سوده وسط سالن ایستاده بود و به دور و اطراف نگاه می کرد … . گفت :

– چه بو و برنگی راه انداختی آیدا جان ! به سلامتی امشب دیگه بابا اکبرت برمی گردن خونه ؟!

– بله … بابا اکبر توی راهه الان !

– دیشب که تنهایی نترسیدی ؟! … هی می خواستم شادی رو بفرستم پیشت ، تنها نباشی ! … باز ترسیدم مزاحم خلوتت بشه !

نفسم گیر کرد زیر جناق سینه ام ! … رنگ از رخم پرید !

چه داشت می گفت این زن ؟ کدام خلوت ؟! … کِی به فکر تنهایی و ترس من بود که این دومین بار باشد ؟ … نکند بویی برده بود ؟!

دست های بی هدفم را پشت بدنم پنهان کردم و پاسخ دادم :

– ن… نه ! نه اصلاً ! اینقدر خسته بودم … نفهمیدم کی خوابم برد !

با تمامِ تلاشم برای خونسردی … به لکنت افتاده بودم ! … بعد نفس عمیقی کشیدم … ادامه دادم :

– براتون چایی بیارم !

– نمی خواد ، باید برم ! … فقط اگه توی خونه داری ، دو دونه پیاز بهم قرض بده ! فردا که برای خونه خرید کردم ، بهت پس می دم !

با اشتیاق گفتم :

– حتماً ! … الان میارم !

و به سرعت رفتم به سمت آشپزخانه تا برایش پیاز بیاورم … بلکه زودتر گورش را گم می کرد !

#سال_بد ❄️

#پارت_323

خم شدم داخل کابینت تا سبدی پیدا کنم … . قلبم درون سینه ام جست و خیز می کرد . استرسم مهار نشدنی بود ! به حد مرگ از این زن وحشت داشتم !

از بختِ نکبتم سوده از آن زن هایی بود که شامه ی فوق العاده تیزی در مسائل زنانه داشت . گاهی حتی با یک نگاه می توانست خیلی چیزهای نگفته را بفهمد ! این را بارها دیده بودم … و حالا هم اینطور که نگاهم می کرد …

نفس پر حرصی کشیدم و در دل به خودم تشر رفتم :

– روی پیشونیت که کسی چیزی حک نکرده ! میشه نرینی به خودت ؟!

با صدای سوده … سبد کوچکِ سفید رنگ را برداشتم و به سرعت صاف ایستادم .

– دیشب خوش گذشت ؟!

حالا پشت به آشپزخانه ایستاده بود … در انتهای سالن … وانمود می کرد مشغول تماشای تابلوی روی دیوار است .

– جاتون خالی خیلی عالی بود !

باز به سرعت دست به کار شدم و دو پیاز درشت برداشتم و توی سبد گذاشتم . هر چه زودتر پیازها را به دستش می رساندم و راهی اش می کردم … به نفعم بود !

ولی اینبار تا چرخیدم به عقب … سوده را در سالن ندیدم !

قلبم انگار از بلندی سقوط کرد ! … وحشت زده صدایش کردم :

– زن عمو !

و پشت سرش تقریباً دویدم . سوده ایستاده بود وسطِ راهروی کوچکی که اتاق ها را از هم تفکیک می کرد … رو به درِ نیمه باز اتاقم … .

نگاهش خیره به تختخوابی که ملافه نداشت … .

#سال_بد ❄️

#پارت_324

سر جا میخکوب شدم … .

نفسم بالا نمی آمد . فهمیده بود … فهمیده بود ! … قطعاً … می دانستم این زن موذی بلاخره کار دستم می دهد !

با صدایی که از ته چاه بر می آمد ، نامش را خواندم :

– سوده جون ! کاری دارید اینجا ؟!

گفت :

– نه ! چه کاری ؟!

هنوز آن لبخندِ ملایمِ نفرت انگیز را روی لب هایش داشت . سپس چرخید و کاملاً رخ به رخ من ایستاد … و نگاه دقیق و عجیبش را در صورت من چرخاند .

نفس کشیدن برایم سخت تر شد .

دهان باز کرد چیزی بگوید … که صدای ماشین بابا از توی حیاط بلند شد . انگار بلاخره برگشته بود !

سوده هر چه که می خواست بپرسد یا بگوید … بی خیال شد . سبد کوچک پیازها را گرفت و گفت :

– بابات هم انگار اومد ! بهتره مزاحم نشم !

و راه افتاد به سمت در خروجی .

صدایش را می شنیدم که با بابا اکبر سلام و احوالپرسی گرمی داشت .

چند ثانیه بعد … بابا وارد آپارتمان شد و در را بست .

– دخمرِ بابا … آیدا خانم ! کجایی ؟!

هنوز توی شوک بودم و مبهوت … ولی نفس تندی کشیدم . از همان جا که ایستاده بودم صدایم را بالا بردم و با لحن به ظاهر شادی پاسخ دادم :

– همین جا … زیر سایه ی علی اکبر آقا !

و رفتم برای استقبالش … .

***

#سال_بد ❄️

#پارت_325

***

ساعت پنج و نیم عصر بود که از سرویس شرکت پیاده شدم ، کلید انداختم و وارد حیاط خانه شدم .

خسته و گرسنه بودم و دلم یک دوش آب گرم می خواست ! ماشین بابا اکبر توی حیاط پارک بود … و این یعنی در خانه حضور داشت .

سلانه سلانه و با شانه هایی پایین افتاده حیاط را طی کردم و وارد آپارتمان شدم .

فضای خانه مطلقاً سوت و کور بود ‌. دسته کلیدم را روی میز جلو مبلی پرتاپ کردم و همزمان صدایم را بالا بردم :

– بابا اکبر ! خونه نیستی ؟!

کسی پاسخم را نداد .

خسته و بی حوصله مقنعه ام را از سر در آوردم و همچنان که دکمه های مانتوام را باز می کردم ، به سمت اتاقم راه افتادم .

از ماجرای بین من و شهاب چند روزی می گذشت . خدا را شکر همه چیز عادی و طبق روال بود . سوده هم چیزی به رویم نیاورده بود … نمی دانستم واقعاً از ماجرا بویی نبرده یا برای اولین بار تصمیم گرفته نجابت به خرج بدهد و در کاری که به او مربوط نبود ، دخالت نکند .

اما هیچ چیزی … مطلقاً هیچ چیزی در این دنیا نتوانسته بود حال بد من را ، خوش کند .

هر روز که می گذشت انگار در خودم بیشتر فرو می رفتم و غمگین تر می شدم . نمی دانستم چه مرگم شده !

دلم برای شهاب می سوخت . هنوز به همان شدت روز اول ، عذاب وجدان داشت … نمی خواستم این عذابش را بدتر کنم … اما …

هووف !

#سال_بد ❄️

#پارت_326

مانتوام را از تن در آوردم و بعد روی تختخواب طاقباز دراز کشیدم .

نگاهم به سقف بی نقش و نگار بود .

از وضعیت زندگی که داشتم بدم می آمد ! از شرایطمان به ستوه آمده بودم !

چه میشد اگر ما هم کمی وضع مالیمان بهتر بود … فقط کمی … در حدی که می توانستیم خانه ای رهن کنیم و پی سرنوشتمان برویم …

من و شهاب همه ی عمر معصومانه عاشق هم بودیم ! حق ما این نبود که اولین هماغوشیمان … اولین یکی شدنمان را با چنین عذابی به یاد بیاوریم .

نگاه بی تحرک و کدرم خیره به سقف بود … که کم کم خواب مثل موجی سبک من را در بر گرفت .

خواب مادرم پشت پلک هایم نقش بست ! … مادرِ عزیز و زیبایم … که حالا صدایش را از یاد برده بودم ! … ولی هنوز گاهی در خواب برایم شعر میخواند !

موهایم را می بافت و می خواند : عروسک قشنگ من قرمز پوشیده … تو رختخواب مخمل آبی خوابیده !

دست هایش را به یاد داشتم … و پیراهنش را که آبی روشن بود … .

دلم می خواست برگردم و او را سفت در آغوش بگیرم . ولی افسوس که حتی در عالم خواب می دانستم او مرده ! …

تکان نمی خوردم تا از خواب بیدار نشوم … تا کمی بیشتر با او بمانم … .

#سال_بد ❄️

#پارت_327

صدای زنگ خانه که بلند شد … از خواب سبکم پریدم . دستی کشیدم پشت پلکم و نگاهی به ساعت انداختم … انگار ربع ساعتی بیشتر نخوابیده بودم !

خمیازه ای کشیدم و به سمت در رفتم و در را باز کردم . شایان پشت در بود … .

– سلام زن داداش !

لحنش سبک و صمیمی بود … لحظه ای پلک هایم را روی هم گذاشتم و لبخند سست و خواب آلودی بر لب نشاندم .

– سلام !

– عمو اکبر بالا ، خونه ی ماست ! گفتن که بگم شما هم برید پیششون … حرف بزنید !

– در مورد چی ؟!

– نمی دونم ! ولی حتماً مهمه که منو فرستادن پی نخود سیاه !

و شاد و بی خیال خندید .

راستش اصلاً دل و دماغ رفتن به خانه ی عمو رضا و سر و کله زدن با سوده و شادی را نداشتم . بیشتر دلم می خواست حمام کنم و بعد مشغول آشپزی شوم . ولی گفتم :

– باشه حتماً می رم !

شایان خداحافظی کرد و راه افتاد بیرون . من هم به داخل خانه برگشتم .

#سال_بد ❄️

#پارت_328

اول به سرویس رفتم و آبی به سر و صورتم زدم … بعد از برس کشیدن موهایم سراغ کمدم رفتم تا لباس مناسبی انتخاب کنم و بپوشم .

یک لگ و تیشرت مشکی تنم کردم و روی تیشرتم پیراهن جینی پوشیدم تا کمی روی ران هایم را بپوشاند . شالی هم روی موهایم انداختم … چون می دانستم بابا اکبر خوشش نمی آمد بدون روسری در پله ها بگردم … .

سپس بیرون رفتم .

وقتی در واحدِ عمو رضا را زدم ، انتظار داشتم مثل همیشه شادی در را باز کند . ولی اینبار شهاب در را برایم باز کرد … .

– بلاخره اومدی ماه جان ! داشتم می اومدم دنبالت !

دیدنِ پیراهنِ سورمه ای رنگی که خودم چند وقت پیش برایش خریده بودم در تنش … باعث شد در چشم هایم قلب بترکد ! … . و بعد لبخندی بزرگ روی صورتم نقش بست .

– به … چه خوشتیپی !

شهاب یک مدلی لبخند زد … انگار همین واکنش را از من انتظار داشته ! دستم را گرفت و من را کشید داخل خانه و همچنان کنار گوشم زمزمه کرد :

– می دونستم خوشحال می شی ! … دلم می خواست بلاخره خنده تو ببینم !

در کلیدورِ ورودی بودیم و پنهان از چشم دیگران . برای همین روی نوک پنجه هایم بلند شدم و آهسته گونه اش را بوسیدم .

شهاب هم پاسخم را با بوسه ای روی پیشانی ام داد … .

#سال_بد ❄️

#پارت_329

همانطور که دست هایمان درهم گره زده بود ، از او پرسیدم :

– جریان چیه شهاب ؟ در مورد چی قراره حرف بزنن ؟!

شهاب با صدایی پچ پچ مانند پاسخم را داد :

– من بازم حرف عروسیمون رو پیش کشیدم ! راستش …

نتوانست جمله اش را تمام کند … صدای عمو رضا بلند شد :

– شهاب ! کجا موندی ؟ آیدا بود که در زد ؟!

بی خیال پچ و واپچ هایمان … دست در دست هم کلیدور را طی کردیم و وارد سالن شدیم . بابا اکبر ، عمو رضا و سوده روی مبلهای استیلِ سالن نشسته بودند و چای می نوشیدند . شادی هم حاضر و آماده ، با مقنعه و کوله و کتاب زبانش … همان حوالی ایستاده بود .

سلامی دسته جمعی کردم . عمو رضا با لحن سرحال و صمیمی همیشگی پاسخم را داد :

– سلام از ماست آیدا خانم ! شما که ماشالله سایه ات سنگین شده … این جا نمیای ،مگر اینکه ازت دعوت رسمی بشه !

دلم می خواست بگویم ، همین حالا هم نباید می آمدم با وجودِ زن عفریته ات و دختر بدتر از خودش ! … ولی نوک زبانم را گاز گرفتم و با لبخند پاسخ دادم :

– اختیار دارید عمو جان ! یه خرده گرفتارم این روزا !

عمو رضا “زنده باشید”ی گفت … و سوده با لحنی مطلقاً بی اعتنا اضافه کرد :

– شهاب جان … تا هنوز سر پایی ، یه چایی بریز برای آیدا !

به سرعت گفتم :

– چایی نمی خورم ، ممنون !

انگشتان شهاب را سفت تر گرفتم و نگاه رکی توی صورت سوده پرتاپ کردم … .