_ گفتی قلبت خونه‌ی منه؟

ابتدا شوکه می‌شود و بعد تک خنده ای کوتاه می‌زند :

_ شبیخون میزنی چرا؟

می‌خندم و حرصی صدایش میزنم :

_مسیح؟

_جان؟

لرزش دل را نادیده میگیرم و نگاهم را به سمت دستش که روی فرمان قرار گرفته می‌کشانم حس میکنم اگر امشب حرفی نزنم ، بعد ها مدیون دل و احساسم می‌مانم . پس بی اختیار زبان و عقلم را به دستان عشق می‌سپارم تا او این بار مرا هدایت کند زمزمه می‌کنم :

_خیلی قشنگه

سرجلو می‌اورد:

_چی؟

صدایم میلرزه :

_اینکه ، قلب تو ؛ خونه‌ی من باشه و…قلب من خونه‌ی تو .

شوکه میشود نگاهش عجیب می‌شود و ناباور سر کج میکند :

_نامرد نبودی خلبان !

گیج که نگاهش میکنم گوشه ی لبش بالا می‌رود و کلافه دست روی سرش می‌کشد بعد سرش را جلو می‌اورد :

_واستادی…واستادی دم رفتن بگی؟ اینه رسمش؟ نذارم بری خونه ، خوبه؟

نمی‌توانم لبخند نزنم در حالی که دستم روی دستگیره در می‌نشیند با خباثت می‌گویم :

_حق داری . قلب برکه کم چیزی چیزی نیست که !

و مجال نمی‌دهم و مقابل چشمان خندانش بیرون می‌پرم

#پروانه_میخواهد_تو_را

#فاطمه_قیامی

{