از اینکه پسندیده بود آروم شدم ، صفحه ی اول با کمک رها ، عکس بچگی رادان بود ، جملات و حرفای عاشقانه ای که نمیتونستم رو در رو بگم بخاطر خجالت بخاطر اینکه کاملا راحت نبودم با خودکارای اکلیلی و رنگی نوشته شده بود ، صفحه دوم نوجونیش بود ، صفحه سومش فارغ التحصیلیش ، صفحه چهارم با خباثت عکس سربازیش رو گذاشته بودم ، صفحه پنجم عکسش پشت میز ریاست که تک تکشونو رها برام گیر آورده بود و ممنونش بودم
صفحه ششم عکسش موقع تدریس که یهویی گرفته بودم و مابقی عکسا ، عکسای دوتاییمون بود ، عکسایی که به منظور یادگاری گرفته بودیم ، تک تک چاپ رنگی در ابعاد کوچیک و متوسط شده بود ، یه سری از عکسا با اینکه خوب نیوفتاده بودیم اما چون یادگاری بود گذاشته بودم ، صفحه آخر یه بارکد بود که وقتی با گوشی بازش میکرد آهنگ ترکی پلی میشد ، آهنگ kalbimin tek sahibine از ایرم دریجی .
اما رادان اون قسمت رو پلی نکرد
_این دیگه مربوط به خودمه ، مشخص نیست چیه ، نیاز نیست ببینید .
با حرفش همگی به خنده افتادیم .
رادان سمتم اومد و بغلم کرد و کنار گوشم زمزمه کرد
_بهترین کادویی که میتونستم بگیرم همینه ، کل خاطرات ، کل زندگیم ، تمام لحظات خوشم اومد جلو چشمام .
_صفحات خالیش رو باید بعدا پر کنیم و از قصد خالیش گذاشتم .
روی موهام رو بوسید
_چشم و گوشمونو باز نکنین دیگه ، تازه زشته عیبه ، بچه اینجا نشسته.
چشم غره رفتم
_واقعا و قطعا همینه ، ما چشم و گوشتونو باز کردیم .
صدای خنده ها بالا گرفت و ما نشستیم وسط بچه ها .
_خب الان چه غلطی کنیم؟!
عرفان که تا الان ساکت بود جواب داد
_مهمونی با تو بوده ، ایده ها هم با توعه.
_حالا ایده بدی بد نیستا
_چیزی مد نظرم نیست .
برگشتم سمت رادان
_نگاه من از کی نظر میپرسم ! این اصلا عقل نداره
عرفان چشماش رو ریز کرد نگاهم کرد
_تو دلت برای کتک خوردن تنگ شده .
_من غلط کنم .
دوباره صدای خنده بقیه بلند شد .
شهاب نگاهشو دور جمع چرخوند
_از نظر من جرعت حقیقت بازی کنیم .
_من که موافقم و حتی اجباره .
کفشامو در آوردم راحت نشستم کف آلاچیق و بقیه هم از من تقلید کردن ، آرام رفت و با یه بطری از بطری های آبمیوه ها برگشت .
بعد مشخص کردن کدوم قسم پرسش و پاسخ باشه نشستیم و من رو به روی عرفان بودم سمت راستم رادان سمت چپم آرام ، عرفان بطری رو چرخوند ، افتاده بود سمت شهاب و رها .
صدای خنده ام بالا گرفت
_ایده ات اول دامن خودتو گرفت ، جرعت یا حقیقت ؟!
_الان میفهمم ایده بدی بود …. برای استارت حقیقت .
_از کی تو این جمع به شدت متنفری ؟!
متفکر نگاهمون کرد ریز به ریز البته نگاهش بیشتر سمت رادان و دوستای خودش بود
_از رادان متنفرم
این حرفش باعث خنده رادان شد
_آه داداشم منم از تنفر تو ، توی تب دارم میسوزم .
با حرف رادان خوده شهاب هم به خنده افتاد
_آخه این چه سوالیه دختر ، من با کسی که نفرت دارم ازش تو یک جمع نمیمونم و حتی دوست نمیمونم .
_یادمه یه جایی یه توصیه کردی بهم ، اینکه دشمنتو جلو چشمت نگه دار ، خب اگه از دشمنت متنفری چرا نباید جلو چشمت باشه؟!
با سوالم نگاها برگشت سمت من ، عرفان قبل شهاب جواب داد
_شاید دشمن نباشه اون کسی که ازش نفرت داره
_خب … نفرت برای چی ایجاد میشه؟! بخاطر خطا اشتباه بدی و ظلمی که در حقت میشه ، غیر این باشه اون به نظرم بهتره اسمش نفرت نباشه .
_چرا اینو میگی ؟! پس چی خوبه گفته شه غیر نفرت؟!
_مثلا من از یه فرد بی دلیل بدم میاد نفرت دارم اون میتونه سر این باشه که اون فرد بهتر از من باشه که به جایگاه و موقعیت زیبایی ظاهر و باطنش حسودی کنم و حس نفرت از این سر چشمه بگیره ، خب در واقع این نفرت از حسادت میاد و ارزشی نداره چون بی علته ولی اگه بخاطر ظلم یا بدی که در حقمون شده باشه ارزش داره ، اینکه بدمون بیاد ، اینکه آدم خوبی تصورش نکنیم ، اینکه فاصله بگیریم هم به نوعی دشمنت میشه هم نفرتت درست تره …
با صدای گوشیم بحثم نیمه تموم موند ، رادمهر بود
_جانم رادمهر؟!
_کدوم گوری موندی ؟! ساعت نزدیک ۱۲ شبه و بابا رو بزور ساکت نگه داشتم
بلند شدم و از جمع فاصله گرفتم
_تولد رادان بود ، یه مهمونی گرفته بودیم ، بابا خیلی عصبیه؟!
_خیلی ، ساعت چند خودتو میرسونی؟!
_والا با فاصله ای که من دارم و ترافیک خیلی زود برسم دو ساعت دیگه اس .
_رسپینا !
_چیکار کنم خوب ؟!
_قبلن ما تهران نبودیم راحت تر بودی ، الان میخوای جواب مامان و بابا رو جی بدی ؟! دو نصف شب وقت خونه اومدنه؟! به خصوص بابا بفهمه تا اون ساعت با رادان بودی ؟! عالی میشه میدونی که؟!
_یه غلطی میکنم یه راهی پیدا میکنم رادمهر ، استرس نده
_استرس ؟! والا دارم رک بهت میگم بابا رو بزور آروم نگه داشتم
_رادمهر ، یه غلطی میکنم ، باید فکر کنم خداحافظ .
تلفن رو قطع کردم ، قبلا که بابا نبود آزاد تر بودم با اینکه حد میدونستم اما مشکلاتم انقدر کم نبود ، رادمهر حق داشت بابا میفهمید با رادانم قیامت به پا میشد