– اون وقت من چرا باید به استادی که خودش قرار بود عامل گند زده شدن به زندگیم و عقب افتادنم از درس باشه اعتماد کنم؟
گفتم و بلافاصله پشیمون شدم.. به هر حال قصدش کمک بود و من دوست نداشتم زیاد بی چشم و رو به نظر بیام.. ولی بازم نشون داد که امروز کاملاً از دنده راست بلند شده و هیچی قرار نیست عصبانیش کنه.. البته به جز اقدام من برای گند زدن به زندگیم..
– مجبوری اعتماد کنی.. چون الآن دیگه استاد جهانگیری هم رفته و تو در هر صورت نمی تونی درست و حذف کنی.. تو اتاقش که بودم گفت ساعت هشت یه جلسه مهم داره!
چشمام و محکم بستم و همونطور که آرنجم و به میز سنگی شطرنج تکیه می دادم سرم و محکم با دستام نگه داشتم که پرسید:
– استاد این درستون خداوردیه یا کاشمری؟
دیگه چاره ای برام نمونده بود جز اعتماد کردن بهش و حالا که قرار بود امتحان بدم دیگه نباید وقتم و با اعصاب خوردی تلف می کردم..
– کاشمری!
– خب خوبه.. اون زیاد امتحاناش و سخت نمی گیره.. فقط تهش یه سوال ده نمره ای داره که باید سرش حواست و خیلی جمع کنی.. ولی اگه ده نمره دیگه رو کامل بگیری دیگه خیالت از مشروط نشدن راحته.
با اطلاعاتی که بهم داد و مطمئناً دانشجوهای دیگه ازش بی نصیب موندن توجهم بهش جلب شد و چهارچشمی بهش زل زدم که پرسید:
– براتون مشخص کرده از کدوم فصل ها سوال می ده؟
– چون نخوندم یادم نیست.. ولی صفحه اول کتاب نوشتم.
قبل از این که بخواد صفحه اول و باز کنه گفت:
– اون موقع که من دانشجوش بودم از فصل چهار و پنج و هفت سوال داده بود..
صفحه اول و که باز کرد با چشمای گرد شده زل زدم به اعداد «چهار و پنج و هفت» که خودم نوشته بودمش و الآن یادم نبود..
ولی آدمی که چهار پنج سال پیش این درس و پاس کرده بود و این وسط هم سابقه شیش ماه تو کما موندن و داشت حافظه اش از من بهتر کار می کرد.
با لبخند یه وری سرش و بلند کرد و نگاهش و به صورتم دوخت..
– دیدی گفتم؟!
بی اختیار به لبخندش خیره شدم.. نمی دونم بازم حافظه ام یاری نمی کرد.. یا جدی جدی داشتم برای اولین بار لبخندش و می دیدم.
ولی مطمئنم که سر کلاس هم یه استاد جدی بود و کم می خندید که حالا این لبخند انقدر برام عجیب و در عین حال.. جذابه.
نگاهم و سریع گرفتم که اونم دوباره به کتاب خیره شد و گفت:
– اصولاً اساتید.. قابل پیش بینی ترین موجودات زمینن. به خصوص استادای بی حوصله ای مثل کاشمری که سال های آخر تدریسشونه و حوصله ندارن برای هر ترم یه سوال جدا طراحی کنن..
– یعنی.. یعنی انقدر خوب همه چیز و از زمان دانشجویی یادتونه؟
– انقدر یادمه که می تونم بگم از هر فصل چه سوالایی تو امتحان میاد!
– خب بگید بهم!
دوباره لبخندی به این اشتیاق یهو متبلور شده وجودم زد و کتاب و به سمتم هل داد..
– قبلش یه کم این فصل ها رو بخون.. در حد مرور کردن.. بذار ذهنت آماده بشه. اگه فقط سوالا رو بگم و تو همونا رو حفظ کنی.. سر امتحان همه اش می پره.. ولی این جوری راحت تر می تونی جواب ها رو برای خودت تجزیه و تحلیل کنی و با روش هایی که من بهت یاد می دم.. توی ذهنت نگهشون داری. روش هامم ردخور نداره.. نگران نباش. این امتحانت و که دادی.. خودت می فهمی آدم قابل اعتمادی ام.. حتی اگه یه زمانی تصمیم داشتم عاملی بشم برای گند زدن به زندگیت!
لبم و به دندون گرفتم و با شرمندگی کتاب و به سمت خودم سر دادم که از جاش بلند شد و پرسید:
– سردت نیست؟
– یه کم!
– می خوای بریم تو ماشین بشینی؟
– نه.. همین جا خوبه!
عالیه
بله دیگه میران بدبخت ناقص شده افتاده اون سر دنیا که درین خانوم به لاس زدنش با خواستگارش برسه و اینکه لبخند علی عسگری براش جذاب باشه😏
دو حالت داره:
یا این آدم ندیده بی موقع باز عاشق میشه، وقتی میران برگشت برای این علیعسکری بدبخت شر درست میکنه.
یا براش میشه درس عبرت، میفهمه میشه بخشید و خوب بود و … و میره سراغ میران و به خیر و خوشی تموم میشه.
امکان اینکه میران بکشه کنار و به خیال دختره خودکشی کنه و از ناقص بودن متنفر باشه و … اصلاً نیست. تا زمانی که درینی هست، اگه نصف تن میران هم عملی و مصنوعی بشه، نصفه دیگهاش لاشهاش رو دنبال درین میکشونه. چون بود و نبود خودش رو تو وجود و بودن درین تعریف کرده.
دقیقا
همینطوره که میگی ولی نمیدونم چرا یه حس مزخرفی میگه درین با ای یارو ازدواج میکنه