با عصبانیت ازش رو برگردوندم.
این ریلکس بودنش خیلی رو مخ بود.
اونوقت میگه گوشش دست منه!
سر انگشتامو با ضرب زدم رو پام و بعد سرم رو چرخوندم سمتش و گله مند و با طعنه پرسیدم:

-پس گفتی گوشت دست منه!؟ هااان ؟

از کنج چشم نگاهم کرد.
دود سیگارشو از لای لبهاش بیرون فرستاد و بعد جواب داد:

-هست…بهش ایمان بیار!

آخه گوشش کجا دست من بود وقتی هیچوقت حرفهامو گوش نمیداد و همیشه تار خودشو میکرد !؟
ابروهامو بالا انداختم و گفتم:

-نوچ نیست ! تو هیچوقت به من گوش نمیدی همیشه کار خودتو میکنی…

یکم بهم نزدیک شد

نیشخندی زد و گفت:

-یکم دیگه صبور باش…

بدون اینکه نگاهش کنم گفتم:

-فقط ده دقیقه دیگه صبر میکنم اگه نیومد من یکی که میرم…

عرق جمله ی تهدید آمیزم خشک نشده بود که صدای پاشنه دمپایی های پاشنه دار و قدمهای مادرم توجه ام رو جلب کرد.
دستی که دراز کرده بودم سمت کیفم که واسه رفتن آماده باش باشم رو پس کشیدم و سرمو به سمت مامان چرخوندم.
باور نکردنی بود اما آقا رهام هم همراهش بود…