سرش را گرفت وبالا اورد با انگشتانش گلویش را کمی فشار داد و گفت
-وای به حالت گتی وای ب حالت عجوزه خرف اگه بلایی سر سینره بیاد زندت نمیزارم
گتی با حال زارش تنها ب ارامی پلک زد ساندر اورا رها کرد در تمامی این مدت انیسا نفسش در سینه حبس شده بود و چیزی نمیگفت
پیرزن را ک پرت کرد با تمام قدرت ب سمت سینره رفت سینره نفسش ارام بود و رنگش تیره تر از حالت عادیش بود.
{دوستان ی نکته خدمتتون عرض کنم، خون اشام ها در واقع انسان هایی هستند ک از مرگ برگشتند و از خون تغذیه میکنند و عمرشون جاودان هست اما در این رمان با فاکتور گرفتن از این نکته نوشته شده یعنی حرفی از دنیای دیگه زده نمیشه و اما سینره سینره خون اشام نیست حالا در ادامه متوجه این صحبت های من بیشتر میشوید}
ساندر با دیدن رنگ کبود شده سینره با دادی ک چرا اینگونه بود گفت
-گـــتـــــــــــــــی اگه همین الان اینجا نباشی خودم جونتو میگیرم
گتی با دردی ک داشت اما بلند شد و با سرعتی ک معلوم نبود از کجا امده ب سمت سینره رفت.
کنارش نشست. اونیز مانند دیگران نمیدانست چه کند میدانست
ک چرا اینجاست اما چه کاری از دستش بر می اید نه
با حس سنیگی نگاه ساندر سرش را بالا اورد و یا چشمان اتشین او ک اکنون بیشتر ب سمت خون میبرد رو ب روشد.
-گتی اگه بهوش نیاد ترو زنده زنده چال میکنم در جریانی ک.؟!!
پیرزن با ناراحتی و ترس زیاد سرش را تکان داد باید ساندر را از خونه بیرون می انداخت شاید ک میتوانست کمی حواسش را جمع کند.
انیسا حوب میدانست ک پیرزن زبانی تند و تیز دارد اما در برابر برادرش بسیار کوتاه هست.
گتی با استرس و صدایی بسیار کم گفت
-ســ… انــ..(با چشمان او ک روب رو شد حرفش را خورد و گفت) اعلیا حضرت اگه کمی سیر بود شاید میتوانستم کمی حالش را بهتر کنم!
ساندر با عصابینت فراوانی ب پیرزن زل زدو گفت
-خرفتت زده؟ یا واقعا درک نداری؟ نمیدونی من چی هستـــــــــــــــــــم؟؟؟؟؟؟
پیرزن با صدای داد اخرین جمله او بخود لرزید اما ب روی خودش نیاورد و گفت
-قربان مرا عفو کنید اما اوک انســـ….. یعنی یعنی مثل شما نیست!
ساندر سرش را ب اطراف تکان داد و با عصابیت پلک زد و از دیده ها محو شد ب سمت انیسا رفت او نمیتوانست ب عجوزه اعتماد کند از انیسا خواست او برود و کمی سیر بخرد اما با دست حمل نکند از قدرتش استفاده کند تا خودش بتواند بالای سر سینره بایستد.
انیسا رفت و او نیز ب سراغ عجوزه رفت.
ساعت ها گذشت و اکنون هم سیر انجا بود هم سینره و هم گتی اما هیچکدام بدرد نمیخوردند و اوضاع وخیم تر میشد.
هر لحظه دو روزی بود ک این اتفاق میگذشت مادربزرگ سینره مانند اسپند روی اتش بود میدانست نوه اش پیش یکی از دوستانش است اما نمیدانسا چرا خودش ب او نگفته یا او ک دوستی نداشته پس اکنون پیش کیست مگر قبل رفتن قول امدن نداده بود پس این دوروز کجا بود اما با تفکر ب چشمان دخترکی ک این خبر را اورده بود افکارش را ب ته مغزش میفرستاد.
ساندر در تک تک این لحظات همراه سینره بود چه در روز چه در شب حتی لحظه پلک روی هم نمگذاشت پیرزن با استفاده از سیر هیچ غلطی نکرده بود اما ساندر را تا حد مرگ عصبانی کرده بود {مطمئنا خیلیاتون در جریانید ک سیر برای خون اشام ها مثل سم هست و باعث مرگ خون اشام های اصیل میشه}
عجوزه تمامی تلاش خودش را برای پیدا کردن راه حلی برای بهوش اوردن سالم سینره میکرد از خواندن هیچ کتابی دریغ نکردن از گفتن تمامی وردها و طلسم ها هم همینطور اما هیچ اثری از زندگی دوباره در دخترک نمیدید.
ان روز نیز مانند دو روز گذشته، گذشت و وقتی وارد روز چهارم شدند…….
*الکساندر
روز چهارم بود، سینره بهوش نمی امد من نیز مانند مادربزرگش نگرانش بودم با این تفاوت ک او نگران دخترک بود ک کجاست اما من نگرانم ک کی بهوش می اید. تا خود صبح بالای سر او بودم میدانم در واقع دلم گواهی میدهد ک وقتی کنار اوهستم او ارام تراست.
در کنار کاناپه پایین پایش نشستم.عجوزه با صدایی وارد شد و گفت
-عالیجناب اجازه بدهید من یک ورد پیدا کرده ام
با خوشحالی ب کنار رفتم گرچه میدانستم این چرد مانند تمامی ورد های دیگرش است.
ورد را خواند اما سینره تکان نخورد دیگر توان دیدنش را در این وضعیت نداشتم
با ناتوانی تمامم بر کنار دستش افتادم دستش را گرفتم و بوسه ای روی ان کاشتم ناگهان دستش…….

سلام ببخشید دیر شد اینترنت نداشتم، لطفا نظراتتون رو بهم بگید ♥🌹