سعی کردم داد بزنم اما نمی‌تونستم.
اشکام بی اختیار جاری شدن. اگه به آرش می گفتم این اتفاق نمیوفتاد.
من احمق و نادون بودم که دم به تله ی امیر کیان دادم و با پای خودم توی دامش افتادم. الان حتی نمی دونستم کجاست!
محیطش چیزی شبیه کشتی بود.
دختری که روبه روم نشسته بود از فرط گریه نفسش بالا نمیومد.
همون لحظه در اتاقک باز شد و یه زن اومد داخل…
خیلی دلم می‌خواست بلند بشم و اسلحه مو روی سرش بذارم اما توان تکون دادن انگشتمم نداشتم.
نگاهش و از روی همه گذروند و با صدایی که شبیه مردا بود گفت
_کمتر زر بزنین.قیافه هاتون کم داغونه بدترش می‌کنین؟صدای هر کدومتونو بشنوم می ندازمش تو آب…
یکی از دخترا داد زد
_خوب بنداز… بهتر از اینکه که بفروشیمون…
تمام تنم فرو ریخت… یاد حرف امیر افتادم که گفت منو فروخته…
الان هم صدام زد تا کار نیمه تمومش رو تموم کنه. آخ چه قدر احمقی لیلی… با دستای خودت گور خودت رو کندی. کاری باهات کرد که حتی نتونی خودت و بکشی.
نفهمیدم زنه چی گفت. با درد چشمامو بستم. صدای قدم های محکمی رو شنیدم. چند لحظه بعد اون زنیکه ی عوضی موهام و با شدت کشید و سرم رو بالا گرفت.
کنار گوشم گفت
_امیر خان سلام رسوند. گفت بهت بگم کار آر‌ش و یکسره کرده.گفت بهت بگم تو زندگی جدیدت هیجان بیشتری و تجربه خواهی کرد.
صاف ایستاد و بدون اینکه به چشمام نگاه کنه رفت…
نه… نه… نه… این نمیتونه واقعیت داشته باشه.
همه ی اینا یه کابوسه… فقط باید بیدار بشم همین

* * * * * *
#هانا
ناامید از این همه حرف زدن گفتم
_اصلا نظرت چیه بریم پارک؟
نچی کرد و مشغول عروسک بازیش شد.
موهاش و کنار زدم و گفتم
_قهری با مامان؟
بازم نچی کرد. عاجز شده بودم. مگه بچه ها زود فراموش نمی‌کردن؟پس چرا آیلا یادش نمی رفت؟
_اصلا می‌خوای بریم شهر اسباب بازی ها هر چی دلت خواست بخری؟
نگاهم کرد و گفت
_نمی‌خوام.
نالیدم
_پس تو چی می‌خوای مامان؟
_آرمین و می‌خوام. اتاقی که واسم درست کرده بودو می‌خوام مامان من اینجا رو دوست ندارم.
خوب معلومه بچه کشور خودش و دوست داره.
موهاش و کنار زدم و گفتم
_گوش کن ببین چی میگم. الان بابا میلاد میاد تا شام و بیرون بخوریم. میخوای یه لباس خوشگل انتخاب کنیم و بپوشیم؟
با لب‌های آویزون مخالفت کرد.
بلند شدم و از لابه لای لباس هاش، همونی که میدونستم خیلی دوست داره رو درآوردمو نشونش دادم. اول چشماش برق زد اما خیلی زود سرش و انداخت پایین!
صدای زنگ در بلند شد که گفتم
_بیا بابا میلادتم اومد برو درو باز کن!
بی حرف بلند شد. داشتم توی کمدش دنبال ساق جورابی می گشتم که صدای جیغ از سر شادی هلیا اومد
_آرمیییین جونم
قلبم فرو ریخت… آرمین؟

حتی جرئت نفس کشیدن هم نداشتم. صدای از سر شادی آیلا رو شنیدم
_اومدی پیش ما؟
با شنیدن صداش تموم وجودم لرزید
_نه، اومدم ببرمت وروجک!
با شنیدن این حرف تند از اتاق بیرون زدم.
خودش بود.. آیلا توی بغلش با شادی گفت
_مامان. آرمین جونم اومده تا ما رو ببره!
رنگ پریده بهش خیره شدم. از نگاهش تا عمق وجودم لرزید.
ترسیدم… این نگاهش خبرای خوبی بهم نمی‌داد.
آیلا رو روی زمین گذاشت و گفت
_برو توی اتاقت و حاضر شو!
آیلا ذوق زده به سمت اتاقش رفتم.با اخم به سمتم اومد و روبه روم ایستاد.
لب هام تکون خورد و قبل از اینکه حرفی بزنم یه طرف صورتم سوخت و محکم روی زمین افتادم.
جلوی پام نشست و موهام و از ته کشید. سرم وبالا گرفت و کنار گوشم زمزمه کرد
_خیلی احمق بودی که این کار و کردی!
موهام و با همون شدتی که گرفته بود رها کرد. می‌لرزیدم. نه به خاطر سیلی که خوردم به خاطر نفرت کلامش!
بلند شد و با نگاه به اطراف گفت
_پس سوراخ موشت اینجا بوده.اون یارو هم اینجا باهاته؟
بلند شدم و گرفته گفتم
_آرمین آیلا رو…
با خشم وسط حرفم پرید
_هیششش. تو دیگه هیچ حقی نسبت به اون بچه نداری.
رنگ از رخم پرید. می‌خواست با دخترم انتقام بگیره.

🍁🍁🍁🍁
🆔 @romanman_ir