آلپ‌ارسلان راست ایستاد و اشاره زد

_ بپوش بجنب ، بچه مریضه

دلارای روتختی را تا بالای سینه‌اش کشید و روی پاهای لرزانش ایستاد

چشمانش سرخ و صورتش بی‌رنگ بود

انگشت دستی که مچش هنوز هم زخم بود را بالا گرفت و تهدیدآمیز پچ زد

_ انتقام مسخرتو اگر از بچم بگیری با من طرفی ارسلان

جمله‌اش تمام نشده مچ دستش اسیر دست قدرتمند ارسلان شد

_ مهم شد واست؟

از درد دستش ناله کرد

_ اگر یک نفر تو زندگی من مهم باشه اون هاوژینه!

حتی خودمم دیگه مهم نیستم

ارسلان با سرگرمی سرتکان داد

_ یک زمان خودتو به آب و آتیش زدی تا…

دلارای می‌دانست جمله اش به چه می‌رسد که با صدایی گرفته قطعش کرد

_ اون زمان گذشت!

اون بچه بزرگ شد

مادر شد

حالا دیگه هیچکس جز بچه‌اش مهم نیست

نگاهش را به چشمان آلپ‌ارسلان دوخت و زمزمه وار ادامه داد

_ دیگه هرچی تو خودم میگردم از اون عشق آتشین خبری نیست

چشمان آلپ‌ارسلان سرد شد

دیگر حالت سرگرمی نداشت

خودش هم نمی‌دانست چرا دوست دارد دخترک را خفه کند!

دلارای موهای کوتاه و خیسش را پشت گوشش فرستاد

_ برای هرچی ببخشمت برای کشتن احساسم نمی‌بخشم!

برای اینکه دیگه نمی‌تونم به هیچ مردی اعتماد کنم

برای اینکه هیچ جنس مخالفی دلمو نمی‌لرزونه

برای اینکه زنده‌ام و زندگی نمی‌کنم!

آلپ‌ارسلان دندان هایش را روی هم سایید و دلارای سرد و محکم به در اشاره زد

_ حالا بیرون باش تا لباسامو بپوشم

آلپ‌ارسلان عصبی در اتاق را باز کرد و تشر زد

_ تا وقتی زنِ منی خداتوشکر کن که مرد دیگه ای دلتو نمی‌لرزونه دخترحاجی

_ موقتیه

از اولم همین بود

به زور‌حاج‌بابات و پلیس عقد کردی ، حالام میتونی طلاق بدی

_ امیدوار نباش ، طلاقم بدم مادرِ بچمی

گفت و بعد از خارج شدن در را با حرص پشت سرش کوبید

با اینکه دخترک به حرف کرده بود و می آمد اما اعصابش را بهم ریخته بود

***

بدون اینکه موهایش را خشک کند بلوزشلوار کرم رنگ ساده ای پوشید و با عجله بیرون رفت

خبری از آلپ‌ارسلان نبود

متاسف سر تکان داد

مطمئن که شده بود دخترک را رام کرده ، رفته بود

بی خبر از دغدغه ای که به جان ارسلان انداخته وارد اتاقش شد

علیرضا روی کاناپه ای نشسته و با موبایلش سرگرم بود

بی اهمیت به او سمت هاوژین پرواز کرد و کنار تخت زانو زد

بچه رنگ به صورت نداشت

لب هایش را به دست کوچکش چسباند و چشمانش را بست

_ عروسکِ قشنگ مامان

دوباره بوسید

چشمانِ هاوژین نیمه باز شد

_ عشقِ من … دورت بگردم

چشمان هاوژین کامل باز شد

با شوق آرام خندید

_ ماما

دلارای دیگر طاقت نیاورد

بدنِ داغ و تب‌کرده ب دخترک را از تخت بلند کرد و محکم به آغوش کشید

تلاش کرد زمانی که علیرضا در اتاق است به گریه نیفتد

سرش را در موهای هاوژین فرو برد تا اشک هایش به چشم نیاید اما لرزش صدایش همه چیز را آشکار میکرد

_ جانِ مامان … نفسم