🍀رمان نغمه دل🍀
صبح با اومدن عاقد لام تا کام حرف نزد و فقد یه بله گفت و بعد از خداحافظی با پدرش به سمت تهران حرکت کردیم
سرش تمام مدت پایین بود
_گردنت شکست اینقدر پایین گرفتیش بچه
_را… راحتم اقا
نمیخاستم ازم بترسه
_مائده خانوم من اوردمت اینجا چون پدربزرگت نمیخاست حق الناس به گردنش باشه نیاوردمت که ازارت بدم
حرفی نزد و اروم سر تکون داد
وختی رسیدیم تهران از رضا خدافظی کردیم و رفتم سمت خونه مائده
(مائده)
درو برام باز کرد و رفتیم تو خونه خیلی خوشگل بود ولی رون نمیشد حتی لبخند بزنم
_خب مائده خانوم به خونت خوش اومدی اینجا خونه توعه و از این به بعد اینجا زندگی میکنی
_خانم کجان؟
جا خورد از حرفم
_خانم اینجا خودتی و کسی جز من رفت امد نداره
با اینکه از تنهایی تو این خونه ترسیدم ولی گفتم:
_ چشم ممنونم
_خب بیا اتاقتو نشون بدم
به همراهش رفتم
اتاق قشنگی بود و دخترونه
_خیلی ممنون اقا
سری تکون داد و شب بخیری گفت و رفت
از یه طرف خیلی خوشحال بودم از یه طرف دلتنگ حاج بابام که معلوم نیست کی قراره ببینمش
صبح وختی بلند شدم و بیروت رفتم دیدم نیست حتی اسمشم نمیدونستم
رفتم توی اشپزخونه و در یخچالو باز کردم همه چی بود
بعد صبحانه رفتم جلو اون تلوزیون عظیم الجثه و مشغول کانال اینور اونور کردن شدم

(محمد علی)
صبح زودتر از اونجا رفته بودم تا مغذب نشع
خسته از روی صندلیم بلند شدم و به سمت خونه حرکت کردم
همش ذهنم درگیر اون دختر بود که نکنه کار دست خودش بده
بهتر بود یه خدمتکار بفرستم براش حداقل مراقبش هست، اون دختر امانته دست من و بابد ازش مراقبت کنم
طبق معمول خونه سوت و کور بود و زهره هنوز برنگشته بود و ماهگل خانم مشغول پختن غذا
_سلام اقا خسته نباشید، سفر بخیر
_ممنون شام چیه؟
_فسنجون درست کردم اقا
_ممنون من میل ندارم
_پس میزارم یخچال گشنتون شد گرم کنین شبتون بخیر
سری تکون دادم و از پله ها رفتم بالا
خسته لباسامو عوض کردم و خابیدم
……………………..
صبح با صدای زهره بیدار شدم تازه رسیده بود
مثلا 4 روزه بود و یه هفته طول کشید
با اینکه از بد قولیش دلگیر بودم ولی به روش نیوردو و سفر رو براش زهر نکردم.
_سلام سفر بخیر
_سلام ممنون، جات خالی خیلی خوش گذشت
میدونستم اون کنار دوستاش بیشتر از من بهش خوش میگذره
_تو ام رفتی سفر با رضا؟
_اره برای دیدن کارا یه سفر سه روزه رفتم و اومدم
سری تکون داد و مشغول صبحانه شدیم
زندگی ما خلاصه میشد تو همین حرفای معمولی در اصل رابطه با زن و شوهری نبود و کاملا دوستانه بود
بعد از صبحانه لبای پوشیدو و رفتم سر کار و به کارام رسیدگی کردم
……………………
دوهفته گذشتع بود، بنظرو باید میرفتم ببینم کم و کسری نداره بالاخره هر چند روی کاغذ و صوری اما بازم دلیل نمیشد از انجام وظایفم شونه خالی کنم
خونه ای که براش اماده کرده بودم محله ارومی بود و کسی کاری به زندگی کس دیگه ای نداشت
از پنجره ساختمون دیدم چراغا خاموش بود
با اینکه نگهبان گذاشته بودم ولی بازم نگران شدم و رفتم سمت لابی ساختمون
_سلام طبقه دوم جایی رفتن؟
_سلام خیر جناب
ممنونی گر تم و پا تند کردم سمت اسانسور
نگرانیم دپ برابر شد و دائم داشتم خودمو سرزنش میکردم که نباید یه دخترو تنها ول میکردم
کلید داشتم، تا درو باز کردم رفتم داخل یه چیز محکم خورد تو سرم