دقیقه ای دیگر جوابش میرسد:

-چیزای دیگه ام بلدم آبجی… رو کنم برات حالشو ببری؟!

چشمانم در حدقه میچرخند و سوره با تکخندی میگوید:

-این دیگه چه مدلشه؟!

قیافه ای برای سوره چپ میکنم.

-دیوونه ست…

-خوبه یکی لنگه ی خودت، خل وضع پیدا کردی…

بینی ام را برایش چین میدهم:

-توام این‌ چرک و چیلیِ هپلِ وحشی رو میچسبونی به من؟!

خنده اش میگیرد:

-کی هست؟!

درحالیکه فکر میکنم چه جوابی برای پیام بهادر بدهم، میگویم:

-همسایه م!

بهت زده میگوید:

-نه!!

بدون اینکه جوابش را بدهم، تایپ میکنم:

-با اون وضعِ داغونت راضی نیستم انقدر از خود گذشتگی کنی به  خدا… جونِ حورا استراحت کن!

سوره محکم به شانه ام میزند:

-زودباش درموردش حرف بزن ببینم!

شانه ام درد میگیرد و با صورت جمع شده به خنده ی هیجانی اش نگاه میکنم.

-میذاری حواسم جمع بشه، ببینم چی پیام میده و چه جوابی باید بهش بدم؟!

-باهم پیام بازی میکنید؟!

هنوز جوابش را نداده ام که مسلسلی سوالهای دیگر را میپرسد:

-چه شکلیه؟ جوونه؟ باهاش دوستی؟! باهم در ارتباطید؟ خوشتیپه؟ اسمش چیه؟!

و بعد خودش اسمش را از صفحه ی گوشی میخواند:

-بها؟!