جوابم و نداد…از خودم متنفر بودم که باعث این حالش شدم اما گفتن حقیقت برام از مرگ هم سخت تر بود.
به آرومی صداش زدم که باز هم جوابی نگرفتم.
بدون هیچ حرفی سرش و روی فرمون گذاشته بود…
نمیدونم چه قدر گذشت تا این‌که صدای گرفته ش در اومد
_برو پایین!
لب باز کردم تا حرفی بزنم که سرش و بلند کرد. با دیدن چشم های قرمزش منصرف شدم.
کلید خونه رو به سمتم گرفت و بدون اینکه نیم نگاهی به صورتم بندازه گفت
_برو بالا.
غم زده پرسیدم:
_تو کجا میری؟
جوابم و با تحکم و خشم داد
_پیاده شو سوگل!
نگران نگاهش کردم و در نهایت آهی کشیدم و پیاده شدم.
به محض پیاده شدنم پاش و روی گاز گذاشت و با سرعت ازم دور شد
* * * * * *
با عصبانیت گفت
_آخه تو چه قدر احمقی دختر؟ دست روت بلند کرده هنوز نگرانشی؟به درک که هر گوری رفته.
با گریه گفتم
_اما چهار روز شد بابا… حتی دانشگاه هم نمیاد، بیمارستانم نمیره اگه بلایی سرش اومده باشه چی؟
با بیخیالی گفت
_بلایی سرش میومد تا الان خبرش رسیده بود. اتفاقا برو خدا رو شکر کن گم و گور شده چون اگه پیداش می‌بود من زندش نمیذاشتم.
مامان گفت
_این حرف و نزن مرد… زبون تند و تیز دختر خودت و نمیشناسی؟لابد این یه چیزی گفته که پسره زدتش
بابا چپ چپ به مامان نگاه کرد و گفت
_زبون تو هم تیزه خانوم من کی دست روت بلند کردم.
بی حوصله بلند شدم که بابا گفت
_می‌سپارم دنبالش بگردن. اونم فقط به خاطر خواهرم که کم مونده دیوونه بشه.
تند از جام پریدم و گفتم
_واقعا دنبالش میگردی بابا؟
سر تکون داد و گفت
_اما وقتی پیداش کردم بی برو برگرد طلاق تو ازش می‌گیرم باشه؟
با آستینم اشکام و پاک کردم و گفتم
_اگه آرمان خواست باشه 

کلافه به صورتش کوبید و گفت
_خدای من این دختر چه قدر احمقه. هنوز رو صورتت آثار کتکی که خوردی هست اون وقت تو هنوز سنگ اونو به سینه میزنی؟دختر من کی تو رو انقدر احمق بار آوردم؟
سرم پایین افتاد و گفتم
_تقصیر خودم بود بابا.
_وااااای من آخر از دست این دختر سکته میزنم. من رفتم خانوم.
تند گفتم
_آرمان و برام پیدا میکنی بابا؟
چپ چپ نگاهم کرد و بدون اینکه چیزی بگه از خونه رفت بیرون.
* * * * * *
با حس نوازش صورتم چشم باز کردم.
توی تاریکی نگاه آشنایی رو دیدم.
لبخند زدم و گفتم
_اومدی؟
صدای آشنایی که چند روز در حسرتش بودم به گوشم رسید
_اومدم.
غرق خواب چشمامو بستم و انگار که تازه متوجه ی اتفاقی که افتاده شدم برق زده سر جام نشستم.
خودش بود… ریش در آورده بود،چشماش قرمز بود اما آرمان بود.
برای اینکه مطمئن بشم خواب نمی‌بینم دستش و گرفتم و گفتم
_کجا بودی؟چرا چند روزه بی خبر رفتی؟میدونی من چی به سرم اومد؟
با نگاهی ملتهب صورتم و رصد کرد و گفت
_مهم بود واست؟
اشک توی چشمم جوشید
_معلومه که مهمه واسم. کجا بودی؟
سری به طرفین تکون داد
_نمی‌دونم.
فقط نگاهش کردم. انگار توی این چند روز لاغر تر شده بود. نگاهش و نمی‌شناختم.
با صدای خش دارش گفت
_سوگل من… خیلی فکر کردم.
منتظر نگاهش کردم که گفت
_میخواستم برم اما نتونستم بدون خداحافظی ازت دل بکنم.
قلبم فرو ریخت. میخواست بره؟ کجا؟ با حرف بعدیش رسما قلبم ایستاد
_بلیط رفتنم به آمریکا برای چند ساعته دیگس 

109