موبایلی که دیروز عصر برام خرید رو از رو کانتر برمیدارم و شماره ش رو میگیرم…..

جواب نمیده و چند بار دیگه هم میگیرم که بازم بی نتیجه میمونه……

حرصی میخوام پرتش کنم رو میز که یادم میاد گوشی درب و داغون قبلیم نیست و بیست میلیون پول براش رفته….

با احترام میذارمش رو کانتر و وارد آشپزخونه میشم…..

حرفای خواهرش ذهن آشفته م رو آشفته تر کرده…..

من حتی یه سر سوزن هم جهاز نیاوردم خونش و حالا قراره برا ازدواج با من هر چیزی هم که داشته از دست بده…..

هدفم شام درست کردن بود ولی الان دست و دلم به هیچکاری نمیره……

پشت میز میشینم و نمیدونم چه مدت همونجوری زل زدم به سرویس ظرف هایی که دیروز خریدم و میخواستم با سلیقه بچینم تو کابینت…..

ولی انگاری ته شدن هایی که فکر میکنم قراره اتفاق بیفته یه نشد بزرگه….

با صدای باز شدن در تند و تیز بلند میشم و از آشپزخونه میزنم بیرون…..

چهره ی درهمش باعث میشه آه از نهادم بلند شه….

سرش میچرخه و با دیدنم لبخندی که مصنوعی بودنش از این فاصله هم مشخصه میشینه رو لبهاش…….

بهش نزدیک میشم و میگم: سلام….

سوییچ و پالتوش رو آویزون میکنه و سمتم میاد…..

_ سلام به روی ماهت…..

یه قدمیم وایمیسه و پیشونیم رو عمیق میبوسه و محکم بغلم میکنه…..

_ اووف…..خستگیم در رفت…..

لبخندی به روش میپاشم و از آغوشش بیرون میام….

چند تار موی رو صورتمو میندازه پشت گوشم و میگه: بوی غذات کل برج رو برداشته ….انگاری زدم به معدن طلا…عروسم همه چی تمومه….

خجالت میکشمو رو میگیرم ازش…..

من حتی یه چایی هم دم نکردم….

لعنتی تو دلم به خودم میفرستم و پشت بهش سمت آشپزخونه میرم…..

_ تا لباساتو عوض کنی منم یه چیزی درست میکنم….

چهره ش رو نمیبینم ولی صداش رو از پشت سرم میشنوم…..

_ به به….اینجور وقتها جای خالی مادرشوهر خیلی به چشم میاد…..

میگه و سمت اتاق خواب میره و منم مثل خودش با صدای بلند میگم: وووی….خدایی لرزه گرفتم…..اونم یکی مثل مادر تو……

_ ورپریده راجع به مامانم درست صحبت کن……وگرنه میام میذارم تو ک…..

تند میپرم وسط حرفش…..

_ جرات داری بقیش رو بگو……

_ بقیش عملیه….بیا رو تخت تا مستفیضت کنم….

چیزی نمیگم و فقط میخندم…..

پسره ی بی ادب…..

با یادآوری حرفای روژین خندم بند میاد و یه حس ناراحتی عمیقی جاش رو میگیره…..

چند تا گوجه از سبد یخچال درمیارم چ تند تند شروع میکنم به خرد کردن…..

ایده ای جز املت به ذهنم نمیرسه و ته دلم برا خودم متاسف میشم برا هنر آشپزیم…..

وسایل رو میچینم رو میز و منتظر میمونم تا بیاد….

وقتی میبینم خبری ازش نیست از آشپزخونه بیرون میام و سمت اتاق میرم…..

رو لبه ی تخت نشسته و چیزی رو تند تند تایپ میکنه….

بهش نزدیکتر میشم و وقتی حضورم رو متوجه میشه تند موبایل رو قفل میکنه و میزاره تو جیبش…..

_ چی شده؟….

بلند میشه و با خونسردی میگه: چیزی نیست…..

میخواد دستمو بگیره و سمت در ببره که عقب میرم و میگم: چی شده بارمان؟….

_ بیا اینجا ببینم….

اینبار به زور بغلم میکنه و سمت در میبره…..

بوسه ای رو لبهام میشونه و میگه: وقتی میگم چیزی نیست یعنی چیزی نیست…..یه بحث کاری ساده است……

دیگه نمیشه خوددار بود و با ناراحتی لب میزنم: برا نمایشگاهه؟….

متعجب میچرخه طرفم و میگه: چی….

سرم رو پایین میندازم و میگم: خواهرت همه چی رو گفت….

با دندون های کلید شده انگاری که با خودش حرف بزنه زیرلب میگه: مگه اینکه نبینمت روژین…..

بلندتر رو بهم ادامه میده: چی ها گفت بهت…..

اینبار به چشماش نگاه میکنم و میگم: اینکه قراره بابات همه چی رو ازت بگیره….

از حالت خونسردش فاصله میگیره و با خشم میگه: جز این چرت و پرتا دیگه چی ها گفت؟…..

پشیمون از حرفایی که زدم و شبی که کم کم داره خراب میشه اروم لب میزنم: دیگه هیچی….

سرش رو با حرص تکون میده و میگه: آها….پس نگفته بارمان هر چی داره و نداره با بدبختی و سگ دو زدن خودش بدست آورده…گفته پدرش براش خرید و حالا هم میخواد ازش بگیره….نگفت از روزی که قد کشیدم و فهمیدم میتونم خودم کار کنم دیگه دستمو جلوی هیچ احد و ناسی دراز نکردم…نگفت برا وامی که میخواستم، خونه و نمایشگاه رو زدم به اسم بابا و اون یه ریالی تو خریدشون بهم کمک نکرده…..نگفته عمو رضا در به در شریک بوده و وقتی بهم رو زد دار و ندارم رو بهش دادم بدون کوچکترین سفته یا چکی و حالا دبه درآورده….فقط اومده همه چی رو چپکی تحویل داد و رفت…‌‌‌‌‌

جمله ی آخرش رو با داد میگه و میشینه رو تخت.‌….

هیچ حرفی برا همدردی باهاش به زبونم نمیاد…..

کنارش میشینم و دستمو رو رونش میذارم…..

نفس عمیقی میکشه و میگه: طلوع من آدمی نیستم که چشمم به جیب کسی باشه….از وقتی یادمه زیر منت هیشکی نرفتم….خودم جون کندم….زیر اسم پدرم و حاج بابا میتونستم بدون هیچ زحمتی به همه جا برسم..‌‌.مثل یاشار و سعید یا اون کاوه ی کثافت….اگه میبینی مثل اونا چند تا خونه ندارم و بهترین ماشین رو سوار نمیشم چون نخواستم زیر دین کسی باشم…‌..اینا رو بهت میگم چون دوست ندارم خیال کنی یه بچه ننم که نمیتونه گلیمش رو از اب بکشه بیرون…..

دلم پر میشه وقتی میبینم قراره همین چیزایی رو که هم با بدبختی به دست آورده به خاطر من از دست بده…..

اشکم که میچکه رو گونم سرش میچرخه طرفم….

دستاش دور شونم حلقه میشه و به خودش نزدیکترم میکنه….

رو سرم رو میبوسه و میگه: من رو هر چیزی که حس مالکیت داشته باشم محاله به آسونی از دستش بدم..ولی اگه هم از دست بدم…فدای سرت..با هم به دست میاریم ..نمایشگاه و خونه فدای یه تار موت قربونت برم….

*

بچه ها این پارت رو در حالی براتون میذارم که رو تخت بیمارستانم……و حالم واقعا خوب نیست ولی به عشق شما خواننده هایی که رمانم رو دنبال میکنید سعی میکنم در همه حال به قولم و یه روز در میون گذاشتن پارت عمل کنم….

مرسی ازتون❤️❤️