اهی کشیدم:

_ راس راس رفتم براش زن بگیرم، تازه قبلش هم گفتم ممکنه اون بچه‌دار نشه!

_ خب تو که دروغ نگفتی! دکترت گفته بود مشکل از تو نیست!

شانه بالا انداختم:

_ دیدی که کیست داشتم، از کجا معلوم همون نذاشته باردار شم؟ بعدشم لاله الان حامله‌س، نمیشه که اینو انکار کرد!

لب‌هایش را به هم فشرد:

_ ولی تو پکری کیمیا، تو خودتی…چیزی که نشده؟

لبخند تلخی زد و به ارامی گفت:

_ داداش یه چیزایی میگفت!

چشم ریز کردم:

_ راجب چی؟

نفس عمیقی کشید:

_ اینکه تو خاستگار برا خودت جور کردی!

چشم ریز کردم، نمیفهمیدم منظورش چیست:

_ یعنی چی؟ خاستگار برای خودم جور کردم؟ اصلا همچین چیزی شدنیه مگه؟ طرف به خود قباد زنگ زده فکر کرده فامیلتونم! مگه از اقوام وحید نبوده؟

کیمیا نگرانی به چشمانش دوید:

_ ای وای، حورا…نه قباد میشناسه طرفو نه وحید، دیروز وحید برام توضیح داد، گفت چیزی به تو یا داداشم نگم وگرنه دردسر میشه، تو رو خدا چیزی نگیا!

گیج خندیدم:

_ باشه اروم، توضیح بده بفهمم، یعنی چی؟

نفس عمیقی کشید:

_ اون خاستگاری که زنگ زده به قباد، ظاهرا فقط هدفش به هم زدن میونه‌تون بوده، یا دعوا درست کردن و تو رو اذیت کردن، ک متاسفانه داداشم باور کرده که کار خودته چون بر این عقیده‌س که تو که دشمنی نداری!

دستی در هوا تکان داد:

_ وحید هم گفت از فامیلای هیچکس نبوده، حتی نمیدونه کی توی مهمونی راهش داده، ما فکر کردیم از فامیلای دور اوناس، اونا هم فکر کردن از فامیلای ماست…برای همین این موضوع پیش اومد!

اهی کشیدم و لب زدم:

_ بخدا بدبخت‌تر از من نیست!

دستم را گرفت و کمی فشرد:

_ تو رو خدا به کسی چیزی نگیا، تا بتونم به داداشم میفهمونم تو کاره‌ای نبودی و الکی بهش میگم از زیر زبونت یه چیزایی کشیدم یا گوشیتو گشتم، یا هرچی…نمیذارم اذیتت کنه اما تو هم نگو که حرفی از من شنیدی!

لبخندی زدم:

_ نه دیوونه، نترس… چیزی نمی‌گم، چی دارم بگم اصلا؟ مگه کسی هم اینجا به حرف من توجه میکنه؟

اهی کشید و برخاست تا بیرون برود، با گفتن اینکه وقتم را برای درس خواندنم نمیگیرد بیرون رفت و من ذهنم بیشتر درگیر شد!

ان شب در بالکن و سپس در مهمانی سعی داشت با من هم‌صحبت شود، البته اگر خاستگار همانی باشد که فکر میکنم!

وقتی وحید نزدیک شد، کارتی از جیبش بیرون کشید و داخل کیفم انداخت! کیفم کجا بود؟

با هول و ولا از جا برخاستم تا ان شماره را بیابم، قطعا ادرس یا شماره تماسی داشت که چنین اقدامی کرد!

میان کمد لباس‌ها و وسایلم گشتم، کیفی که ان شب در دست داشتم را که یافتم برداشتم و سریع بازش کردم، کیف کوچک و مجلسی بود با جنس پولکی و رنگارنگ!

در کیف یک رژلب بود و چند خرده کاغذ که مال رسید پرداخت ارایشگاه همان شب بود! و به علاوه‌ی کارت ویزیت!

سریع کارت را برداشتم و به نوشته‌هایش نگاه کردم، شرکت حمل و نقل تجاری همدانی با مدیریت کیومرث همدانی!

قضیه داشت جالب میشد، ادرس شرکت و شماره تماس هم داشت، البته برای شرکت.

پشت کارت را که دیدم، پوزخندی کنج لبم نشست، انتظارش را داشتم!

با خودکار روی پشت سفید کارت، شماره‌ای یادداشت شده بود و زیرش نوشته بود: «زنگ بزن حورا، منتظرتم!»

اصلا هم مشخص نیود که با هدف پیشین امده و قصدش فقط و فقط کنجکاو کردن من و یا بد جلوه دادنم به چشم قباد است! هرکه بود باید سر از کارش درمی‌آوردم، نمیتوانم چنین چیزی را بی جواب بگذارم!