در خونه رو که رادان باز کرد ، کنار کشید تا اول من وارد شم ، اول از همه برقارو زدم و نشستم رو مبل ، بعد شام رادان گفت که فردا قراره بره وکمی قدم زده بودیم و حالا برگشته بودیم
_رادان ، چمدونم رو یادم رفت ، برای لباس نیازه
_تیشرت و شرتک من به نظرم عالی میشه برات
_از لحاظی که چهارتا مثل من جا شه توشون؟!
_میخوای یا برم چمدون بیارم
_میخام ، اما خودم انتخاب میکنم
_باشه عزیزم هرطور راحتی.
در کمد لباساشو باز کردم ، تیشرت گشاد سفیدش رو برداشتم با شلوارک سفیدش که بند داشت و تنگ میشد و با لباسای خودم عوض کردم ، موهام رو باز کردم و آزادانه دورم رها کردم و با دستمال مرطوبی که اینجا گذاشته بودم تا حدودی آرایشمو پاک کردم ، رادان لباساش رو توی اتاق دیگه عوض کرده بود ، روی تخت دراز کشیدم که رادان هم اومد ، تا این حد راحت بودن منو به ترس مینداخت ، یه وقتایی فکر میکردم دارم زیاده روی میکنم ، درسته احساس بود علاقه بود ، رادان خودشو اثبات کرده بود اما اتفاق یک بار میوفتاد ، اگه برخلاف اثباتش میشد چی؟! اگه چیزی میشد که نبود چی؟! تک تک این حرفا تو ذهنم چرخ میخورد اما احساسم و علاقم نمیذاشت عملی شه ، رادان که دراز کشید منو تو بغلش جا داد و تک تک اون ذهنیت ها پر زد و رفت ، من کنار رادان عقلم کار نمیکرد، رفتارم از احساسم سر چشمه میگرفتن ، شاید اشتباه بود خطا بود اما همین بود.
_بلیط برگشت هم گرفتی؟!
_آره عزیزم ، زود میام ، هر روز تصویری حرف میزنیم .
_هوم .
_اگه یه نسبت کوچیک داشتیم مثلا نامزد بودیم هرطور شده بابات رو راضی میکردم میرفتیم ، این آخرین سفریه که تنهام ، حتی اگه سفر کاری هم باشه همیشه باید همراهم باشی .
انقدر موهام رو نوازش کرد و آغوشش گرم بود که خوابم برد .
با صدای آلارم چشمام رو باز کردم ، رادان سریع قطعش کرد اما بلند شدم
_بخواب یکی یه دونم
_نه دیگه نمیخوابم ، تا دوش بگیری یه صبحونه میچینم ، همون که گفته بودی تلافیشو میخوای .
خندید و گونمو بوس کرد
_هرجور راحتی .
در حموم که بسته شد بلند شدم ، آبی به صورتم زدم و زیر کتری رو روشن کردم ، تا آب جوش بیاد ، پنیر کره مربا و هرچیزی که نیاز بود دراوردم و آماده روی میز چیدم ، با جوش اومدن آب چای دم کردم ، چشمام هنوز خمار خواب بود .
_نگاه چشمات خسته اس میخوابیدی .
از یهویی اومدنش از جا پریدم.
_یه خبری میدادی
محکم بغلم کرد
_نترس
_خوب شد گفتی دیگه نمیترسم .
نشست روی صندلی و منو روی پاش نشوند و من از خدا خسته تکیه دادم بهش .
دو لقمه میداد من یه لقمه خودش میخورد .
_الان آماده میشم تا فرودگاه میام باهات
_نیاز نیست ، الکی چرا بیای و برگردی ، خودم میرم
_اما..
_اما نداره جانم ، نیاز نیست الکی بیای و برگردی .
ناراضی باشه ای گفتم ، چمدون و وسیله هاش حاضر بود ، آژانس گرفته بود .
جلوی در محکم بغلش کردم
_مواظب خودت باش ، تماسا رو هم جواب بده تا دل نگران نشم ، جواب ندی یه دور سکته میکنم
_توام مراقب خودت باش ، حواسم به گوشی هست ، خدانکنه یکی یه دونم .
با کلی دلتنگی خداحافظی کردم ، از همین الان غمباد گرفته بودم ، یک ماه بدون دیدنش از نزدیک .
اوف ، نفس عمیقی کشیدم ، اینطور شاید بهتر بود که یکم درک کنم یه موقع هایی دوری هست .
روی مبل نشستم زانوهامو بغل کردم و سرمو روی زانوهام گذاشتم ، این آخرین دوری بود ، باید تحمل میکردم ، نباید سخت میگرفتم .
به آرام پیام دادم غروب میرم پیشش و رفتم دراز کشیدم ، تک تک خاطراتی که با رادان داشتم توی ذهنم مرور میشد و کم کم خوابم برد.

با صدای زنگ گوشیم به زور چشمام رو باز کردم
_جانم آرام؟!
صدای نگرانش خواب رو از سرم پروند
_رسپینا خوبی؟! چیزی نشده؟!
_خوبم … چرا باید چیزی شه ؟!
_رسپینا تنها نمون تو اون خونه پاشو بیا اینجا .
نشستم و پاهامو از تخت آویزون کردم
_میای حرف میزنیم
_آرام !
_نمیدونم دقیق به خدا ، رها زنگ زد ، صدای داد و بیداد میومد ، فقط اسم تورو آورد ، گفت زنگ بزنم بهت ببینم خوبی یا نه .
_خودش نمیتونست زنگ بزنه؟!
_رسپی میگم نمیدونم ، ولی انگار یه درگیری پیش اومده بود .
_باشه ، الان میام ، یه زنگ بزن ببین رها خودش خوبه
_باشه ، زود بیایا خداحافظ
خداحافظی کردم لباسام رو برداشتم عوض کنم که صدای در اومد ، ناخودآگاه ترسیدم
یه شالی رو سرم انداختم
_کیه؟!
_خانوم ، نگهبان ساختمونم .
صداش رو میشناختم در رو باز کردم
_این چمدونتون ، جناب شمس گفته بود بدم بهتون و هم اینکه لطفا از خونه بیرون نیاید .
بیشتر ترسیدم
_چیزی شده ؟!
_نه چیز خاصی نیست ، اما لطفا تا چند ساعت پایین نیاید
آروم باشه ای گفتم و در رو بستم ، چمدون رو همون گوشه ی در رها کردم و رفتم سمت پنجره که شاید چیزی دیده شه که گوشیم زنگ خورد ، اینبار رها بود
_رسپینا از خونه بیرون نمیری ، فهمیدی ؟!
_رها چیشده ؟!
_حرف گوش بده فقط .
پرده رو آروم کنار کشیدم که شاید چیزی بفهمم ، با چیزی که دیدم یخ زدم..