شانه بالا انداخته:

_ هیچی چی بگه؟ عصبی شد داد و قال کرد که زن منه و به چه حقی و این حرفا، مامان و لاله هم هی تو گوشش میخونن که لابد یه کرمی ریخته که خواستگار داشته…

ابروهایم با پوزخندی بالا پرید:

_ کرم داشتم که ازم خواستگاری کردن؟

سری به تاسف تکان دادم:

_ ادمی که کرم داشته باشه رو کسی برا زندگی نمیخواد، برا هوس زود گذرشون میخوان! نه اینکه برای یه عمر خواستگاریش کنن!

لبخندی غمگین زد:

_ بیخیال، جفتمون میدونیم ارزشت بیشتر از این حرفاس… انگار داداشمم اینو میدونست که به حرفای مامان و لاله اهمیت نداد چندان، فقط از خونه زد بیرون!

اخم‌‌هایم کمی در هم رفت:

_ اون روز…حلقه‌م رو دراورده بودم، قباد دید، گمونم برا همین خواستگار داشتم، فکر میکردن مجردم!

چشمانش برق زد، یک برق شیطنت:

_ ایول، میبینم تو هم بلدیاااا…ازین کارا بیشتر بکن بلکه داداشم بیشتر فشار بخوره!

آهی کشیدم، با مدادی که در دستم داشتم سرگرم شده سر پایین انداختم:

_ خودم هم کم مقصر نبودم کیمیا…اگه مثل احمقا به قباد اعتماد میکردم و براش نمیرفتم خواستگاری اونم لج نمی‌کرد، بعدشم لاله حامله شه و…

مکث کردم، اما طولش ندادم با پوزخندی آرامتر ادامه دادم:

_ فکر بچه‌ش منو کلا از یادش ببره…

دست پیش کشید و پشت دستم را نوازش کرد:

_ اینا هم درست میشه…قول میدم، تو لیاقتت بیشتر از ایناس…بالاخره یه روز تو هم روی خوش دنیا رو میبینی!

شانه بالا انداختم:

_ روزی خوش رو دو سال اول این زندگی دیدم، بعدش همه چی به هم ریخت!

سمج دستم را فشرد:

_ حوراااا، ناامید نباش لطفا…

دهان گشودم جوابش را دهم که زیر دلم تیری کشید، صورتم از درد در هم رفت و او هم نگران حالم را پرسید.

_ چیشدی؟ دلدرد داری؟

سر تکان دادم:

_ دو روزه، فکر کنم عادت ماهانه‌م باز بهم ریخته…

چشم ریز کرد:

_ طبیعیه؟

لبخندی زدم:

_ با این اتفاقا و استرسایی که من میکشم اره گمونم طبیعیه!

نفس عمیقی کشید، از جا برخاست و گفت:

_ من میرم دیگه، تو هم درستو بخون مزاحمت نشم…میخوای امروزو استراحت کن، ادم موقع پریودی دلدردش و حال روحیش بدتره!

با لبخندی بابت نگرانی‌اش تشکری کردم.

دوباره نواربهداشتی را چک کردم و سفیدی‌اش باز هم استرسم را بیشتر کرد!

باز هم خستگی و نگرانی به میل درس خواندنم غلبه کرد و به خواب رفتم!

در حالی که نشسته بودم و در گوگل علائمم را سرچ میکردم، گوشم به سر و صداهای پایین هم بود!

خواب زیاد و بی حوصلگی که فکر کنم از علائم افسردگی بود، کسل بودن، در حالی که مشکلات زیادی هم در زندگی باشد، قطعا از حالت های روحی روانی نشأت میگرفت.

از ان سو، همین‌ها هم روی نامنظم شدن عادت ماهانه تاثیر داشت، اما برای دردی که داشتم توضیحی نبود!

هرچه سرچ میکردم، نتیجه‌ای نمیافتم، سر صداهای پایین هم هر لحظه بیشتر میشد و من هم کنجکاوتر! لاله و قباد خانه نبودند، نمیدانم این سر و صداها برای چیست؟

سری تکان داده چیز جدیدی سرچ کردم، مثلا، دل درد بدون خون ریزی در عادت ماهانه!

مشغول گشتن میان سایت‌ها بودم که اینبار صدای جیغ کیمیا هلم کرد، گوشی را کنار انداخته پایین رفتم، دلدردم همچنان ادامه داشت و چند روزی گذشته باز هم عادت نمیشدم!

از پله‌ها که پایین رفتم، قباد و لاله‌ی خندان را با لباس بیرون، مقابل درب ورود دیدم، خاله که داشت با خوشی دور دخترش میچرخید و کیمیا هم که با ذوق و نیش باز خیره‌یشان بود!

مادرجان را نگفتم، با اسفندی که دود کرده بود به سمتشان تقریبا داشت پرواز میکرد!

گیج به سمت کیمیا رفتم:

_ چیشده جریان چیه؟

با خنده گفت:

_ رفتن سونوگرافی، بچه‌شون پسره…قراره جشن بگیرن!

لحظه‌ای قلبم نپید، اب دهانم را قورت دادم و با بغض خیره‌یشان شدم، قباد میخندید و خوشحال دست دور کمر لاله انداخته بود، مگر نگفته بود دختر دوست دارد؟

چقدر زود فهمیدند!

دو سه هفته پیش بود دیگر، نامزدی کیمیا را میگویم، از ان روز من دلدرد‌هایم تشدید پیدا کرده بود و عادت ماهانه‌ی نامنظم و کاملا عجیب داشتم.

همان چند روز پیش لکه بینی‌های عجیبم میگفت که باید عادت شوم، اما نشد!

_ حوراجون نمیخوای بدونی چیشده؟

لبخندی بی اراده روی لبم نشست، مادرجان با پوزخند گفت:

_ چیو بدونه عروسکم؟ اینکه بچه‌ت چیه، چه به اون میرسه؟ مگه نگفتن بچه پسر، از ترکه‌ی باباشه…اونوقت این میگفت قباد من مشکل داره!

اب دهانم را قورت دادم، کیمیا دست پشت کمرم گذاشت و در گوشم لب زد:

_ قوی باش حورا…خواهش میکنم!

عجز صدایش لبخندم را تشدید کرد:

_ کیمیا بهم گفت، تبریک میگم…امیدوارم پا قدمش خبر باشه!

لاله دست روی شکمش گذاشت و با خنده روی مبل نشست، قباد نگاهش را به من داد و خیلی خشک گفت:

_ کیمیا، یه اب قند بهش بده… رنگش پریده!

یک تای ابرویم بالا رفت، برخلاف فشار دست کیمیا روی پهلویم جلو رفته و مقابلش ایستادم:

_ ممنون بابت نگرانیت…اما من خوبم، بهت تبریک میگم قبادجانم…هم بابا شدنت، هم اینکه پسره و قراره یکی باشه عین تو…خوشحالم کرد!

کمی خیره نگاهم کرد، حتی ذره‌ای دل رحمی در نگاهش نمیدیدم، سری تکان داده همانطور که به سمت لاله میرفت گفت:

_ مچکرم…

کنارش نشست، دستش را گرفت و بوسه‌ای رویش زد، زیر دلم تیر میکشید و دیگر طاقتش را نداشتم…

با لبخند رو گرفتم و به سمت پله‌ها رفتم، اما قدم اول را برنداشته بودم که از درد شدید شکمم، از حرکت ایستاده ناله‌ای کردم:

_ چیشدی؟ حورا؟

کیمیا نگران بازویم را گرفت:

_ حورا خوبی؟

سعی کردم صاف بایستم اما انگار نمیشد، از شدت درد اشک به چشمانم نیش زد، نفس تندی کشیدم و درد به ارامی از بین رفت:

_ خوبم خوبم…چیزی نیست، میرم استراحت کنم…