تا صدای تق تق کفش پاشنه بلند و نزدیک شدنش رو به خودم احساس کردم تکیه ام رو از جایی که بهش لم داده بودم برداشتم و سرم رو به آرومی چرخوندم به همون سمت.
مونا بود و امیر هم پشت سرش.
اون چند قدم باقیمونده رو دوید سمتم و وقتی نزدیک شد پرسید:

-چیشد ؟ چیکارت کردن؟ چی بهت گفتن؟
دعوات کردن !؟
اقا رهام بد شاکی شد هان؟
ژینوس خیلی کولی بازی درآورد آره !؟

اون یه بند سوال میپرسید و من فقط تماشاش میکردم.
حال توضیح نداشتم واسه همین گفتم:

-میشه منتظر جواب نباشی!؟ من حال حرف زدن و جواب دادن ندارم مونا…

ناخنشو لای دندونهاش جوید و بعد آهسته گفت:

-خب…خب کنجکاو بودم! حالا بیخیال…

دستشو دراز کرد سمتم.
مچ دستم رو گرفت و گفت:

-بیا بریم خونه ی ما!

خیلی آروم‌گفتم:

-نه…

اصرار کرد و گفت:

– بیا…امیر مترو میرسونه!

نگاهی به امیر انداختم.چشم تو چشم که شدیم سرش رو تکون داد و گفت:

-سلام!

فقط سرمو تکون دادم و بعد دوباره رو کردم سمت مونا و گفتم:

-نمیخوام بیام خونتون…راحت نیستم!
آبغوره ام میگیره..قیافه امم زاره ننه باباتو کنجکاو میکنم حال سوال پیچ شدن تورو ندارم.

ای بابایی زمزمه کرد و پرسید:

-به قول خودت من قراره سوال پیچ بشم تو چته !؟

دست به سینه شدم و نگاهمو دوختم به سمت دیگه ای وبی حس و حال گفتم:

-تو بشی انگار من شدم.برو مونا…برو حال هیچی ندارم!

نرفت و تنهام نذاشت!
چه خوب که نرفت و تنهام نذاشت.
چه خوب که موند حتی با اینکه میدونست حال گپ زدن ندارم.
حتی با اینکه میدونست علاقه ای به خونه رفتنشون ندارم.
دستمو گرفت و گفت:

-پس…پس بیا بریم خونه ی امیر.اونجا که دیگه ننه بابای من نیست بهمون گیر بده.

اینو گفت و قبل از اینکه جواب منو بشنوه سرش رو چرخوند سمت امیر و پرسید:

-میری خونه ی مامان بابات؟ میری که من و شیوا بریم خونه ات !؟ هان ؟!

امیر با اینکه یه لاتی بود عین شهرام و خیلی ها ازش حساب می بردن اما واسه مونا موش بود.
هرچی مونا ازش میخواست نه نمیگفت.
اینبارهم نه نگفت.
اومد جلو و با قاطعیت گفت:

-معلومه که میرم! بیاین.بیاین سوار بشین برسونمتون اونجا…

تا اینو گفت کنج لبهای مونا از هم کش پیدا کرد و صورتش خندون و شاد شد.
لبخند زد و گفت:

-ایول! دمت گرم!

بعد رو کرد سمت من و گفت:

-خب ریگه بهونه نیار…بریم خونه ی امیر….

اینو گفت و با کشیدن مچ دستم منو کشون کشون سمت ماشین امیربرد و سوارم کرد…