پلک هام روی هم افتاد و دلم هری ریخت..

پس حرف زده بودن..با اینکه تقریبا مطمئن بودم اما باز هم خشکم زد…

دست هام رو زیر میز مشت کردم و با نگاهی که می لرزید نگاهش کردم…

لبخندش پررنگ تر شد و از جاش بلند و گفت:

-تا من میز رو جمع می کنم دوتا چایی بریز بریم تو سالن…

سرم رو تکون دادم و بی حرف از جام بلند شدم و رفتم سمت سماور…

مامان از قبل چایی دم کرده بود و دوتا فنجون برداشتم و با دست هایی که می لرزید، مشغول چایی ریختن شدم….

فنجون هارو داخل سینی گذاشتم و قندون رو هم کنارشون گذاشتم و نیم نگاهی به مامان انداختم…

تقریبا میز رو جمع کرده بود و وقتی متوجه نگاهم شد گفت:

-برو منم الان میام..

انگار لال شده بودم که دوباره بی حرف سینی رو برداشتم و جوری از اشپزخونه رفتم که انگار داشتم فرار می کردم….

سینی رو روی میز گذاشتم و روی کاناپه نشستم و پاهام رو جفت کردم…

دست هام رو تو هم قفل کرده بودم و با استرس فشار می دادم…

صدای قدم های مامان رو که شنیدم دوباره دلم فرو ریخت…

کنارم با کمی فاصله نشست و من نگاهم رو پایین انداختم و از نگاه کردن بهش فرار می کردم…

کمی بینمون سکوت شد و بعد مامان اروم صدام کرد:

-پرندم؟.‌

دست هام رو محکم تر بهم فشردم:

-جونم..

#پارت1800

دوباره مکثی کرد و دستش رو روی دست هام گذاشت و گفت:

-به من نگاه کن..

لبم رو گزیدم و یه جوری نگاهش کردم که انگار هر لحظه ممکن بود بزنم زیر گریه…

لبخند ارامش بخشی زد و با مهربونی گفت:

-با سورن حرف زدی؟..

هول شدم و تند تند گفتم:

-نه..نه به خدا..امروز اصلا باهاش حرف نزدم..

-امروز رو نمیگم..

گنگ نگاهش کردم که لبخندش پررنگ تر شد و سر تکون داد:

-امروز صبح اومده بود اینجا..

-چیکار داشت؟!..

با لبخند و چپ چپ نگاهم کرد که با خجالت نگاهم رو دزدیدم…

فشاری به دستم اورد که نگاهم برگشت سمتش و لبخندش اروم اروم از روی لبش محو شد و جدی اما همچنان مهربون گفت:

-درمورد خودش و تو باهام حرف زد..

چشم هام رو بستم و دلم می خواست از اونجا بلند بشم و فرار کنم برم تو اتاقم قایم بشم…

دستش رو که از روی دست هام برداشت، با نگرانی چشم هام رو باز کردم و نگاهش کردم…

این دفعه مامان نگاهم نمی کرد و لحنش کمی دلخور بود:

-دوست داشتم اول از خودت بشنوم..من تا الان مادر بدی بودم؟…

لبم رو گزیدم و نالیدم:

-مامان..

لحنش همچنان گرفته و دلخور بود:

-مادر سخت گیری بودم برات؟..

#پارت1852

از حرف های مامان بغضم گرفته بود و سرم رو پایین انداخته بودم…

سنگینی نگاه همه رو حس می کردم اما خجالت می کشیدم حرف بزنم…

مامان دستش رو روی دست های تو هم قفل شده ام گذاشت و اروم صدام کرد…

سرم رو اروم بالا اوردم و نگاهم موند به سورن که دقیقا روبه روم نشسته بود…

اخم هاش کمی تو هم بود و با استرس پاش رو تند تند تکون میداد…

متوجه نگاهم که شد، لبخند مهربونی روی لب هاش نشست و سرش رو تکون داد…

نگاهم چرخید سمت کیان و البرز که با دلگرمی و محبتی برادرانه نگاهم می کردن و سرشون رو به تایید تکون دادن….

دوباره سرم رو پایین انداختم..تو دلم غوغایی به پا بود اما انگار لب هام مهر و موم شده بودن…

چشم هام رو روی هم گذاشتم که سوگل با مهربونی گفت:

-دهنمونو شیرین کنیم عروس خانم؟..

دوباره سرم رو بالا اوردم و نگاه همه رو منتظر رو به خودم دیدم…

یک بار دیگه به سورن نگاه کردم و دلم از نگاهش گرم شد و با تته پته و یواش گفتم:

-ب..بله..

هول شدم و خواستم این بله ی صریح رو درست کنم و تند تند گفتم:

-یعنی..هر..هرچی..مامانم بگه..

کمی سکوت شد و سوگل این دفعه مامان رو سوالی صدا کرد:

-مهتاب خانم؟!..