مگر نه اینکه او ناز میکرد و بقیه ناز می خریدند

مگر همه برای آرامشش تلاش نمی کردند؟

آرام زمزمه کرد :

_من نه ویارونه میخوام و هوس چیزی رو می کنم

نه انتظاری از کسی دارم

من لعنتی فقط یک ساعت خواب آروم میخوام

بدون درد

بدون کابوس

بدون فکر و خیال …

نفس عمیق کشید

یک بار

دو بار

سه بار …

سعی کرد آرام باشد

بچه چه گناهی کرده بود

چشمانش را بست و پچ زد :

_توهم مثل مامانت شانس نداری

بدبختیات حتی صبر نکردن به دنیا بیای

زودتر اومدن پیشوازت …

حتی می ترسید ناغافل روی تخت بچرخد

تا آسیبی به بچه برسد

دائم توهم خونریزی کردن داشت و حتی نمی‌توانست از کسی کمک بخواهد

کاش آزاده یا حتی هنگامه کنارش می ماندند

صدای بسته شدن در خروجی که آمد ملافه تخت را مشت کرد

حتی چند دقیقه در خانه نمانده بود تا از خوب بودن حالش مطمئن شود…

اگر این بچه نبود همینجا تمامش می کرد

از همه چیز و همه کس خسته بود …

این بار که چشمانش را باز کرد تمام خانه در تاریکی فرو رفته بود

نمی دانست چند ساعت خوابیده

دارو ها گیجش می کردند

درد به شدت قبلی باز گشته بود

انگار اثر آرام بخش ها کم کم از بین می رفت

حس بدی به خودش داشت

روزها بود بوی خون از بینی اش پاک نشده بود

دیگر تحمل نداشت

احساس میکرد کثیف بودن بدنش باعث بیشتر شدن افسردگی اش میشود

سعی کرد در تاریکی شدید فضای اطراف را تشخیص دهد

به سختی دستش را پای تخت رساند و نیم خیز شد

لگنش تیر کشید

بهت زده در دل به خدا التماس کرد و منتظر ماند

اگر خونریزی میکرد دیگر زنده نمی ماند

چند ثانیه مکث کرد انگار این بار بچه با دلش راه آمده بود

نفس راحتی کشید و پاهایش را از تخت پایین داد

زانو هایش درد میکرد

خوب به یاد نداشت اما چندین بار زمانیکه داراب سمت او حمله ور شده بود

با زانو روی زمین کشیده شده بود

نفس عمیقی کشید

باید قوی می ماند

بخاطر بچه …

دستش را به دیوار گرفت و با احتیاط بلند شد

سر گیجه امانش را بریده بود

پیشانی اش را به دیوار تکیه داد و لبش را گزید

خوب می دانست اگر تسلیم میشد و دوباره دراز می کشید دیگر نمی توانست بلند شود

توان و انرژی اش را نداشت

پاهایش به لرزه در آمد اما انگار با خودش لج کرده بود که سمت حمام راه افتاد

هر لحظه امکان داشت زمین بخورد اما دیگر طاقتش نمی آمد

بالاخره به سختی دستش را به پریز برق رساند

اتاق که روشن شد پلک هایش را روی هم فشرد و نفس راحتی کشید

به حمام نگاه کرد

تنها چند قدم باقی مانده بود

هیچ زمان فکر نمی‌کرد چند قدم برایش آنقدر عذاب آور و سخت باشد

یک دستش را محافظ شکمش قرار داد و با قدم های کوچک خودش را به حمام رساند

دستش را که به دستگیره گرفت از شدت ضعف چشمانش سیاهی رفت