-اوف کوثر امروز خیلی روز سختی بود. اعصابم بهم ریخت

کوثر-آره هدیه حالم داره بهم میخوره از این زندگی

سیمین- چقدر غر میزنید اههه منم خسته شدم ولی مث شما نیستم که

-آره تو زن نمونه کاوه ای

جیغی زد که سر نصف دختر و پسرایی که تو حیاط بودن به ما چرخید

-هدیه جرت میدم بیشعور

به سمتم دویدد که باعث شد فرار کنم

-باشه باشه غلط کردم

کوثر-موش بدو گربه تو رو نگیرهههه

به پشت سرم نگاه کردم و برای یک لحظه خوردم به یک نفر

-آخ جلوتو ببین مرتیکه کور نمیبینی؟

صدای خنده های آشنایی می اومد سرم رو بالا کردم،

-کاوههه

-هدیه چرا میدویی؟؟

-به عشق خرت بگو

چشماش گرد شد

-عشقم؟

-آره دیگه سیمین

هدیههه

-باشه بابا چرا میزنی بی لیاقت های عوضی ایشش

رامو کج کردم هوف به خیر گذشت دقیقا دست پیش گرفتم تا پس نیوفتم

….

سر کلاس بودیم و با سپهر کلاس داشتیم

مثل همیشه با حوصله درس میداد اما من تمرکز نداشتم

و دلشوره عجیبی به دلم افتاده بود، انگار که قراره یک اتفاق بدی بی افته دستام میلرزیدن همیشه وقتی استرس و دلشوره داشتم اینجوری میشدم

برای چند لحظه احساس کردم تمام محتویات معدم داره میاد توی دهنم و سریع از جام بلند شدم که سپهر برگشت به سمتم

-چیزی شده خانم آقایی؟

تا خواستم لب باز کنم حالم بد شد و به سمت دستشویی رفتم.

انگار راهش از همیشه طولانی تر بود اما هر چی که بود بلاخره رسیدم.

هر چی بود و نبود توی معدم رو بالا آوردم

-هدیه هدیه خوبی؟

صدای کوثر بود که داشت به در میزد و سیمین هم پشت سرش مزه می‌ریخت و میگفت

-فکر کنم مرده

صدام رو بلند کردم تا از خوب بودم حالم بهشون اطلاع بدم

-من حالم خوبه

سیمین-خب باز کن این در لعنتی رو

در رو باز کردم و به دخترا نگاه کردم

کوثر زد روی صورتش

-وای هدیه خاک تو سرت،چرا این شکلی شدی

-چه شکلی شدم مگه؟

رفتم سمت آینه و روشور ها

به خودم توی آینه نگاه کردم رنگ از صورتم پریده بود و چشمام از زور بی حالی خمار شده بود.

“راوی”

سپهر در کلاس نگران تک خواهر بود و روی صندلی نشسته بود تا کوثر و سیمین خواهرش را به کلاس بیاورند.

دانشجویان کلاس پچ پچ می‌کردند و هر کدام نگرانی خود را نشان می‌دادند.

اما در این حین پویا از همه نگران تر بود و دلش می‌خواست هیچکس اینجا نباشد تا به دنبال هدیه برود.

هدیه ای که نمی‌دانست کی و چگونه خودش را در دل پویا جای داده بود.

هدیه با دیدن رنگ و رخسار خودش در آینه نگران شد و در دل میگفت -نکنه مسموم شده باشم؟ و هزاران احتمال دیگر.

سیمین مشتش را پر از آب کرد و به صورت هدیه پاشید و کوثر از سرویس بیرون رفت تا چیزی برای هدیه بخرد شاید حالش بهتر شود.

سیمین-چت شد یهو تو هدیه؟

-خودمم نمیدونم بخدا

-بیا بریم دیگه خوبی الان؟

-آره بهترم

از سرویس بیرون آمدند که کوثر با آبمیوه و کیکی جلویشان ظاهر شد

-بدو هدیه این رو بخور تا بریم کلاس

هدیه اولش اشتها نداشت اما بعد از مدتی نوشیدن آبمیوه و گاز زدن به کیک اشتهایش باز شد. به راه افتادند تا به کلاس بروند.

کوثر-صبح چی خوردی هدیه؟

-صبحونه کاملی خوردم نمیدونم چرا اینجوری شدم.

سیمین-فاسد ماسد نبود؟

-فکر نکنم!

به کلاس رسیدند و حرف هایشان را قطع کردند.