منظورشو نمیفهمیدم چند قدم به عقب رفتم استاد رو بهم گفت
_غذای گیتی رو اماده کردی؟

اصلا یادم رفته بود سراسیمه گفتم دارم اماده می کنم الان میارم
با همین جمله از اتاق کذایی فرار کردم…

ه قدری با عجله پله ها رو پایین می‌رفتم که چند باری ممکن بود روی زمین بیفتم و دست و پامو بشکنم بی دست و پا و دست و پا چلفتی شده بودم من همیشه همین بودم وقتی استرس می گرفتم و می ترسیدم دست و پامو گم می کردم اون موقع بود که همیشه دست گل بدی به آب میدادم

الان حضور این مهمونا توی این خونه باعث شده بود که من باز نگران بشم و بترسم
نگرانیم بابت این بود که نکنه بفهمن من فقط خدمتکار اینجا نیستم اگه می فهمیدن که من صیغه استاد هستم چیکار میکردن؟

بدون شک دخترشون رو برمیداشتن از اینجا می رفتن و اون موقع بود که استاد ازپادر می اومد اینو بهتر از هر کسی می دونستم تو این دو روزی که اینجا بودم استاد عاشق همسرشه و یک لحظه تا به دور شدن ازشو نداره
و نمیتونه دور از اون بمونه و بردن گیتی خانوم از اینجا کاری می‌کرد که استاد کاملاً دیوونه بشه

اما من مطمئن بودم به مردن راضی می شد اما اجازه نمی‌داد که گیتی از اینجا بره سریع شروع کردم به آماده کردن غذای گیتی خانم باید براش سوپ درست میکردم و اونو کاملا له می‌کردم تا بتونه قورت بده

چون بیچارا حتی نمی تونستم دهنشون بازوبسته کنه و ما خودمون باید بهش غذا میدادیم
همه چیز اماده بود ده دقیقه بیشتر طول نمیکشید اماده شدن غذاش..

سریع غذاش آماده کردم و دوباره به بالا برگشتم با ورودم به اتاق دوباره نگاه سنگینشونو و روی خودم می دیدم نزدیک گیتی خانم که شدم مادرش عصبی از جاش بلند شد و سینی غذای دخترش از دستم گرفت و گفت

_خودم بهش غذا میدم نیازی نیست که اینکارو بکنی
عقب کشیدم و زیر چشمی به استاد نگاه کردم عصبی به نظر می رسید نگاهش کمی به من و بعد مادر خانمش بود

پدرگیتی روبه استاد گفت
_پسرم از خر شیطون بیا پایین تو صبح تا شب نیستی سرکاری توی خونه ما که باشه مادرش هست ما هستیم خونه شلوغه میتونیم بیشتر بهش برسیم این چه اصراریه که داری برای نگهداشتنش

تو هر روز میتونی بیای ببینیش چرا اجازه نمیدی ببریمش؟

استاد با اخم کمرنگی که روی صورتش بود و به اون مرد گفت
_اگرگیتی تو این خونه نباشه من طاقت نمیارم خودتون خوب میدونید خواهش می کنم این بحث قدیمی رو تمومش کنید من به هیچ وجه راضی نمیشم که گیتی از اینجا بره …

این بار مادر گیتی بود که با عصبانیت رو به استاد گفت
_من که میدونم از سر لجبازی اینکارو می کنی می دونم همه اینها به خاطر منه

چون من اولش که تو وگیتی میخواستین ازدواج کنی مخالف ازدواج تون بودم تلافی اون روزا رو داری در میاری اما ببین دختر من افتاده روی تخت نمیتونه حرف بزنه نه تکون بخوره الان وقت تلافی نیست من مادرشم جونمو براش میدم اون باید پیش من باشه نه تو…

نمی دونستم الان باید برم بیرون و این بحث خانوادگی بدون حضور من ادامه پیدا کنه یا نه همون گوشه بایستم تا ظرف های غذا و فنجان های قهوه رو پایین ببرم استاد از جاش بلند شد و به سمت مادر خانمش رفت کاسه سوپ و از دستش گرفت کناره گیتی نشست و شروع کرد بهش غذا دادن و گفت

_من سر گیتی با احدی شوخی ندارم که بخوام مثل بچه ها تلافی گذشته رو بکنم گذشته تموم شده الان این منم این گیتی این خونه ما منو گیتی کنار هم راضی و خوشحالیم

اونم کنارمن راحتتر بیشتر از این نمی خوام این بحث کش پیدا کنه خواهش می کنم ازتون نزارین بی‌احترامی کنم

من دوست ندارم حرف‌هایی زده بشه که نباید پس این حرفارو تمومش کنید

تا من زنده‌ام و نفس میکشم گیتی پاش و از این خونه بیرون نمیذاره..

وقتی ظرف ها رو از اتاق بیرون آوردم تازه نفس راحتی کشیدم

از اوبهت هر کلمه ای که از دهن استاد خارج می‌شد مات و مبهوت می شدم
یه ادم چقدر میتونستم همسرشو دوست داشته باشه
چقدر میتونست مرد باشه که توی این شرایط هم جلوی روی دنیا وایسه و بگه زن منه و کنار من میمونه

از این کارش خیلی خوشم اومده بود
احساس می کردم هر روز دیدم و نگاهم نسبت به استاد داره باز تر و بهتر میشه چون هر روز داشتم بیشتر میشناختمش

نمیدونستم مهمونای استاد موندگارن یا رفتنی!

توی آشپزخونه پر از استرس و تشویش نشسته بودم و مشغول جوییدن ناخنم بودم که صدای توبیخ وار استاد منو از جا پروند دستامو کنار گذاشتم و اوت عصبانی گفت

_ مگه بچه ای که داری ناخوناتو میجویی !

ترسیده چند قدم عقب رفتم و گفتم معذرت می خوام وقتی استرس دارم اینجوری میشم ناخداگاه دست خودم نیست
استاد یکی از صندلی ها رو کشید و روش نشست
_ترک کن این عادت و خوشم نمیاد!

دستی به صورتش کشید و نگاهی به ساعت دورم چشم انداخت و کلافه گفت
_هنوز دو ساعت دیگه مونده…

انگار که برای رفتن اونا عجله داشت پرسیدم
چیزی میخورین قهوه چای هرچی!

نگاهی به من انداخت و گفت
_ قهوه درست کن

چشم گفتم و مشغول شدم فنجون قهوه رو که جلوش گذاشتم گفتم نمی خواین برین پیش مهموناتون؟

مشغول ور رفتن با فنجان‌قهوه شد و گفت
_باید تنها باشن مثل همیشه دو ساعتی تنهایی با دخترشون خلوت می کنن بعد میرن

دو ساعت یعنی باید دو ساعت حضور شون اینجا تحمل می کردم و من از اون زن میترسیدم…

باید با این استرس و ترس کنار میومدم

به صندلی که رو به روی خودش بود اشاره کرد و گفت
_ بشین اینجا

روی صندلی نشستم و مثل بچه ها راست به استاد خیره شدم و قهوه شو مزه کرد و گفت
_ ترسیدی؟
سرم را پایین انداختم و گفتم خیلی احه زیر نظرم داشت میترسیدم کاری بکنم یا اشتباهی ازم سر بزنه و شما عصبانی بشی

فنجون خالی قهوه رو روی میز گذاشت و گفت
_ پس حواست رو خوب جمع کن که منو عصبانی نکنی من سر هر چیزی کوتاه بیام سر گیتی کوتاه نمیام نباید بفهمن که تو صیغه منی میفهمی تو فقط و فقط خدمتکاری اینو خودت هم باید باور کنی..
فقط شبا موقع خواب کارت تغییر می کنه..

چشم گفتم و اون دوباره نگاهی به ساعتش انداخت بدجوری عجله داشت که از اینجا زودتر برن توی فکر بودم و نگاهم به کف آشپزخونه که اسمم رو صدا کرد و برای اولین بار بود که اینطور اسممو صدا میزد سرم بالا اومدو با تعجب بهش خیره شدم که گفت

_ لباست خیلی بهت میاد…

همین آدم مگه همین چند لحظه پیش من و زیر خواب خودش صدا نکرده بود الان چطور این همه مهربون شده بود و داشت از لباسم تعریف می‌کرد ؟

سکوت کردم و اون دستشو دراز کرد دستمو توی دستش گرفت و پرسید _حالت خوبه درد که نداری؟

و با شنیدن این سوال بدون شک صورتم گل انداخت سرم پایین و پایین آهسته زمزمه کردم

حالم خوبه اما اون سوال بعدی که پرسید دیگه خجالت هم به قدری شد که دلم می خواست زمین دهن باز کنه و منو ببلعه

_خونریزیت تموم شده یا هنوز هم خونریزی داری؟