سخت مشغول درس بودم، این روزها که به پاییز و زمستان هی نزدیک میشدیم و مدارس و دانشگاه‌ها باز میشد، کیمیا را از من بیشتر دور میکرد و درس خواندن هم، استرسم را بیشتر!

شنیده بودم بهمن یا دی ماه میبایست برای ثبت نام کنکور اقدام کنم، حتی نمیدانم من را با بیست و شش سال سن میپذیرند یا نه، هرچند…دیده بودم کسانی که چندین سال پشت کنکورند و کسی مشکلی با آنان نداشته!

گاهی کیمیا هم می‌آمد و برایم امیدواری همراهش می‌آورد!

با وحید چندین بار در تلاش بودند که من را بیرون ببرند و بگردانند، لاله هم به ماه پنجم و ششم بارداری‌اش نزدیک بود، شکمش داشت روز به روز بزرگتر میشد!

قباد هم کم و بیش میدیدم، در حد سلام و نگاه‌های خیره و خشک و خالی، و گاهی در میان راهروها، اتاق و پشت درهای بسته، دل و قلوه دادنشان را یا میشنیدم و یا میدیدم!

کیف و موبایلم را برداشتم و از اتاق بیرون زدم، به کیمیا خبر داده بودم که بعد از کلاسش، در یکی از پاساژهای نزدیک دانشگاهش منتظرم بماند. مبخواستم کمی خرید کنم و قدم بزنم، این روزها زیادی در خانه ماندن هم عذابی بود برای خودش!

داشتم پله‌ها را پایین میرفتم که صدای زمزمه‌هایی کنجکاوم کرد، جلوتر رفته گوش سپردم:

_ عه، قباد، مگه یادت نیست دکتر چی گفت؟

چنان با ناز حرف میزد که صورتم از چندش در هم فرو رفت:

_ خب دکتر هرچی گرفته الان من اینو چیکار کنم راست کرده؟

لاله ریز خندید:

_ میدونی که حالم بد میشه وگرنه یه جور دیگه میخوابوندمش!

_ لاله اذیت نکن سر جدت، نمیکنم تو فقط یکم باهاش ور برم، باشه؟

لاله اما با سماجت حرفش را رد کرد:

_ نه عشقم خب خطره، دکتر گفت ماه‌های اخر رابطه ممنوعه!

اخم در هم کشیدم، نیاز به معطل کردن نمیدیدم، به قدر کافی شنیده بودم!

باقی پله‌ها را اینبار با کمی تق و توق و سر و صدا پایین رفتم تا وضعیتشان را درست کنند، اصلا در این ساعت قباد در خانه چه میکرد؟

پله‌هارا که پایین رفتم، در دیدشان قرار گرفتم، امل بی توجه به سمت در خروج قدم برداشتم، از کوشه چشم میشد دید که قباد از جا برخاست و خطاب به من گفت:

_ باز کجا سرتو انداختی پایین میری؟

نیم نگاهی به سمتش انداختم:

_ جای بدی نمیرم نگران نباش، با کیمیا قرار دارم!

پوزخندی زد:

_ تو و کیمیا معلپم نیست دستتون با هم تو چه ماسه‌ای رفته حورا، اما وای بحالت ببینم خواهرمو از سر کینه و لج انداختی تو دردسر!

خم شدم و کفش‌هایم را از کمد کوچک راهرو برداشتم، تا ورودی راهرو پشت سرم آمده بود.

نگاهی به خشتکش انداخته گفتم:

_ نترس من مثل زنت خونه خراب کن نیستم، قراره باهاش برم کتاب بخرم…تو هم برو ببین راضی میشه خشتکتو بخوابونه یا نه!

بند اخر کفشم را گره زده از جا برخاستم، از اینه که کم شالم را مرتب کردم، چهره‌ی فشاری و سرخ از خشمش را دیدم و جایز ندیدم بیشتر انجا بمانم، وگرنه زنده ماندنم با خدا بود!

از خانه سریع بیرون زدم و در را به هم کوبیدم، تا سر کوچه با پای پیاده رفتم، به اژانس زنگ زده بودم و متاسفانه ماشین نداشتند!

سر کوچه منتظر تاکسی بودم که ماشین شاسی بلندی جلوی پایم ایستاد، اخم کرده کمی راهم را کج کردم.

اما انگار قصد دیگری داشت که دوباره دنده عقب گرفت و جلویم ایستاد، هیچ کشش و توان بحث دیگری با قباد را نداشتم، خدا میداند برایم به پا گذاشته باشد یا نه!

_ حوراخانم؟

با شنیدن نامم از سمت راننده‌ی ماشین اخم در هم کشیدم، صدایش به قدری اشنا و اعصاب خورد کن بود که قابل شناختن باشد!