نگاهش روی لب های نیمه باز رز‌‌ کشیده شد:

– خواستن با دوست داشتن فرق میکنه!

دستش مشت شد و ادامه داد:

– خواهرت خوب معنی این جملرو می‌دونست

رز سری به تایید تکون داد و خیلی جمله ی پیچیده ای نبود وقتی پازل ها کنار هم قرار می‌گرفتند:

– پس تورو دوست داشت اما خواسته هاشو انتخاب کرد

یک قدم رفت جلو چونه رز را بالا گرفت و خیره تو صورت رز شد!

سری به تائید تکون داد و لب زد:

– خواسته هایی که قرار بکشونش تو سینه ی قبرستون… میدونی؟خودش خواست

همه چیو خودش خواست…

خودش خواست عاشقم بشه و‌ عاشقم کنه!

خودش خواست به خاطر آرزو های مسموم بلند پروازانش پا بزاره رو آیندمون

خودش خواست من الان قاتلش بشم و اون قربانی

خودش خواست بی معرفت باشه

خودش خواست!

فک رز رو‌‌ به آرامی به عقب هول داد و نفس عمیقی کشید، کنار یونجه های زرد رنگی که روی هم گذاشته شده بودند نشست و دستوری گفت:

– برو… می‌خوام تنها باشم

رز همین طور که فکش رو‌ ماساژ می‌داد سری به چپ و راست تکون داد و کنارش نشست و صدای نچ‌ بلند میکائیل بلند شد رز‌ بی توجه گفت:

– خیلی دوستش داشتی نه؟

میکائیل نگاهش نشست روی صورت رز و انگاری زیر نور ماه… ماه تر شده بود!

جوابی نداد فقط نگاهش کشیده شد روی لب های رز…

یک کام عمیق از لب های ترش و شیرین رز می‌توانست دخترک را لال یا فراری دهد؟

#پارت_222

با این حال بیخیال افکارش شد و خیره به ماه که تنها چراغ شب بود شد اما رز صدایش قطع نشد:

– اصلا بیا بازی!

بازی؟ دخترک زرنگ خوب فهمیده بود میکائیل بازی و شرط بندی را دوست دارد!

میکائیل به زرنگی رز نیشخندی زد و بالاخره جواب داد:

– همون بازی که اگه باختی میتونم باهات هر کار دلم خواست بکنم؟

رز چینی به ابرو هانش داد و قطعا هیچ وقت این بازی را اگر برنده نمی‌شد شروع نمی‌کرد:

– نه… یه بازی بی خطر تر

میکائیل نچی کرد:

– حال حوصله بازی بی خطرو نئارم

رز به سمت میکائیل مایل شد:

– همیشه بازی پر خطرم برندش تو نیستی

میکائیل نگاهش روی رز نشست:

– ریسک نکنیم همیشه باختی

رز پوفی کشید و نفس های داغش روی صورت میکائیل نشست و میکائیل نگاهش روی لب های رز دوباره نشست!

انگار مثل گرگی زیر نور ماه از خود بی خود می‌شد و باید آهوی کوچک دوست داشتنیش را شکار می‌کرد…

رز نگاهش را گرفت و گفت:

– خیله خب بازی نکن منو برگردون خونه خودت بیا این جا باز سر به بیابون بزار

میکائیل با شنیدن این جمله تک خنده ای کرد.

پس دخترک از سیاهی می‌ترسید:

– جالبه!

بعضی آدما خودشون و با سیاهی یکی میکنن یه سری دیگم از سیاهی می‌ترسن

با پایان جملش سرش رو به علوفه ها تکیه داد و خیره به نیم رخ رز ادامه داد:

– خیله خب بازی کنیم اما…

نگاه رز روی میکائیل نشست و نگاه میکائیل دوباره روی لب های رز و ادامه داد:

– من بدون جایزه و شرط بندی بازی نمی‌کنم

#پارت_223

رز سری به معنی باشه تکان داد و حالا که خواب هر دویشان پریده بود بازی کردن حداقل سرگرمشان می‌کرد:

– از هم سوال می‌پرسیم هر سوالیو نخوایم جواب بدیم باید جریمشو بدیم

کمی مکث کرد جدی تر ادامه داد:

-قانون بازی… صداقت داشته باشیم!

یک لحظه میکائیل حس کرد رز ادای او را دراورد:

– قانون؟! اومدی مثلا ادا منو در بیاری الان؟

رز شونه ای انداخت بالا و میکائیل نفس عمیقی کشید؛ قطعا بازی کسل کننده ای بود!

در اصل بازی نبود دخترک تنها اطلاعات می‌خواست… خواست بی‌خیال شود که رز سمتش خم شد و تند تند گفت:

– خوابمو که پروندی داشتی خفمم می‌کردی الآنم آوردیم منو وسط بیابونی شب پس الان حداقل قبول کن

میکائیل نگاهش میخ لب های دخترک بود و رز چرا متوجه این نگاه های خیره نمی‌شد؟

– باشه بازی می‌کنیم جریمه هم هر چی طرف مقابل بگه…

رز به علوفه ها تکیه داد و لبخندی زد:

– خب می‌پرسم… دوستش داشتی؟

با پایان جملش لبخند پیروز مندانه ای زد و میکائیل در سکوت مطلق خیره به رز شد.

جواب سوال مساوی می‌شد با بی شمار سوال های دیگر از جانب رز که باید در مقابلشان سکوت می‌کرد، پس جواب نداد.

و رز با بدجنسی و به یک بار سه تار مشکی موی میکائیل را محکم کشید و کند!

جوری که صدای آخ میکائیل در محوطه پیچید و ناخواسته دستش را روی سرش گذاشت و رز سریع ادامه داد:

– ولی من فکر می‌کنم دوستش داشتی!

و با بد جنس تمام تار های مشکی رنگ میکائیل را کنار انداخت و ادامه داد:

– اینم جریمت… خب؟ بپرس

میکائیل در دلش پدری ازت درارمی مرور کرد و پرسید:

– سایزشون چنده؟!

#پارت_224

به قفسه ی سینه ی رز اشاره ای کرد و رز با چشمانی گرد شده اخمی کرد و همین طور که ناخوداگاه در خودش جمع می‌شد پر اخم گفت:

– هوی بی ناموس بازیا چیه؟ سوال درست بپرس

میکائیل بدون این که ذره ای شوخی در صدایش باشد جواب داد:

– سوال درست چیه دیگه؟

سوال سوال

– یعنی سوال بی ناموسی نپرس

میکائیل به نقطه تاریکی خیره شد:

– قانون بازی فقط صداقت بود

تا تو باشی وقتی قانون خواستی ببری بدوزی خوب قبلش فکر کنی بعد تصویبش کنی

رز تو سکوت پر اخم خیره به میکائیل ماند و این یعنی سوالت جوابی ندارد.

میکائیل هم در دلش نیشخندی زد خواست لبان رز را محکم ببوسد و بازی را خاتمه دهد اما از بازی کم و بیش خوشش آمده بود پس بوسه بماند برای آخرش!

لبخند کمرنگی زد و در یک حرکت از رز تقلید کرد یکی دو تار از موهای رز سریع کند و گفت:

– ولی من فکر می‌کنم سایزش ریز

نه مثل این که میکائیل بازی هارا خوب یاد می‌گرفت!

رز هم آخی گفت و کف سرش را ماساژ داد.

ابرو هانش درهم شکستند و میکائیل لبخند خاصی به قیافه درمونده رز زد و ادامه داد:

– خب حالا تو بپرس

#پارت_225

برای سوال بعدیش کمی تردید داشت اما آخر دلش را به دریا زد و خیره تو چشم های میکائیل لب زد:

– دوستم داری؟!

میکائیل نیشخندی زد! انگاری دخترک به دوست داشتن ها گیر داده بود…

کمی مکث کرد و در نهایت خودش را سمت رز متمایل کرد و گفت:

– این سوال و یه بار پرسیدی منم گفتم دوست داشتنی به نظر نمیرسی… مگه بخوای جواب دیگه ای ازم بشنوی که باز می‌پرسی

رز سکوت نکرد و همیشه جواب در آستینش داشت:

– نه پرسیدم که بگم من دوست ندارم پس خودتو زیاد اذیت نکن

میکائیل تار های موی رز رو کنار زد و با لبخند کمرنگی زمزمه وار گفت:

– اما تو شبیه کسایی هستی که میتونم دوستشون داشته باشم می‌دونی…

لبش رو چسباند درب گوش رز و آرام ادامه داد:

– شبیه کسایی که باهات جون میده خاطره سازی کنی!

حرارت نفس هایش زیادی داغ بود و رز در خودش جمع شد، سرش به یونجه های تیز خشک شده که چسبید میکائیل بوسه ای نشاند روی لاله ی گوش دخترک!

اما برایش کافی نبود و بوسه هایش پشت سر هم روی گردن دخترک نشست و جاده ی خودش را ساخت و رز لال شده بود.

نه ممانعت می‌کرد نه حرفی می‌زد و انگاری بر خلاف میل باطنیش خوشش می‌آمد و حالا میکائیل روی تن نحیف دخترک خیمه زده بود و تن ترش و شیرین دخترک را مزه می‌کرد!

هر چه بیشتر می‌بوسید تشنه تر می‌شد؛ هر چه بیشتر عطر تن رز را در بینیش می‌کشید بیشتر حریص می‌شد و دستش که روی کمر رز نشست و پیشانیش که به پیشانیش چسبید رز به خودش آمد و همین طور که نفس نفس می‌زد با دست کمی میکائیل رو به عقب هول داد و فقط اسمش را صدا زد:

– میکائیل…؟!

حرفش ادامه نداشت و انگار پسرک چشم آبی داستان، سپهر را فراموش کرده بود و خودش هم تعجب کرده بود و میکائیل لب زد:

– حالا من میپرسم!

لبش میلی متری رز ایستاد:

– من شبیه کسایی نیستم که می‌تونی دوستشون داشته باشی؟

رز گیج بود درگیر احساساتش و تجربیات تازش بود و دهنش برای صحبتی باز شد اما حرفی نداشت…

میکائیل هم نیازی به پاسخ نداشت و به هر حال باید لب های رز رو‌‌ امشب مزه مزه می‌کرد. خواستش رو‌ آمد اجابت کند اما صدای واق زدن سگی و روشن شدن یک باره ی چراغ های خانه ی خاله ی رز باعث شد نگاهش از رز کنده شود!

#پارت_226

ابرو هایش درهم شکست و چشمانش باریک شد؛ پیر زن که در خواب سنگینش غرق بود

بیدار شده؟!

صدای واق زدن سگ که بیشتر شد ذهنش آلارم داد و رز تند تند گفت:

– خاله!… بیدار شده الان ببینه نیستیم نگران می…

و حرفش با صدای تیری که در محوطه پیچید نصفه ماند!

میکائیل دوهزاریش سریع افتاد و قبل این که رز جیغی بزند یک دستش محکم نشست روی لب های رز و در چشمان ترسیده رز خیره شد.

به نشانه ی سکوت انگشت اشارش رو روی بینی اش گذاشت و صدای ضربان قلب رز که به سینه اش می‌کوبید را حس می‌کرد.

خودش هم دست کمی از رز نداشت و انگار شغال های آدم نما غافل از این که رز و میکائیل در خانه نیستند سر و کله شان پیدا شده بود!

رز بیچاره از حیوانات درنده ی بیرون از خانه می‌ترسید و از آدم نما های حیوان غافل بود.

میکائیل آب دهانش را قورت داد و آرام لب زد:

– سر و صدا نکن!

دستش را از روی لب های رز برداشت و خودش را از روی تن رز کنار کشید و از پشت یونجه ها سرکی کشید اما چیزی دستگیرش نشد و صدای آرام و ترسیده رز بلند شد:

– صـــ..صدای چی بود!؟

میکائیل جوابی نداد و رز با صدای بغض آلود لب زد:

– میکائیل خا… خالم؟!

سمت رز برگشت؛ صورت کوچکش را با دستان مردانه اش قاب کرد و پچ‌ زد:

– گوش‌ کن ببین چی میگم… هر اتفاقی افتاد هر چی شد هر چی شنیدی فقط و فقط با آخرین توانت سمت شالیزار می‌دویی فقط می‌دویی…

به پشت سرتم نگاه نمی‌کنی

#پارت_227

اشک های رز روی صورتش جاری شدند.

درک‌ نمی‌کرد و ترسیده بود.

سری به چپ و راست تکان داد و نگاهش روی خانه‌ی خاله نشست که میکائیل صورتش را سمت خودش دوباره چرخاند:

– گوش کن به من

رز این بار برای فهمیدن مقاومت کرد، سر به چپ و راست تکان می‌داد و تند تند نه را تکرار می‌کرد اما میکائیل صورتش را محکم نگه داشت و این بار از لایه دندون هایش حرف زد:

– تیری که خلاص شد قرار بوده تو سر منو تو خالی شه حالیته؟

شانس آوردیم که بی ‌خوابی زده به سرمون حالیته؟!

دخترک فقط اشک می‌ریخت و چرا باید کسی قصد جونشان را می‌کرد؟

انگار داستانی که به شوخی گرفته بودتش جدی شده بود و این وسط یاد چهره ی خاله اش می‌افتاد و صدای تیری که بلند شد و یک کلمه لب زد:

– خاله…؟!

میکائیل موهای رز رو نوازش کرد و اشکانش رو‌ با شصت دستش پس زد:

– پیدا می‌کنم کسی که این کارو کرده قول میدم

شدت اشک های رز بیشتر شد و میکائیل دخترک را در آغوش گرفت و نفس های عمیقی که می‌کشید نشان می‌داد ترس حسی هست که هیچ وقت از آدمی جدا نمی‌شود!

خودش هم نمی‌دانست چه کسی این کار رو کرده و دلیل کارش چیست هر دو نفرشان شوکه شده بودند و سردرگم…

شاید مرادی پی به خیانتش برده بود شاید هم فکر می‌کردند میکائیل فلش را پیدا کرده.

اما بازی به وقتش اگر سالم از این منطقه بیرون می‌رفتند!

#پارت_228

از رز جدا شد و تو چشمان اشکی دخترک مصمم لب زد:

– بی سر و صدا میریم سمت شالیزار

هر چی شد تو میدویی و میری رز فهمیدی؟

رز جوابی نداد و صدای شکسته شدن چیزی به گوششان رسید و دخترک در جایش پرید!

گیج و منگ بود و مگر این اتفاق ها فقط برای فیلم‌ها و داستان ها نبودند… به قدری حواس پرت بود که خواست بی‌توجه به حرف های میکائیل بلند شود و سمت خانه ی خاله برود اما همین که قصد بلند شدن را کرد میکائیل محکم نگهش داشت و این بار با پشت دستش چند بار آرام در صورت دخترک زد و‌ حرصی و آرام پچ‌زد:

– این جا جای مسخره بازی و لجبازی نی اگه…

حرفش با صدای پایی که به سمتشان می‌آمد نصفه ماند و خودش را همراه رز به یونجه ها چسباند و گوش هایش تیز شدند.

نگاهش رو شخم زن قرمز رنگ دستی که کنارشان بود خورد و اگر اتفاقی می‌افتاد وسیله خوبی برای حمله بود…

صدای کوبش قلب رز به گوشش می‌خورد و ناخودآگاه دست رز را میون دستانش گرفت و فشرد.

مردی درشت سمتشان قدم بر می‌داشت و دقیق پشت یونجه های زرد ایستاد!

سیگاری روشن کرد و میکائیل نگاهش روی شخم زن دستی زوم بود و به یک باره صدای ضمخت مرد بلند شد:

– آقا من گفتم این پسره تخم جنه منو هادی و تنها نفرس سر وقتش… رفتیم بالا سرشا ولی تا به خودمون اومدیم دیدیم جا تره ولی بچه نی

مرد ناغافل با تلفن صحبت می‌کرد و سیگارش را دود می‌کرد.

و میکائیل سراسر گوش شده بود و رز با بدنی لرزیده چشمانش را بسته بود و مرد ادامه داد:

– آخه تصدقت شم ماشینش همین جا پارک بچه ها ماشینشو تو جاده ندیدن که آمار بدن رفته…

ولدزنا معلوم نی از کجا دستمونو خونده

دستان میکائیل مشت شد و چند لحظه سکوت شد ولی مرد باز ادامه داد:

– چشم آقا شوما جون بخواه…

و سپس سکوت حکم فرما شد ولی همان لحظه قطره‌ی کوچک بارانی روی گونه ی رز افتاد و دخترک از ترس زیادش ناخواسته هین آرامی گفت و چشم باز کرد!