محمد بدون آنکه به ملورین حرفی بزند هزینه‌ی بیمارستان را پرداخت کرد.

به اتاق مینو برگشت و رو به ملورین گفت:

– حاضرش کن که بریم

ملورین شرمزده سر پایین گرفت و همانطور که با انگشت‌هایش بازی میکرد گفت:

– میشه شما کمکش کنین لباساشو بپوشه من برم هزینه‌ی بیمارستانو بدم می…

هنوز حرفش به اتمام نرسیده بود که محمد با لحنی جدی زمزمه کرد:

– خودم دادم لازم نیست تو بری!

دخترک سرش را بالا گرفت و با چشم‌هایی گرد شده و گونه هایی گل انداخته نگاهش کرد!

توقع همچین حرکتی از او را نداشت!

ارام دستش را روی پایش کوبید و گفت

– چرا اخه؟!

محمد اما بدون اینکه جوابی بدهد بحث را عوض کرده و گفت:

– مینو خانم بعد از اینجا بریم فروشگاه اسباب بازی هرچی دوست داشتی بخر باشه؟

مینو با خوشحالی جیغی کوتاه از انتهای گلویش بیرون پرید و ذوق زده گفت:

– وای عمو محمد عاشقتم!

عمو محمد گفتنش زیادی به ذائقه‌ی محمد خوش آمده بود که نزدیکش شد و گونه های تپلش را محکم بوسید و دوباره جیغ ذوق زده‌ی مینو را بلند کرد!

کار های ترخیص مینو تمام شد و سه نفری همراه هم از بیمارستان خارج شدند

در تمام طول مسیر مینو شیرین زبانی میکرد و مشغول پر چانگی شده بود

از گوشه‌ی چشم به ملورین که بغ زده به بیرون نگاه میکرد خیره شد و خطاب به مینو گفت:

– مینو خانم ابجیت انگار سر حال نیستا!

ملورین با شنیدن صدایش سر چرخاند و به محمد خیره شد و اشاره به خودش زد:

– من!

بدون توجه به حضور مینو دست ملورین را گرفته و زیر دستش روی دنده گذاشت و گفت:

– نه پس من!

ملورین سعی کرد لب هایش را به خنده کش دهد و بی رمق گفت:

– نه بابا خوبم!

مینو از پشت صندلی دست دراز کرده و گردن ملورین را محکم در میان بازوهای کوچکش گرفت و گفت:

– ابجی به خدا من خوبم، تو هم خوب باش دیگه!

دست کوچک مینو را بوسید و اهسته گفت:

– چشم ابجی خانم!

محمد روبروی فروشگاه مد نظرش ایستاد و همانطور که به ملورین اشاره میزد تا پیاده شود گفت:

– شما پیاده شین تا من پارک کنم ماشینو بیام!

همراه مینو از ماشین پیاده شده و روبروی پاساژ به انتظار محمد ایستادند.

ماشین را که پارک کرد، کیف پولش را از جلوی داشبورد برداشته و از ماشین پیاده شد

به سمت ملورین رفت و گفت:

– بریم؟

دخترک سری به نشانه‌ی تایید تکان داد و گفت:

– آره!

قبل از اینکه حرکت کند، دست محمد روی مچ دستش نشسته و باعث مکثش شد.

اهسته ایستاد و همانطور که به سمتش میچرخید با تعجب نگاهش کرد و گفت

– چیشده؟

انگشت‌هایش را میان انگشت‌های کشیده‌ی دخترک سراند و دستش را گرفت:

– حالا بریم!

گونه‌های ملورین کمی رنگ گرفت و با لبخندی کوچک دست محمد را گرفت و گفت:

– بریم.

دست در دست هم وارد پاساژ شده و مینو جلوتر با ذوق و شوق مشغول راه رفتن بود.

محمد سرش را به گوش دخترک نزدیک کرد و به ارامی و اما پر از شیطنت گفت:

– کی بشه واسه کوچولوی خودمون بیایم خرید!

دخترک گیج سر چرخاند و متعجب نگاهش کرد:

– جانم؟

شیطان گوشه‌ی لبش را گزید و پر از شور و شعف زمزمه کرد:

– قربون جونت! دارم میگم کی بشه واسه نی نی کوچولوی خودمون بیایم سیسمونی بخریم!

منظور حرف محمد را که فهمید خجالت زده هینِ پر شرمی گفت و سر پایین گرفت:

– زشته این حرفا!

دستش را دور کمر ملورین حلقه کرده و بدون توجه به رفت و امد رهگذران، تن دخترک را به خود چسباند و گفت:

– چه زشتی؟ بالاخره که باید بچه داشته باشیم! دیر یا زود داره سوخت و سوز نداره!

قبل از اینکه فرصت حرف زدن پیدا کند، مینو ذوق زده به سمتشان چرخید و گفت:

– عمو محمد این خرسه رو نیگا!

با شنیدن صدای مینو سرش را به سمتشان چرخاند و گفت:

– جانم عمو؟ ببینم

چشم چرخاند و عروسک خرسی بزرگی را که دو برابر قد و هیکل مینو بود، دید.

قبل از اینکه حرفی بزند صدای اعتراض ملورین بلند شد:

– مینو اینکه از خودت بزرگ تره دختر! بیا بریم یه چیز دیگه انتخاب کن، بدو ببینم!

محمد بی توجه به حرفش به سمت مینو رفت و تن کوچکش را از روی زمین بغل کرد و گفت:

– بیا بریم بخریمش واست خانم کوچولو!