.
رفتم جلوی در ورودی
داشت میرفت چمدونشو برداره
چمدونشو برداشت از در خارج شد ولی منو ندید
فکر میکردم بشناسه منو
_ آقای زینلی؟؟ آریا؟؟
تا اسم خودشو گفتم برگشت
منو دید جا خورد فکر نمیکرد بیام دنبالش
آریا: سلام مائده خوبی؟
_ سلام..ممنون!..رسیدن بخیر
آریا: سلامت باشی
حال دلوین چطوره؟
بهتره؟
_ نه من از صبح ندیدمش سریعتر بیا بریم تو راه برات میگم چیشده
آریا: یه روز صبر کردم..این نیم ساعتم روش
باشه بریم
پشت سر من میومد..دلم براش سوخت یه کیف به کولش داشت یه چمدونم دستش
_ کیفتو بده به من!
آریا: نمیخواد خودم میارم..ممنون
_ تعارف که نداریم..خستهی راهی…بده من میارم
کیفشو در آورد داد دستم
آریا: ممنونم لطف کردی!!
_خواهش میکنم
کیفشو انداختم رو کولم و از سالن فرودگاه خارج شدیم حالم داشت از اون فضای خفه به هم میخورد یاد اون لحظه ای افتادم که دلوین داشت از کربلا میومد…اومده بودیم پیشوازش
هعی یادش بخیر
آریا: چیزی گفتی؟
_ نه با خودم بودم
آریا: آها
رفتیم سمت پارکینگ فرودگاه و به آریا گفتم وایسه تا برم ماشینو بیارم..
سوار ماشین شدم شیشه ها رو دادم پایین و حرکت کردم سمت اریا
رسیدم کنارش صندوق عقبو زدم و پیاده شدم تا به آریا کمک کنم چمدونشو بذاره توی صندوق
ماشین یگانه هم بنزین نداشت باید بنزین میزدیم
چمدونو گذاشتیم صندوق عقب و سوار ماشین شدم
آریا هنوز سوار نشده بود
پیاده شدم
_ سوار نمیشی؟…اریا؟؟…هوی
آریا: ها!.. چیشده…ببخشید داشتم فکر میکردم
_ تموم شد فکرات؟ حالا بیا سوار شو
نشستم پشت ماشین و آریا هم اومد کنار دستم نشست
آریا: الان که تو ماشینیم مائده میشه بگی چیشده؟ چه اتفاقی افتاده؟ جون به سر شدم به خدا قسم
چند لحظه صبر کردم…هیچی نمیگفتم..کلمات تو ذهنم بود اما روی دهنم نمیومدن که بگم
بگم دلوین عاشقت شده و از عشق تو الان تو کماس؟
_میدونی که دلوین متاسفانه تو کماس و حالش خیلی بده…ولی این حال بدیا دلیلی داره…ذات الریه کرده بخاطری که زیر بارون بوده…دوبار تاحالا اون دنیا رو دیده
آریا: خب اینا با من چه ارتباطی داره مائده؟
_ چون یکیو دوست داره…از فکر به اون چهار پنج ساعت زیر بارون بوده با یه مانتوی نازک دو ساعتم با تیشرت رانندگی کرده با شیشه های پایین
آریا: عاشق کی شده؟ چه کمکی از من بر میاد؟
_ کمکی از تو بر نمیاد…کل ماجرا رو تو باید حل کنی…
آریا: چی میگی مائده؟ من چطوری باید دلوینو به عشقش برسونم؟ درسته حالا تو گذشته با هم شوخی داشتیم ولی نه این حد که از رفسنجون پاشم بیامتهرون بخوام دلوینو به عش…
_ اونی که عاشقشه تویی
آریا: میدونم!!
_ میدونیو انقد سر و کله میزنی؟
با خودش کلنجار میرفت! تو گفتن حرفش تردید داشت… نمیتونست حرفشو بگه
رسیدیم به پمپ بنزین از ماشین پیاده شدم که بنزین بزنم! شاید بهتر بود با خودش یکمی تنها باشه
ده دقیقه بعد بنزین زدمو سوار ماشین شدم
_ چی میخواستی بگی؟
آریا: کی؟ من؟
_ غیر من و تو کسی اینجا هست؟
آریا: نه نیست
_ پس بگو!!
آریا: منم دوسش دارم
قلبم از تپش افتاده بود…نههههه!!
_ نههه شوخی میکنی؟
چرا هیچکار نکردی؟
چرا بهش نگفتی؟!
میدونی اون فکر میکرد تو اصلا حسابش نمیکنی؟
میدونی فکر میکرد تو بهش توجهی نداری؟
آریا: منم نمیدونستم دلوین منو دوست داره! تو همین الان داشتی میگفتی عاشق یکیه من میخواستم برم اون یارو رو از پا درش بیارم
_ باهاش خوب باش آریا اون الان به محبت تو احتیاج داره برو باهاش حرف بزن
بیهوش هست،اما میفهمه چی میگی
میفهمه احساستو
آریا: ولی اون ممکنه الان از من بدش اومده باشه
_ بدش نیومده…عشقش نسبت بهت زیاده نمیتونه از تو بدش بیاد
آریا: هرچی خدا بخواد
_ ناهار خوردی؟
آریا: اره،تو هواپیما دادن بهمون
_ باشه پس میریم خونه یکم استراحت کن خسته ی راهی
آریا: نه نه من میخوام برم پیش دلوین باشم
اینقد راه نیومدم که برم استراحت کنم
_ هر طور راحتی
رفتیم سمت بیمارستان ساعت ۳:۱۵ بود که رسیدیم
آریا تو راه یه دست گل با گلای رز آبی خریده بود که بده به دلوین من بهش گفتم بودم رز آبی دوست داره
رفتیم داخل بیمارستان بچها هیچکدوم نبودن
زنگ زدم به مبینا پس از چند تا بوق که دیگه میخواستم قطع کنم جواب داد
_الو مبینا؟ کجایین؟
مبینا: واایی مائدهنمیدونی چیشدههههه
با گریه میگفت دلم ریخت وای نکنه دلوین چیزی شده باشه
_ چ…چی…شده مبینا؟؟؟؟
مبینا: دلوین بهوش اومده الان تو بخشه اتاق ۱۰۳ اتاق خصوصی گرفتیم براش زود بیا
_ اومدم اومدمممم
با خوشحالی دوییدم سمت بخش داخلی،خدایا شکرت
آریا کو؟؟ جاموند؟؟
_ اریا؟؟
آریا: همینجام پشت سرت
نگهبانی نمیذاشت بریم داخل پیش دلوین با هزارتا زور اجازه داد
اتاقش نزدیک بود اول از همه جلوتر از خودم آریا رو فرستادم داخل تا دلوین ببینه آریا رو
همه جمع بودن یگانه،مبینا،محبوبه،رامتین همشون بودن
آریا نمیتونست قدم برداره نمیتونست بره داخل تعارفو زدم کنار
_ آریا یا میری داخل یا پرتت میکنم تو سریع باش
آریا: باشه باشه میرم….وایسا نفس عمیق بکشم …بعد از چهار سال میخوام ببینمش….
به این رمان امتیاز بدهید
روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!
میانگین امتیاز 5 / 5. شمارش آرا 1
تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.
واییییی مردمممممم منننن مرسیییی نویسنده جونمممم عاشقتم که انقدر با قلمت هیجان دادی با ایین پارت بهم
وای وای وای چی میشهههه
واییییییییییی خودا😆😍😍😍
عالی بود ، ممنون نویسنده جان💕
عالیه عزیزم