جگرم میسوخت ولی ادامه دادم :

اون شب ما از روستا فرار کردیم

مارال بخاطر ما موند ، قرار بود چند وقت دیگه برگردیم و نجاتش بدیم

اما نشد ، نشد که بشه .‌

آرتام بی قراری میکرد

مارال افسرده شده بود …

من شاهو به شیراز پناه آوردیم

شاهو یه خونه تو شیراز داشت که هیچکس ازش خبر نداشت ‌

درسته پدرم ، عموم و اردلان در به در دنبالمون بودن تا یه ردی ازمون پیدا کنن ولی زندگیمون با عشق سپری میشد ‌ .

فلش بک به گذشته :

شاهو مطمئنم یه چیزی شده و تو به من نمیگی .

لبخند مهربونی زد :

چی رو میخوای بدونی خانومم ؟

– دلیل ناراحتیت دلیل گرفته بودنت

نکنه …

نفس عمیقی کشید :

شاید بهتر باشه الان بهت بگم

ببین ، ما تو این چند سال همه جوره خودمونو از چشم همه پنهون کردیم

ولی …

– ولی چی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اردلان پیدامون کرده .‌

با بهت چشم به دهانش دوخته بودم

سرم داشت گیج میرفت .

شاهو متوجه حالم شد و سریع ادامه داد :

نمیزارم هیچ بلایی سرت بیاد

همین امشب باید از اینجا بریم

باید بریم یه ویلا تو خارج از شهر

مال دوستمه ، جاش امنه .

اشک هایی که سدشون شکسته شده بود دست خودم نبود .‌

جرم ما چی بود ؟

جرممون چی بود که بخاطرش تموم این سال ها تو جنگ و گریز بودیم .

ما از ملت عشق بودیم

گناهمون همین بود

ما زبان را ننگریم و قال را

ما درون را بنگریم و حال را

موسیا آدابدانان دیگرند

سوخته جان و روانان دیگرند

ملت عشق از همه دین ها جداست

عاشقی را ملت و مذهب خداست

فقط چند دست لباس و طلاهامو برداشتم .‌

منتظر شاهو بودم تا آماده بشع

ولی هیچکس نمیدونست اون شب قراره …

زمان حال :

بغضی گلومو چنگ میزد که توانایی حرف زدن رو ازم گرفته بود .‌

از زبان بهراد :

به تیدا خیره شدم که به خودش میلرزید .

اشک هاش صورت مثل ماهش رو‌ خیس کرده بود .

چی میفهمیدم ؟

پدر تیدا پسر عموی باباس ؟

عصبی بودم ، چرا من هیچی از گذشته نمیدونستم .

یعنی من و تیدا بازیچشون بودیم ؟

اسم ها به ذهنم هجوم میاوردن

مارال ، آرتام ، شاهو ، آبتین ، هاکان

هجوم این افکار باعث سردرد شدیدم شده بود .‌

صدای عصبانی تیدا بلند شد :

اگه بابای من ، پسر عموی این آقاست

پس چرا فامیلی هامون فرق داره باهم ؟

اسپاکو :

گفتم که ، این قصه سر دراز دارد

به وقتش همه چیز رو واستون تعریف میکنم .‌

این رو گفت و ما رو با دست و پای بسته تو اون اتاق رها کرد

اشک های تیدا حسابی رو مخم بود

یهو شروع کرد به حرف زدن رو به هاکان :

تو مامانم رو دق دادی

همونجوری که سال ها منو عذاب دادی ، همه ی زندگیم رو ازم گرفتی

زمانی که نیاز داشتم با یکی حرف بزنم ، زمانی که دلم عروسک و اسباب بازی میخواست …

روز های تولدم رو یادته ؟

همه ی بچه ها روز تولدشون کادو و کیک داشتن ولی من چی ؟

من همیشه با قبر مامانم مواجه شدم

بجای قهقهه زار میزدم .

بجای فوت کردن شمع های رو کیک

شمع های رو قبر رو روشن کردم

بزرگ هم که شدم ، منو دادی به یه آدم یه لا قبا که هر بلایی دلش خواست سرم بیاره

آدم با سگش هم اینجوری نمیکنه

انقد پشتم نبودی ، بهراد هر بلایی خواست سرم آورد

راهی دیوونه خونم کرد

من عقده هام رو تو رینگ بکس خالی کردم .

من درد هامو با شلیک کردن به عکستون التیام دادم .

مطمئنم شب اول قبر ندارم ، همه ی درد هامو تو همین دنیا خدا بهم داده

هرچی امتحان سخت بود ازم گرفته

از زبان اسپاکو :

شاهو ، داری میبینی ؟

آره مطمئنم که میبینی

بعد از این همه سال دارم جیگرمو خنک میکنم

دارم انتقامتو میگیرم از کسایی که کشتنت .

دوباره وارد اتاق شدم

اردلان داد زد :

اسپاکو بسه دیگه

بعد این همه سال خسته نشدی ؟

خسته نشدی این همه پای شاهو وایسادی ؟

تهش چی بهت رسید ؟

جز درد و عذاب و یه زندگی یواشکی چی داشت واست ؟!!!…

دستمو با تمام قدرت کوبوندم تو صورتش و جملاتم رو مثل شلاق به صورتش زدم :

اون مرد بود ، بر عکس تو

اون عاشق بود ، برعکس تو

شاهو همه چیز من بود

چشمش به دنبال ناموس یکی دیگه نبود .

تو هیچوقت نتونستی حتی شبیه شاهو باشی ..

آخه میدونی ، این رفتارا ریشه در ذات آدم داره

البته ذات پسرت هم به خودت رفته

درست مثل ۳۳ سال پیش خودت

با این تفاوت که تو منو نابود کردی

و اون تیدا رو …

منتظر جوابش نشدم و رو به تیدا گفتم :

میخوای بدونی چرا همه ی عمرتو تو فقر گذروندی ؟ میخوای بدونی چرا فامیلیت با بهراد فرق میکنه ؟

به مردمک لرزون چشم هاش خیره شدم .‌ این مظلومیت ، فقط متعلق به مارال بود .‌

ادامه دادم :

پدرت پسر عموی ناتنی ما بود

یعنی بچه ی شوهر قبلی زن عمو بود

واسه همین فامیلیش سرمده

میدونی نکته جالب ماجرا چیه؟

اینکه پدرم ، پسر یکی دیگه رو به دختر های خودش ترجیح داد

چرا ؟ چون هاکان پسر بود و ما دختر

هاکان سهم ال ارث باباشو گرفت و به بهونه خوشبختی مارال به شهر اومدن .‌

طولی نکشید که کل ثروتش رو تو راه عیاشی به باد داد

مارال نمیتونست برگرده …

پدر ، زمانی که مثل غنچه ی نوشکفته بود اونو نخواست . چرا ؟ به کدامین گناه ؟ به جرم دختر بودن ؟

لعنت به تفکری که سال هاست داره عذابمون میده

یکی خواهرش رو سر برید و رفت پاسگاه ، با افتخار گفت من کشتمش

کشتمش ، که آبرومو بخرم

کشتمش چون پشت سرش حرف میزدن .

اعدامش کردن ؟ نه …

چرا ؟ مگه اون دختر انسان نبود ؟

نه نبود …‌

ما زن ها موجودات شگفت انگیزی هستیم .

این همه سال دووم میاریم و دم نمیزنیم .

خنده دار بود . زندگیمون انقد مسخره بود که فقط دلم میخواست ساعت ها بهش بخندم .

خواهرم سوخت و ساخت

به امید درست شدن این زندگی که هاکان به گند و گوه کشیدش

هاکان : تقصیر من ن..

حرفشو قطع کردم :

خفه شو و بزار حرفمو بزنم

دیگه چیزی نگفت و من دوباره گفتم

برای خواهرزادم از زجر های مادرش گفتم :

توی اون اوضاع و احوال تو به دنیا اومدی . یه دختر درست مثل مارال

به زیبایی و خوش ذاتی مارال …

‌مادرت سر زا نرفت

هاکان …

داد های هاکان نزاشت حرفمو تموم کنم …