ارسلان عصبی برگشت

بازویش را چنگ زد و بی رحمانه بالا کشیدش

حوله را دور بدن برهنه اش گرفت و سمت بیرون کشیدش

_ساکت باش دلی

دلارای هق هق کنان سمت اتاق آلپ ارسلان کشیده شد

_ارسلان ؟

ارسلان جوابش را نداد

مجبورش کرد روی تخت بنشیند و سمت کمد لباس های خودش رفت

دلارای دوباره نالید :

_آلپ ارسلان ؟

ارسلان پیراهن آبی رنگی از لباس های خودش بیرون کشید

زیر لب غرید :

_چیه ؟

_من نمیخوام بچم مثل ما باشه

ارسلان زمزمه کرد:

_کدوم بچه ؟

_شاید یک روزی بچه دار بشیم

_این اتفاق نمی‌افته

_اگر شد ….. من نمیخوام مثل ما باشه ارسلان

ارسلان سمتش برگشت :

_منم نمیخوام ، نه بچه رو نه بدبختیش رو !

دلارای وا رفته نگاهش کرد

به همین راحتی ؟

پیراهن را روی پایش پرتاب کرد

_بپوش ، هر وقت رو به راه شدی باید حرف بزنیم

دلارای مضطرب نگاهش کرد

_رو به راهم

ارسلان پوزخند زد :

_آره ، دستتو از دیوار نگیری پهن زمین میشی

دلارای نفسش را بیرون فرستاد

توان استرس و نگرانی جدید نداشت …..

_بگو ارسلان….. می‌خوام بشنوم

_تصمیمت چیه ؟

دلارای سر گردان لب زد:

_درباره چی ؟

_همه چی ، قرار نیست برگردی تو اون خونه جایی نداری اونجا

میدونی خودت مگه نه ؟

دلارای آرام زمزمه کرد :

_میدونم

_خب ؟

دلارای خیره حوله مرطوب شد

اینجاهم کسی او را نمی خواست ….

صدایش به سختی به گوش های ارسلان رسید :

_حالم بهتر بشه میرم

آلپ ارسلان پوزخند زد :

_کجا اون وقت ؟

دلارای سعی کرد محکم باشد

سعی کرد فراموش کند جنین این مرد در شکمش است و استراحت مطلق برایش تجویز شده

سعی کرد دست آتل بسته و بدن دردناکش را فراموش کند

سعی کرد برای یک بار هم که شده قوی باشد

_نمیدونم …. یک جایی پیدا می کنم

آلپ ارسلان با سرگرمی نگاهش کرد

چند وقتی میشد این احساس را فراموش کرده بود

دخترک دیگر مثل روزهای اول شاداب نبود

قبل تر ها رابطه شان فرق داشت

بیشتر سرگرمش می کرد

دردسر هایش کمتر بود ….