سامیار با ذوق از بقیه جدا شد و من رو هم چرخوند سمت خودش و دستش رو روی شکمم گذاشت و گفت:

-واقعا؟..چرا به من نگفتی منم حسش کنم؟..

یکه خورده نگاهش کردم:

-چی؟..

-منم می خواستم حرکتشو حس کنم..

عسل زد زیر خنده و سامان هم خندید و من با حرص گفتم:

-مگه به من گفته بود میخواد حرکت کنه..از کجا بفهمم..

سامیار طلبکارانه گفت:

-به من چه..هرموقع حرکت میکنه من باید حسش کنم…

نگاهم رو اروم چرخوندم سمت مادرجون و گفتم:

-خداوکیلی سر این سامیار چی خوردی مامان؟..چرا این پسر همیشه طلبکاره؟…

مادرجون با خنده سرش رو تکون داد و گفت:

-نمی دونم والا..یادم نمیاد ولی درکل کسی رو با این خصوصیات اخلاقی تو خانواده نداشتیم..شوهرت یه نمونه نادره مامان جان….

خندیدم و به سامیار که شاکی نگاهمون می کرد نگاه کردم…

سرم رو به معنی “چیه” تکون دادم که چپ چپ نگاهم کرد و جوابم رو نداد…

دستم رو گرفت و کشید سمت مبل و گفت:

-بیا دراز بکش باز دوباره پس نیوفتی..

چشم غره ای بهش رفتم و روی مبل نشستم و گفت:

-بخاطره دختره جنابعالی من حالم بد میشه..

سامیار با خنده گفت:

-هرکی گل میخواد باید خارشم تحمل کنه..

-الان تو گلی یا دخترت؟..

لب های سامیار بیشتر کش اومد و با لبخنده پررنگی گفت:

-جفتمون..

خنده ام گرفت و دستم رو روی شکمم کشیدم و پر احساس گفتم:

-تحمل میکنم..

-چی رو؟..

لبخندم عمیق تر شد و با همون لحن گفتم:

-خارِ دوتا گلمو..

سامیار تک خندی زد و دستش رو روی صورتم کشید:

-نیست و نابود میکنم اون خاری رو که بخواد به تو اسیب بزنه…

دستش رو از روی صورتم گرفتم و تا خواستم چیزی بگم سامان با لحن شوخی گفت:

-اه بسه بابا حالمونو بهم زدین..

همون لحظه نگاهش به عسل افتاد که دست به سینه و شاکی نگاهش میکرد و درجا رنگ عوض کرد و گفت:

-البته این مدل صحبتا برای تداوم زندگی بسیار مفیده و من همه جوره تاییدش میکنم…

زدم زیر خنده و سامیار هم خنده ش گرفت و گفت:

-اخه تو که جرات نداری چرا زر میزنی..

سامان نیم نگاهی به عسل کرد و رو به سامیار گفت:

-شر درست نکن بچه..من تازه بخشیده شدم نمیخوام تو دردسر بیوفتم…

با خنده پشتم رو به مبل تکیه دادم و با لذت بهشون نگاه کردم که همچنان کل کل می کردن و تو دلم از خدا خواستم دیگه غم رو مهمون خونه هامون نکنه و همیشه شاد باشیم…..

نفس عمیقی کشیدم و همون لحظه صدای الارم تماس گوشیم بلند شد…

سرم رو چرخوندم و گوشیم رو از روی عسلی برداشتم که سامان صدام کرد:

-سوگل ببین بد میگم..

میون حرفش دستم رو بلند کردم:

-تورو خدا منو قاطی کل کل های بی پایانتون نکنین…

سامان با دلخوری نگاهم کرد و داشت از اینکه طرفشو نگرفتم شکایت می کرد…

حواسم به گوشیم هم بود و برای اینکه تماس قطع نشه، بدون نگاه کردن به شماره تماس رو برقرار کردم….

با خنده به سامان نگاه کردم و گوشی رو بغل گوشم گذاشتم:

-بله؟..

صدایی از اون طرف خط نیومد و من اصلا فکرم سمت مزاحم تلفنیم نبود و دوباره گفتم:

-الو..بفرمایید..

صدای چند نفس بلند و عمیق تو گوشی پیچید و ابروهام کمی جمع شد:

-الو..

دوباره صدای نفس نفسی بلند شد و دلهره چنگ انداخت به دلم…

سامیار نگاهم کرد و گفت:

-کیه؟..

اب دهنم رو قورت دادم و تازه یاده مزاحمم افتادم..

تا خواستم به سامیار بگم “مزاحمِ و باز هم حرف نمیزنه” صدای خش خشی تو گوشی پیچید و بعد صدای گرفته و خش داری با بغض صدام کرد:

-سوگل..

صدا اونقدر اشنا و درعین حال محال بود که خشکم زد..

سامیار خواست گوشی رو ازم بگیره که به خودم اومدم و از جا پریدم و با وحشت گفتم:

-شما؟..

همون صدا، دوباره با همون لحن صدام کرد:

-سوگلم..

سریع گوشی رو پایین اوردم و به شماره نگاه کردم..باز هم از شمال بود…

دهنم خشک شده بود و نفسم بالا نمیومد..چشم هام گشاده شده بود و کمرم تیر میکشید…

گوشی رو باز بغل گوشم گذاشتم و چشم های ماتم چرخید سمت سامیار و با ناباوری و پر از وحشت لب زدم:

-سورن..

گوشی از دستم افتاد و زیر پام خالی شد و داشتم پخش زمین میشدم که دست های محکمی زیر بغلم رو گرفت و اجازه سقوط بهم نداد….

پایان فصل اول

****