صدایی از پشت سرش شنید با استرس زیادی برگشت استرسی ک تنها ناشی از حال بد سینره بود.
گتی گفت
-به به انیسا جان شما کجا اینجا کجا.؟
فکر نمیکردم ک داداشت بزاره بیای اینجا البته ب خودشم گفته بودم ک یه روز ب خاطر اون دخترهـ… همممم اسمش چی بود.؟
وقتی سکوت انیسا را دید خودش ادامه داد:
-اها سینره! دوباره مجبور میشه ب دست و پام بیفته..
الانم اون روز فرا رسیده صبح ک مشغول دیدن طالع امروز بودم متوجه شدم
انیسا با حسی ک بش میگفت دیر کرده محل گتی نداد و فقط ب تکان دادن سر اکتفا کرد.
بعد گتی با ناراحتی جلو امد تنی ب تن انیسا زد و بعد خواست ب داخل کلبه برود ک انیسا گفت
-ببخشید گتی میشه کمکمون کنی؟
-گتی با حالت مغرور گفت چیکار کنم؟
-انیسا پوفی کرد و گفت کمک! لطفا میشه؟
گتی ک بدشم نمی امد ب خواسته اش برسد گفت
-باشه فقط بایط بزاری من وسایلمو وردارم
انیسا چیزی نگفت گتی
گتی در را باز کرد و ب داخل کلبه رفت.
در کلبه پر بود از وسایل های ناگون ک هر کدام سبب ب وجود امدن طلسم، دعا،…… بودند. از سقف استخوان های مرده گوزن و گوسفند و….. اویزان بود در کناره های این کلبه هر تکه اش پر بود از وسایل های دیگر. از جمله گوی و شاخ وزن و کمد و عکس ها و کتاب های گونان. اما چیزی ک بین همه ی انها مهم تر بود عکس بزرگی از سنگ ابی بود ک رگ های سفیط در ان داشت. ب زیر ان ب زبان لاتین چیزی حک شده بود با دوعکس. عکسی ک نشان از ماه میداد و عکس دیگری ک نشانه خورشید بود
بعد از کمی صبر گتی از ان کلبه بیرون امد و همراه با انیسا ب درخت جادویی رسیدند و بعد به سرعت برق ب کلبه ساندر.
……
ساندر با استرس ب سوی اتاق بالا رفت. اتاقی ک تمامی طلسم های سلطنتی و غیره بود. کتابی ک خبر از طلسم نجات میداد را ورداشت و ب سمت کاناپه ای ک کنار سینره بود رفت، میدانست تا امدن انیسا وقت مطالعه حداقل نصف این کتاب قطور را داشت.
کمی ک گذشت دیگر داشت نگران میشد ک چرا خواهرکش و ان زن جادوگر ب اینجا نیامدن. در همین افکار بود ک صدای در بلند شد. چشمانش را بست و با باز کردن ان جلوی در بود. در را باز کرد و پیرزن و انیسا را دید.
پیرزن زودتر زبان باز کرد و گفت
-الکس. هممممم هنوز هم با وجود گذشت 15سال همان پسرک سر ب هوایی هستی ک دنبال قدرت بود. انگار هنوز در سن 110سالگیت موندی الان چند سالته؟
ساندر با نگاهی ک سراسر تحقیر بود ب او زل زد. لباسش کم از گونی نداشت. لباسی ک اخرین بار معلوم نبود کی شسته شده بود. شلواری پاره پاره و گشاد لباسی ک دکمه ای بود اما رنگ ب رو نداشت با شنلی ک قهوه ای بود روی دوشش. با کلاهی قهوه ای کوچک ک موهای سفید پیرزن از جلو ب طور فرق بیرون بود و از پشت بسته شده بود اما افتاده در دستانش عصایی بود عصایی ک روی ان جای سنگی خالی بود.
نگاهش را از پیرزنی ک او را در ذهنش عجوزه خوانده بود گرفت وب خواهرکش انداخت در دستان او سبدی بود ک با پارچه ی قرمز و سفید روی ان پوشیده شده بود.
ساندر سرش را ب سمت پیرزن برگردانند و گفت
-خون اشام ها عنر جاودان دارند در جریانید ک؟؟
-درسته!! اما فکر نکنم سینره خون اشام کامل باشه
ساندر میدانست او قصد دارد تنها روی اعصاب او برود. سال ها پیش تنها دلیل حال بد ان شبش همین عجوزه بود. عجوزه ای ک همه چیز را روزگار ب او اموخته بود و ساندری ک تازه یادگرفته بود خون بخورد.{در خون اشام های اصیل در سن 118سالگی قادر هستند خون بخورند. و اگر زودتر اتفاق بیوفتد یا اصیل نیستند یا بسیار زیرک هستیند البته در اینجا ساندو وارث حکومت هست و در راس حکومت تنها اصیل زادگان میتوانند باشند}
ساندر از جلوی در کنار رفت و گذاشت هر چه زودتر عجوزه داخل بیاید. عجوزه ک داخل شد پشت سرش انیسا نیز ب داخل امد او در درا بست و ب سرعت ب سمت عجوزه رفت شنلش را کشید و کاری کرد ک عجوزه ب سمت او برگردد. او قدرت زیادی ب عنوان وارث و خون اشام اصیل داشت اما هم اکنون هم دستش بسته هم نمیخاست پیرزن را سر لج بی اندازد. سرش را گرفت و بالا اورد و………..

امیدوارم خوشتون امده باشه، لطفاً نظراتتون رو بهم بگید و اینکه بگید دوست دارید چجوری پارت گذاری بشه رمان موافق هستید ی روز در میان باشه ولی پارت طولانی باشه؟ ♥♥