مرد ناجی ای که حالا فهمیدم اسمش نویان دستشو بالا برد و گفت:

-نه…اوکی ام!

مشتاق بودم ببینمش آخه تو اون بلبشو نتونسته بودم درست و حسابی چهره اش رو ببینم.
بالاخره بعداز چند لحظه وقتی اون مرد گنده لات سه تا پسرعموی قلچماق و لغز خونم رو کشوند عقب، خیلی آروم به سمتم برگشت و با نگاه به صورت زخمیم پرسید:

-خوبی !؟

از پشت عینک شکسته ام صورتش رو درست و حسابی نمی دیدم بااین حال سرم رو تکون دادم و بعد سر انگشتمو رو لب خونیم گذاشتم و گفتم:

-بله خوبم…ممنون….

خودش عینکم رو از روی چشمام برداشت و بعد نگاهی به صورتم انداخت و با تاسف گفت:

-تو اینجا هستی و این بلارو سرت آوردن بری بیرون چیکارت میکنن! ؟

سرمو خم کردمو آهسته گفتم:

-مهم نیست!

دست برد توی جیب شلوارش و همزمان پرسید:

-داشتن میکشتنت مهم نیست!؟

جوابی بهش ندادم.از کمک کردنش ممنون بودم از دلسوزیش خوشم نمیومد.
جوابی بهش ندادم که از توی جیب شلوارش یه دستمال سفید بیرون آورد و به سمتم گرفت.
سرم رو بالا گرفتم و بهش نگاه کردم.بنظر میومد کمی نگران شده.
نگران یه دختر بی پناه که سه تا قلچماق دوره اش کردن و هرکدوم به ضربه بهش میزنن!
دستمال رو ازش گرفتم و گفتم:

-ممنون!

دست برد سمت عینکم.نگاهی بهش انداخت و بعد با تاسف گفت:

-چ چ چ! دیگه به درد نمیخوره! آشغال شده بندازش دور…

متاسف و غمگین لب زدم :

-آره باید بندازمش دور..

عینک شکسته ام رو به دستم داد و بعد سرش رو به سمت سربازی که حالا دیکه ظاهرا دعوا رو ختم به خیر کرده بودن و میخواست به سمت من بیاد نگاهی انداخت و گفت:

-حقشه یه سال دیگه اضاف خدمت بهش بدن! مواظب خودت باش دختر خصوصا وقتی از اینجا میرنی بیرون…

چون میدونستم میخواد بره تصمیم گرفتم ازش تشکر کنم برای همین گفتم:

-ممنون بابت…

حرفمو ناتموم گذاشت و گفت:

-مهم نیست فقط تذکری که بهت دادم یادت بمونه

از من فاصله گرفت و همراه اون مرد قوی هیکل به راه افتاد درحالی که نگاهش پی سه تا پسرعموهام بود…

عینک شکسته و خرد شده ام رو تو دست گرفتم و با تمیز کردن خون روی دستمال نگاهی به سربازی که هنوزم متوجه نشده بود پسرعموهام با من چیکار کردن انداختم.
کلاه روی سرش رو مرتب کرد و با لهجه ی غلیظ ترکی گفت:

-شونصد بار تاحالا پریدن بهم عین چی همدیگرو کتک زدن.انگیزه و تلاش و همتشون برای زدن همدیگه از سنجاب عصر یخبندان هم بیشتر!

وسط حرف زدنهاش متوجه شد صورتم خونیه.چشماشو درشت کرد و آفتابی کلاهشو داد بالا و متحیر، باهمون لهجه ی غلیظ ولی بانمکش پرسید:

-عه! کی تورو اینجوری کرده تو هم دعوا کردی!؟

اشاره ای به پسرعموهام که هرسه به ردیف یه جا وایستاده بودن کردم و جواب دادم:

-کار اون سه نفر…وقتی تو رفتی اونا منو زدن!

دو دستی تو سر خودش زد و گفت:

-اَی دَدم هی! جناب سروان منو میکشه!

یعدهم رفت سمت سروش و سبحان و سیامک و باعصبانیت پرسید:

-برای چی کتکش زدین!؟ هیچ میدونین الان جناب سروان بدونه پدرتونو درمیاره!

سبحان خیلی جدی و با قیافه ای مطمئن و حق به جانب گفت:

-دروغ میگه بابا سرکار…خودزنی کرده مارو خراب کنه مثلا آتو بگیره در بره!

سرباز که بنزد زیادی زود باور بود این بار اخمش رو حواله ی من کرد و پرسید:

-راس میگه!؟ خودزنی کردی دختر نادون!

باخشم و تعجب به اون سه عوضی که راست راست تو چشمهام نگاه میکردن و بهم انگ میچسبوندن نگاه کردم و بعد خیلی زود جواب دادم:

-نه سرکار…اونا هستن که دروغ میگن…بامشت زدن توعینکم….لبم رو هم خودشون زخمی کردن…

دروغ گفتن واسه اون لعنتی ها از آب خوردن هم سهل تر بود.

سرباز یه نگاه به من و یه نگاه به اوم سه تا که خیلی مطمئن و جدی میگفتن من خودزنی کردم نگاه کرد و بعد گفت:

-وقتی بردمتون پیش جناب سروان تکلیفتون مشخص میشه! وای به حالت اگه خودزنی کرده باشی دختر!

بااخم بهش نگاه کردم و گفتم:

-مگه عقلم کم شده خود زنی کنم کار خودشون!

درست همون موقع جناب سروان از داخل با صدای بلند گفت:

-سرباز خوشبختی…بیاین داخل!

قبل از اینکه باهم بریم داخل رو کرد سمت سه تا قلچماقهای مظفر که هربار واسه خر کردنم منو به یه کدومشون واسه ازدواج یشنهاد میداد و گفت:

-شما سه تا یه وقت جایی نریدااا…بمونید تا جناب سروان صداتون بزنه!

درو باز کرد و باهم رفتیم داخل.مظفر و زنش هنوز درحال پچ پچ بودن.
میدونستم به این راحتی ها رضایت نمیدن خصوصا اینکه سامی حسابی لت و پارش کرده بودم.
جناب سروان تا چشمش به صورت خونی و عینک شکسته ام که از عمد رو چشمام زده بودمش تا ببینش افتاد رو کرد سمت سرباز و پرسید:

-کی اینو به این روز درآورده خوشبختی!؟

سرباز با ترس و باهمون لهجه ی خیلی به دلنشینش گفت:

-جناب سروان خودش میگه پسرعموهاش یعنی پسرای این آقا کتکش زدن اما پسرای این آقا یعنی پسرعموهاش میگن خود زنی کرده!

زد روی میز و داد زد:

-پس تو کدوم گوری بود ی خوشبختی!؟

آب دهنشو قورت داد و گفت:

-م..من…ج..جناب سروان بجان آقام چندنفر دعواشون شده بود رفتم سواشون کنم!

مظفر بلافاصله گفت:

-خوزنی کرده جناب سروان.وقتی بهتون میگم این دختر هفت خط عالم واسه همین میگم…

حرفهای سه تا پسراش رو میزد.پلیس با تکون انگشتاش گفت:

-بیا جلو ببینم!خوشبختی تو هم پسرای این آقارو بیار داخل!

سرباز چشمی گفت و رفت بیرون ومنم به میز پلیس نزدیک شدم و مقابلش ایستادم.نگاهی به سرو وضعم انداخت و پرسید:

-خود زنی کردی خودتو مظلوم جلوه بدی بدون اینکه اسمی از ضارب و شریکت بیاری خلاص بشی بری!؟ کار خودتو سخت کردی دختر!

خیلی سریع گفتم:

-بخدا من خودزنی نکردم.کار پسرعموهام..سه تایی ریختن سرم…

حرفمو کامل نزده بودم که سبحان وسروش و سیامک همزمان باهم داخل شدن و سبحان خبلی سریع گفت:

-جناب سروان تا سربازه ازش غافل شدبا کف دست زد به عینک خودش و یه مشت هم به لب خودش زد.ماهم تا فهمیدیم تریپ و نیتش چیه خداوکیلی جلوشو گرفتیم وگرنه خودشو داغونتر از این حرفها میکرد و مارو بدنام