– الان دوست داری بخوری ؟

– معلومه ، من عاشق بستنیم .

– پس اول باید بریم داخل ، تا من حساب کتابای بچه ها و کاووس خان و انجام بدم و بعد بیام دنبالت که بریم دنبال بستنیِ گندم خانومم ………. فقط گندم بچه های دیگه ، یا اکرم و کاووس خان متوجه چیزی نشن ها …….. که اگه بفهمن ، بستنی هم بی بستنی .

– حواسم جمعِ یزدان جون ………. قول میدم .

– پس پیاده شو که الان صدای کاووس هم در می یاد .

گندم با صورتی بشاش و خندان ، گل به دست از ماشین پایین پرید و به سمت اطاق کاووس حرکت کرد تا یزدان اول از همه حساب کتاب های امروز او را انجام دهد .

یزدان بعد از سلام علیکش با کاووس ، کنارش نشست و طبق معمول این چند سالی که حساب کتاب های بچه ها را به دست گرفته بود ، دفتر دستکش را جلو کشید و حساب کتاب بچه ها را انجام داد .

گندم پشت در اطاق کاووس ، به دیوار تکیه زده بود و با نوک کفش کهنه اش سنگ ریزه مقابل پایش را به بازی گرفته بود و عقب جلویش می کرد .

نمی دانست یک ساعت شد که بدون حرکت ، پشت در اطاق کاووس ایستاده بود یا نه ، که یزدان با چهره ای خسته از اطاق خارج شد و همین که خم شد تا کفشش را به پا زند ، چشمش به گندم تکیه زده به دیوار افتاد .

– تو اینجایی ؟

– اوهوم ، منتظر تو بودم .

یزدان نگاهش را چرخی در محوطه گاراژ داد و مچ دست گندم را گرفت و او را با خود به گوشه ای کشید .

– مگه نگفتم تابلو بازی در نیار تا بیام دنبالت .

گندم از همان لبخندهای بی خیال پت و پهنش زد و چشمان براق عسلی رنگش را بار دیگر به رخ او کشید :

– خب ترسیدم یادت بره نیای دنبالم .

– خب ترسیدم یادت بره نیای دنبالم .

– تا حالا شده من حرفی بزنم ، بعد بزنم زیرش و بهش عمل نکنم ؟

– خب ……. نع .

– پس باید بازم صبر می کردی تا من بیام دنبالت .

گندم پشیمان ، همچون گربه ای که بخواهد خودش را برای صاحبش لوس کند ، خودش را به او چسباند و دستانش را دور کمر او حلقه زد و چانه به شکمش تکیه داد و از پایین نگاهش کرد :

– یعنی دیگه نمی خوای ببریم بیرون و برام بستنی بخری ؟

یزدان به چشمان پر تمنای گندم نگاه کرد و لبانش به لبخندی کش آمد ………. مگر می شد گندم این چنین برای او ناز بیاید و اینگونه در چشمانش نگاه کند و ، او حرفی برخلاف میل این دختر بزند …….. مگر امکان داشت ؟؟؟

– اگه قول بدی که حرف و گوش بدی و انجامشون بدی ، می ریم .

گندم ذوق زده خودش را به سرعت از او جدا کرد و بالا پایین پرید ………. یزدان بدون آنکه بخواهد ، دلیلی برای زندگی و بقای گندم شده بود .

– قول مردونه میدم که دیگه تمام حرفات و گوش کنم .

یزدان با انگشت به نوک بینی اش ضربه ای زد :

– پس بیا که دوباره باید از دیوار پشتی گاراژ بالا بریم .

گندم ذوق زده جیغی از هیجان کشید و خنده بلندی کرد ……… همیشه کارهای پنهانی و قایمکی که با هم انجامش می دادند ، بدجوری به او مزه می داد .

یزدان نگاهش را به سرعت دوری در حیاط داد و به سرعت دست مقابل دهات گندم گرفت و ساکتش کرد :

– چه خبرته بچه ؟ …….. می خوای همه رو خبردار کنی ؟

گندم به همان سرعت آرام گرفت و تنها با چشمانی برق افتاده و شیطانی به یزدانی که هنوز هم با دست جلوی دهان او گرفته بود نگاه کرد .

– دستم و بر می دارم ، سر و صدا کنی نمی برمتا .

گندم سری تکان داد و یزدان کش آمدن لبان گندم را بر روی پوست کف دستش حس کرد …….. ندیده هم می توانست حس کند ، الان لبان گندم زیر دستش طرحی از لبخند دارند .

دستش را کنار کشید و توانست لبخند گندم را ببیند ……… مچ دستش را گرفت و بعد از نگاهی به اطراف ، او را به سمت قسمت تاریک حیاطِ گاراژ کشید …….. این قسمت علاوه بر تاریک بودن ، دیوارهای نسبتاً کوتاه تری ، البته برای قد و قامت یزدان داشت .