بی توجه به چشم غره های بهار گاز بزرگی به خیار توی دستم زدم وگفتم؛
_خب دیگه چه خبر؟ نگفتی دیشب چه خبربوده ها؟! داری منو آزرده خاطر میکنی!

_گلاویژ پاشو از جلو چشمم خفه شو تا نزدم کله ی پوکت رو بترکوندم!
خندیدم و باقهقهه گفتم؛
_خب بابا نگو.. بی جنبه! اصلا خودم ته توشو درمیارم!

دوباره جیغ بهار بالا گرفت که زنگ خونه رو زدن!
هردوتامون با تعجب به ساعت که یازده شب رو نشون میداد نگاه کردیم!
منم که انگار تموم سلول های تنم منتظر هستن یه بهونه واسه ترسیدن پیدا کنن، باترس آب دهنمو قورت دادم و گفتم: مگه نگفتی رضا مسافرته؟

_برو بیین کیه؟ شاید عماده!
_نیست! عماد لواسونه همین چند دقیقه پیش باهاش حرف زدم!
بهار رفت سمت آیفون و از شانسمون مدتی بود آیفون خراب شده بود وتصویر رونشون نمیداد!

چند ثانیه بعد برگشت و گفت:
_کسی نبود حتما از طرف اهالی ساختمون بوده و اشتباهی زنگ مارو زده!
تودلم یه حسی بود.. مثل همیشه ترس و ترس وترس!!

بقیه ی خیار رو توی ‌ظرف گذاشتم و روی مبل نشستم!
_نظرت چیه فیلم بیینیم؟ چند خارجی خفن مثبت هجده سال دانلود کردم بشینیم ببینیم؟
سوال بهار بی جواب موند چون من تموم فکرم پیش اون زنگ آیفون بود که غروب هم یک بار دیگه تکرار شده بود!

باصدای دست بهار ترسیده تکونی خوردم و با حرص گفتم:
_آی ترسیدم! چته تو؟؟
_کجایی؟ هپروتی؟ سوال پرسیدما!
_توفکربودم خب می بینی توفکرم مرض داری منو میترسونی؟
خندید و با همون خنده گفت:
_خداییش با این حجم از شجاعتت (منظورش ترسو بودنم بود) قصد داری شوهرم بکنی؟

_هرهرهر! چه ربطی به شوهر داشت؟
_ربط داره دیگه! فردا پس فردا شوهرت سرکاره وشب برمیگرده، چطوری میخوای توی اون تایم تنها بمونی؟
_نه که تموم این مدت تو پیشم بودی و سرکارهم نمیرفتی!
ازجام بلند شدم و همزمان ادامه دادم؛
_میخوام چایی بخورم، میخوری واست بیارم؟
_نه یه کم خوراکی بیار بشینیم فیلم بینیم!
بی اراده به طرفش برگشتم و گفتم؛
_من فیلم ترسناک نمی بینم بخوای بذاری هم من نمیذارم، از الان گفته باشم!
باتعجب نگاهم کرد و گفت:
_حالت خوبه؟ من کی گفتم ترسناک؟ میگم توباغ نیستی!! خنگول فیلم خارجی گرفتم باهم ببینیم!

ابرویی بالا انداختم و گفتم:
_آهان.. باشه خب! تا فیلم رو بذاری من هم اومدم!
از اونجایی که میدونستم بهار همیشه به چایی های من چشم داره، دوتا چایی توی سینی گذاشتم و میوه و خوراکی هم توی ظرف چیدم و خواستم برگردم توی حال که دوباره زنگ خونه رو زدن!

باوحشت سینی رو روی اپن گذاشتم وباصدایی که از شدت ترس میلرزید گفتم:
_این دیگه اشتباهی نیست بخدا بهار این دیگه یه خبرایی هست، غروبم یه بار دیگه زنگ رو زدن!
بهار هم که انگار ترسیده بود اما بخاطر من بروز نمیداد گفت:

_وای گلاویژ چرا انرژی منفی میدی؟ الان میرم پایین ببینم چه خبره وکیه!
هنوز حرفش تموم نشده بود که دوباره زنگ رو زدن ومن بدون اینکه کنترلم دست خودم باشه جیغ خفه ای کشیدم و دست هامو جلوی چشمم گرفتم!

بهار رفت آیفون رو برداشت و بعداز چندثانیه گفت:
_بفرمایید؟ بله بله ماشین ما هستش!
بازم سکوت وبعداز چندثانیه ادامه ‌داد:
_آهان. بله عذر میخوام حواسم به پارکینگ شما نبوده، الان میام جابجا میکنم!

آیفون رو سرجاش گذاشت و به طرف من که صورتم خیس اشک شده بود برگشت وگفت:
_چرا گریه میکنی دختر؟ آخه من نمیدونم تو ازچی میترسی؟! دیدی که همسایه فلک زده بود، اومده بود بگه ماشین رو از جلو در پارکینگشون برداریم!

اما من با اینکه خیالم راحت شده بود هنوزم بدنم میلرزید و بی اراده اشک میریختم، رفتم روی کاناپه نشستم وگفتم:
_تاپای جونم این ترس همراهمه و میدونم یه روز همین باعث میشه من سکته کنم بمیرم!

_ععع! خدانکنه توام..دیونه! منم ترسیدم ولی مثل تو دیگه شورشو درنمیارم! حالاهم گریه نکن من برم ماشینو جابجا کنم بیام!
بهار رفت پایین ومن توخودم جمع شدم و باصدای زنگ گوشیم یه بار دیگه مثل احمق ها ترسیدم!

عماد بود.. دلم نمیخواست تو اون حالم جواب بدم اما ترسیدم فکرکنه عمدا جواب نمیدم، خودمو جمع کردم، گلومو صاف کردم و جواب دادم:
_الو سلام!
_سلام.. دیگه داشتم قطع میکردم!
_ببخشید دستم بند بود.. خوبی؟
_خوبم، چرا صدات میلرزه گریه کردی؟

_من؟ نه بابا! گریه چرا؟ چه خبر؟ چیکارا میکنی؟
_چی شده؟
_وا؟ چی باید بشه؟ هیچی بخدا!
_یعنی قسم خدارومیخوری که گریه نکردی؟
تودلم خودمو لعنت کردم که چرا جواب تلفن رو دادم.. بامکث گفتم:
_واسه اون قسم نخوردم…!

_خب؟ پس چرا گریه کردی؟
_هی..هیچی.. بابا این بهار دیونه میدونه من میترسم فیلم ترسناک میذاره و درکنارش منم میترسونه!
بالحنی جدی و یه کوچولو پرخاشگرانه گفت:
_این مسخره بازی ها چیه، باخودش فکرنمیکنه که شاید طرف سکته کنه؟!

_اشکال نداره، شوخی هاش خرکیه دیگه! منم حسابی از خجالتش دراومدم! خودت خوبی؟ چه خبر؟
_هیچی! دیدم خبری ازت نیست زنگ زدم..!
دلم واسه محبت های زیر پوستیش ضعف رفت..

خندیدم و باشیطونی گفتم:
_الان یعنی دلتنگیتو پیچوندی و احوال پرسی رو بهونه کردی؟
ازپشت تلفن هم میتونستم لبخند مغرور روی لب هاشو به راحتی حدس بزمم!
_منم باور کنم که اصلا توهم نمیزنی و خیال بافی نمیکنی؟!

جدی شدم وبا انداختن بادی به غبغب گفتم:
_عزیزم یه جمله کوتاه اونقدرا هم سخت نیست! باشه نگو اما من که میدونم!

بهار برگشت داخل و با اشاره ی دست پرسید کیه؟
من هم با لبخونی گفتم عماد که انگار آقای شاهگوش شنید!
_کیه؟
_هوم؟ کی؟ آهان بهاره پرسید کی پشت خطه!
_بگو دفعه آخرت باشه زن منو میترسونی واشکش رو درمیاریا…

همین یک جمله برای قلب بی جنبه ام کافی بود تا دل ودینم رو بدم!
همین بس بود تا سرپوش بذاره روی تموم خودداری ها وبروز ندادن دلتنگی ها…
_اونوقت من چطوری باید قربون شما برم؟
_دلبری میکنی؟ دل ما رفته گلاویژ خانوم، کار از کار گذشته..

دیدم بهار کنجکاویش دیگه خط قرمز هم رد کرده و کم مونده گوشیمو توی حلقش بذاره، بهاررو که گوشش رو به تلفن چشبونده بود پس زدم و رفتم توی اتاقم و باعماد حرف زدم!

مکالمه مون نیم ساعت طول کشید که به محض قطع کردن تماس باعجله اتاقو ترک کردم.!
_می بینم که وقتی با تلفن حرف میزنی ترست میریزه!
خندیدم وگفتم:
_حسودی و فضولی موقوف!

بعداز اون شب دوباره کارهای روزمرگی به روال قبل برگشت واین بار بایه تفاوت که بجای کارکردن سرجای خودم دائم تواتاق عماد بودم و عمادم قربونش برم روی شیطنت رو سفید میکرد ازبس که این بشر پررو تشریف داره!

الان یک ماهه که از اون شب میگذره و بهار خرید جهیزیه رو شروع کرده و رضا هم دنبال تدارکات عروسی هستش و این همه عجله دل من رو آشوب میکرد!
اگه بهار می رفت من تنهاتراز همیشه می شدم!

نمیدونم چرا همه چیز یک دفعه سرعت گرفت.. انگار زمین وزمان دست به دست هم داده بودن تا من تنها بشم!
عمادم توی این مدت حرفی از خواستگاری و جدی شدن رابطه نزده بود واین بیشتر من رو می ترسوند!

توی همین فکرها بودم و داشتم روی ورق کاغذ خط خطی میکردم که صدای عماد رشته ی افکارم رو پاره کرد!
_به چی فکرمیکنی که حواست به گوشیت نیست؟
خودمو جمع کردم، مقنعه ام رو صاف ومرتب کردم وگفتم:
_هوم؟ تلفن که زنگ نخورد!

باچشم وابرو به گوشی موبایلم که روی میزم بود اشاره کرد وگفت:
_منظورم گوشی خودت بود!
_آهان.. ببخشید روی سایلنته حواسم بهش نبود!

با کجکاوی نگاهم کرد وگفت:
_چیزی شده؟ چند روزه که توخودتی و گوشه گیر شدی! مشکلی پیش اومده؟
_نه والا.. گوشه گیر نشدم که.. داشتم به آینده فکر میکردم!

_بیا اتاقم کارت دارم..
بدون اینکه فرصت حرف زدن بهم بده رفت توی اتاق و من هم ناچارا دنبالش راه افتادم!
رفتم توی اتاق و همین که در رو بستم، به در چسبیدم و توی حصار دست هاش اسیر شدم..