم جون سالم به در ببرم

هه آقا اینقدر مشغول اون دختر و بچه اش
شده که برای اولین بار خونه رو
خالی از نگهبان گذاشته و رفته

میترسیدم سر برسه نزاره برم
و با دیدن حال بدم پی به همه چی ببره

با دلشوره به سختی همونجا کنار دیوار
روی زمین نشستم و سرم رو به دیوار تکیه دادم
عرق سردی روی تنم نشسته بود و کم کم داشتم
میلرزیدم

دیگه داشتم ناامید میشدم
که خداروشکر ماشین آژانس دقیق کنار
پام ایستاد تا دیر نشده سوار شدم و با
صدایی که از شدت درد میلرزید گفتم :

– برید بیمارستان زود باشید

فهمید حالم بده چون با عجله پاشو روی
پدال گاز فشرد و طولی نکشید
به بیمارستان رسیدیم و دیگه نفهمیدم
چی شد فقط بعد از چند دقیقه خودم
رو نیمه جون روی تخت بیمارستان پیدا
کردم

سِرُمی به دست بی جونم وصل بود
تکون آرومی خوردم که یکدفعه با
یادآوری اتفاقایی که برام افتاده بود

وحشت زده دستمو روی شکمم گذاشتم
و زیر لب با بغض زمزمه کردم :

– بچه ام

کسی توی اتاق نبود
وحشت و ترس توی وجودم ریشه دونده
بود
و نمیتونستم آروم باشم

باید از خوب بودنش مطمعن میشدم
وگرنه از دلشوره و اضطراب اینکه بلایی
سرش اومده باشه میمیردم

به هر سختی که بود
زنگ گوشه تخت رو فشردم به منتظر
موندم طولی نکشید پرستار وارد اتاق شد
و سمتم اومد

– چیزی شده خوشگل خانوم ؟؟

با اینکه میترسیدم چیزه بدی بهم بگه
ولی دل به دریا زدم و باصدایی که از
ته چاه بیرون میومد نالیدم :

– حال بچه ام خوبه ؟؟

ناراحتی توی نگاهش نشست
همین هم باعث دلم هوری پایین
بریزه و با ترس خیره دهنش بشم تا خبر
بدی بهم بده

نه نه خدایا التماست میکنم بچه ام رو
ازم نگیر
تنها امیدم توی این دنیا فقط خودشه
اونو برام نگه دار

بلاخره بعد از اینکه من کلی حرص
خوردم و از ترس نزدیک بود بیهوش
بشم به حرف اومد و گفت :

– خون ریزی زیادی داشتید ولی …

نزاشتم حرفش رو کامل کنه دستپاچه
سعی کردم از روی تخت بلند شم

– ولی چی ؟؟ نگید که بلایی سر بچه ام
اومده

به سمتم اومد و نزاشت که بلند شم

– چیکار میکنی بخواب نباید تکون
بخوری برای بچه ات خوب نیست

ناباور سرم به سمتش چرخید

– گفتید بچه ام ؟؟

خندید :

– آره دختر خوب بچه ات صحیح و
سالمه فقط باید یه مدت استراحت
مطلق داشته باشی و از جات تکون
نخوری

توی بغض و اشکای حلقه شده توی
چشمام بلند خندیدم باورم نمیشد این
خطر از سرم گذشته باشه و بچه ام
صحیح و سالم باشه

دستش رو گرفتم و تشکر آمیز گفتم :

– خیلی ممنونم

آمپولی توی سِرُمم خالی کرد
و با لبخند بزرگی گوشه لبش گفت :

– خواهش میکنم وظیفه اس عزیزم فقط
استراحت کن و تکون نخور باشه

دست لرزونمو روی شکمم کشیدم
و با حس برجستگی کوچیک زیر دستم
نفس عمیقی کشیدم

– چشم حواسم هست خانوم پرستار

بعد از اینکه وضعیتم رو چک کرد بیرون
رفت
و حالا من مونده بودم با دنیایی از فکرای
مختلف فکرایی که داشتن دیوونه ان
میکردن..