صدای تالاپ تلوپ و قلبم و سنگینی نگاه های مامان و ژینوس تاب و توانمو ازم گرفت.
نه!
دیگه نمیشد از این نگاه ها فرار کرد. نمیشد حقیقت رو کتمان کرد.
سرم رو با شرمندگی پایین انداختم و لبهامو روهم فشردم.
آخه باید چی جواب میدادم !؟
ژینوس یا پوزخند گفت:
-هه! چیه !؟ زبونت لال شد آره! باید هم لال بشه.
خانم خوب موقعه ای افتاد تو چاله..دستت واسه همه رو شد!
مامان آه عمیقی کشید و آهسته پرسید:
-شیوا…حقیقت داره !؟
سرم رو بالا گرفتم و بهش خیره شدم.
زل زدم تو چشمهاش و چون دیگه چاره ای جر بیان حقیقت نداشتم گفتم:
-آره…داره!
چشمهاش درشت شد و لبهاش نیمه باز.
پر واضح بود جوابی که تحویلش دادم رو باورش نشده.
سرش و رو تکون داد و گفت:
-امکان نداره!
ژینوس حین ور رفتن با تلفن همراهش گفت:
-امکان داره! چون من هزارتا عکس از دختر عزیزتون و نامردم دارم!
اینو گفت و تلفن همراهش رو سمت مامان گرفت.
چشمهامو بستم و یه نفس عمیق آه مانند کشیدم.
رسما بدبخت شده بودم.
یه آدم بی دفاع با جرم محرز!
عکسهارو یکی یکی تماشا کرد و بعد سرش رو بالا گفت و با نگاه به صورتم گفت؛
-باورم نمیشه شیوا! باورم نمیشه!
ژینوس دستشو پس کشید و گفت:
-بهتره باورت بشه مستااااانه جون! البته…امشب باید همه چیز برای همه روشن بشه.
عمو رهام باید بفهمه مار تو آستین داشته!
اینو گفت و بعد از اینکه پشت چشمی نازک کرد از بین من و مامان رد شد و رفت داخل…
به محض رفتن ژینوس دست مامان بالا رفت و با ضرب روی صورتم فرود اومد.
آب دهنش رو انداخت رو زمین و گفت:
-تف! تف تو ذاتت شیوا…کمربستی به نابودی زندگی من هااان !؟ دختره ی کثافت!
اون دوست پسرت که هی از من مخفی نگهش میداشتی شهراااام بود !؟
تو به ذاتت شیوااااا…
لبهام لرزیدن و نی نی چشمهام درخشید.
دستمو رو صورتم گذاشتم و سرم رو پایین انداختم.
دوسه تا سیلی دیگه به صورتم زد و پشت سرهم گفت:
-کثافت کثافت کثافت…منو خار کردی.
منو جلوی یه احمق بدترکیب سکه ی یه پول کردی!
حالا چه جوری تو روی رهام نگاه کنم !؟
وای وای وای…
وای شیوا چیکار کردی با من!؟
چیکار کردی!؟
بغضمو فورد خوردم و همچنان بی دفاع و ساکت سرجام موندم.
موبایلم بازم رنگ خورد.
مونا بود.
رد تماس دادم و براش نوشتم:
” مونا برو…ژینوس اومد و منو دید.همچی رفت روهوا…برو”
پیام رو ارسال کردم و دماغمو بالا کشیدم.
مامان جفت دستهاشو لا به لای موهاش فرو برر و با گزیدن لبش ادامه داد:
-خدایا…چیکار کنم حالا !؟ چه خاکی تو سرم بریزم ؟
چه جوری میتونم بعد از این تو چشمهای رهام نگاه کنم
سرمو بالا گرفتم و با بغض وصدای لرزون گفتم:
-یه جوری میگی انگار من آدم کشتم…
با پشت دست زد تو دهنمو گفت:
-خفه شو…خفه شو کثافت! خفه شو مایه ی ننگ…
تو زندگی منو برباد دادی شیوا…زندگی منو برباد دادی!
آخه لعنتی اینهمه آدم چرا شهراااام !؟
چرااااا….
فرصت نشد چیزی بگم چون همون موقع آقا رهام در حالی که تو قاب در ایستاده بود و به نظر می رسید بی نهایت بهم ریخته و عصبیه گفت:
-مستاااااانه! بیا داخل…همین حالا! با دخترت…
مامان آب دهنشو قورت داد و زیر لب زمزمه کرد:
” واااای…فهمید….”
واییییییی نویسنده جونننن توروخدا پارتا رو طولانی کننن الان داستان داره جنایی میشه😂😂
بوفففففففف
.
یعنی میخوام بدونم این نویسنده خودش خسته نشده از این همه کشش
.
از لحاظ روحی احتیاج دارم دونه به دونه موهای اون ژینوس بد ترکیب رو از جاش بکنم
و کلی حرف بار اون مستانه هرزه کنم که نتیجه آوارگی دخترش میشه هرزه شدن مثل خودش که هر کی از راه رسید خوار و خفیفش کرد
خیلی دلم برا شیوا میسوزه که رو دیوار کی یادگاری نوشته
😅😅😅ایول
کم کم داره هیجانی میشه
کجاش دقیقا داره هیجانی میشه؟!نمی فهمم واقعا الان دوباره همون روال قبلی همه از شیوا نا امید میشن طرفش میکنن…دوباره شیوا میره دوباره دوباره اصلا شاید بخوان به زور شوهرش بدن که خدا کنه بدن رمان زودتر تموم شه اون شیدا هم یه ماشین بهش بزنه داستانش پایان پیدا کنه چون نه عرضه طلاق گرفتن داره و نه می تونه خودشو با شرایط وفق بده …فقط بلده گند بزنه و گریه کنه و فکرکنم که چقدر بدبخته
وایییییییییی من تا فردا میمیرم 😵
لطفا زودتر تمومش کنین دیگ، پارتا خیلی کوتاه شدن، خسته شدیم دیگ ۲۰۰پارت شده