قبل از اینکه فرصت تحلیل کردن پیدا کنند مشت محکم ارسلان به یک باره در صورت پسری که کیف دلارای را گرفته بود فرود آمد

حتی صدای هین ترسیده دلارای هم باعث کوتاه آمدن خشمش نشد

مشت دیگری در صورت پسر زد و خونسرد غرید

_چه گهی داشتی میخوردی؟ ادامه بده می شنوم

مشت بعدی را زد

دعوا بینشان بالا گرفته بود ولی حریف ارسلان نمی شدند

کم سن و سال و معتاد بودند

با همان چند مشت و لگد در حالی که به غلط کردن افتاده بودند دور شدند

ارسلان نفس نفس زنان به سمت دلارای که ترسیده خیره اش شده بود برگشت :

_اونقدر خودسر شدی که فرار میکنی آره ؟

دلارای بغض کرده سر بالا انداخت :

_خودت خواستی برم

دندان روی هم سایید و پر از حرص لب زد :

_من گفتم یا خود خرت تو دهنم حرف گذاشتی ؟

بازویش را گرفت و بی توجه به حالش سمت ماشین هلش داد :

_فکر کردی سر تعارف تو خونم نگهت داشتم ؟

دلارای از شدت درد نالید :

_دلت واسم سوخت!

ارسلان بازویش را چنگ زد و عصبی زیر گوشش غرید :

_من دلم واسه کسی نمی سوزه

هر وقت نخوامت پرتت می کنم تو خیابون ولی فعلا راضیم

توهم قراره جبران کنی نه عسلم ؟

دستی که بازویش را گرفته بود پایین تر کشید و به کمرش رسید

فقط بخاطر ترساندن دخترک ادامه داد :

_نترس هر شب بهت جا دادم حسابش دستمه

تسویه می کنیم با هم

مجبورش کرد روی صندلی شاگرد بنشیند

و روی بدنش خم شد

دلارای غمگین زمزمه کرد :

_ازت متنفرم

تو آدم نیستی ارسلان

تو دل نداری ، احساس نداری

هیچ فرقی نداری با پسرایی که الان باهاشون دعوا کردی

مطمئنم اونام بخاطر بدنم حاضر بودن بهم جای خواب و غذا بدن

مثل تو !

ارسلان دستش را کنترل کرد تا روی گونه دخترک فرود نیاید

خشمش را جمع کرد تا به خانه برسند و خونسرد خندید :

_حرفتو یادت نگهدار خوشگلم

رسیدیم خونه جوابشو میدم بهت

دلارای بغض کرده به فضای بیرون خیره شد و آرام گفت :

_همین رفتارت راه رفتنو نشون آدم میده

ارسلان محلش نداد

ماشین را که پارک کرد قبل از دخترک پیاده شد

در سمت دلارای را باز کرد و بیرون کشیدش

بازویش را محکم فشار داده و تنش را دنبال خودش کشید

میان راه چند باری سکندری خورد و هر بار برای جلوگیری از نیفتادنش مجبور به چنگ زدن بازوی ارسلان شد

هیچ حرفی نمیزد

از ارسلان شاکی بود و احساس میکرد احساسش نسبت به او تمام شده اما هنوز هم از عصبانیتش می ترسید

از اینکه دست رویش بلند کند یا آسیبی به بچه برسد

آنقدر تنها بود که بچه تبدیل شده بود به تمام هستی اش

از ، از دست دادنش وحشت داشت

ارسلان در سمت آسانسور را باز کرد و گفت :

_سوارشو