آزاده ناخواسته پرسید :

_بچه اونه ؟

دلارای تلخ خندید

درد قفسه سینه اش نفسش را برید اما باز هم لبخند غمگینش پاک نشد

_آره ، من فاحشه نیستم فقط عاشق شدم

آزاده سرخ شد

ناخن هایش را کف دستش فرو برد و با حرص لبش را گزید

حرص از خودش با سوال بی جایی که از دخترک پرسیده بود

_منظورم اون نبود معذرت می‌خوام

دلارای سر تکان داد

حرف زدن هر لحظه برایش سخت تر میشد

آرام زمزمه کرد

_مهم نیست

آزاده شرمنده نگاهش را دزدید

_بهش چیزی نمیگم قول میدم

از دکترم میخوام حرفی نزنه نگران نباش

دلارای پلک هایش را به نشانه تشکر روی هم فشرد

جان حرف زدن نداشت

آزاده سمت در رفت اما نتوانست سکوت کند

آرام پرسید:

_چرا ؟

دلارای منظورش را فهمید

_چون کسی که خودت رو نمیخواد بچت رو هم نمیخواد

_بزرگ شده سقطش غیر قانونیه اما اگر بخوای کمکت میکنم

دلارای گرفته گفت :

_نمیخوام

_نه خانوادت نه اون مردی که بیرون ایستاده
آدم حمایت کردنت نیستن

چرا میخوای نگهش داری ؟

_دلیلش رو خودت گفتی

نه خانوادم نه آلپ‌ارسلان براشون مهم نیست من زنده باشم یا مرده
این بچه تنها کسیه که من دارم

آزاده نفس را بیرون فوت کرد و از اتاق خارج شد

دلش به حال دخترک و بچه می سوخت

گرمای دستی را روی صورتش احساس میکرد

کسی مشغول نوازشش بود

بوی بدن آلپ‌ارسلان را در آن حال هم می توانست تشخیص دهد

احساس میکرد بارداری نسبت به بوی بدن او حساسش کرده بود

گیج پلک هایش را از هم فاصله داد ونالید :

_آی

صدای خون سرد آلپ‌ارسلان بود

_جان

بی جان نالید :

_به صورتم دست نزن

ارسلان با دلخوری دستش را عقب کشید :

_قبلش که خودت مثل کنه می‌چسبیدی بهم ‌…..

الان خوب ادا تنگا میای

بغض کرده نالید :

_درد میکنه صورتم ….. دست میزنی شدید تر میشه

کم مانده بود به گریه بیفتد

حساس شده بود

آلپ‌ارسلان تنها کسی بود که نصفه نیمه برایش مانده بود

_زمزمه کرد :

_یکم آب میدی ؟

آلپ ارسلان سر بالا انداخت:

_نه